تبلیغ: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۰٬۷۸۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ دسامبر ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲٬۴۷۷: خط ۲٬۴۷۷:
# ايجاد متون درسى «غديرشناسى» در پايه ‏هاى مختلف تحصيلى، متناسب با اقتضاى سنى در آموزش و پرورش.
# ايجاد متون درسى «غديرشناسى» در پايه ‏هاى مختلف تحصيلى، متناسب با اقتضاى سنى در آموزش و پرورش.
# برگزارى كيفى و گسترده «جشن ولايت» در سطح ملى و بين‏ المللى، آنگونه كه مورد توصيه و تأكيد ائمه معصومين‏ عليهم السلام است.
# برگزارى كيفى و گسترده «جشن ولايت» در سطح ملى و بين‏ المللى، آنگونه كه مورد توصيه و تأكيد ائمه معصومين‏ عليهم السلام است.
== فرهنگ ‏سازى تبليغ غدير توسط معصومين‏ عليهم السلام<ref>تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص۱۱۱-۱۴۸.</ref> ==
فرهنگ ‏سازى براى غدير در بلند مدت از بهترين و مؤثرترين روش ‏ها در تبليغ غدير است. اين وظيفه بسيار مهم غديرى قبل از همه توسط شخص پيامبر صلى الله عليه و آله در خود غدير انجام شد.
همچنين در حيات آن حضرت بعد از غدير و نيز بعد از ايشان در دعاها و زيارات و در قالب شعر و ادب به زبان‏ هاى مختلفى كه معتقدين به غدير با آنها سخن مى ‏گويند، و همچنين در نوشته ‏ها و كتاب ‏هاى [[تألیف]] شده مستقل يا ضمنى جلوه كرده كه از لسان ائمه‏ عليهم السلام و در حضور ايشان به انجام رسيده، و آثار آن تا امروز به يادگار باقى مانده است.
اين بنيان ‏هاى فرهنگىِ غدير و كيفيت فرهنگ ‏سازى آنها توسط معصومين ‏عليهم السلام را در پنج قسمت اين بخش پى مى‏ گيريم:
'''۱. دستور اكيد بر عمومى‏ سازى فرهنگ غدير'''
با مطرح شدن فرهنگ ‏سازى، قبل از همه چشم‏ ها به مُبلِّغ اعظم غدير دوخته مى ‏شود كه در اين باره چه فرموده و چه راهكارهايى براى اين هدف به ما آموخته است.
دامنه فعاليت در اين زمينه تا كجاست و چه محدوده‏ هايى بايد مراعات شود؟
فرهنگ‏ سازى با در نظر گرفتن مكان‏ هاى مختلف و فرهنگ‏ هاى متفاوت و بالاتر از آن آينده‏ هاى متغيِّر، به چه صورتى بايد برنامه‏ ريزى شود؟
با مرورى بر دستورات پيامبر صلى الله عليه و آله در راستاى كيفيت نشر فرهنگ غدير در چهار بخش، وظيفه همگانى در تبليغ عمومى غدير را مى‏ آموزيم:
'''الف) فرهنگ‏ سازى عمومى غدير در تبليغ شخص پيامبر صلى الله عليه وآله'''
اولين فرهنگ ‏سازِ غدير كه فرمان عامى در اين باره صادر فرموده و خود پايه آن را گذاشته پيامبر صلى الله عليه وآله است. فرهنگ ‏سازى براى غدير در تبليغى كه توسط خود پيامبر صلى الله عليه وآله صورت گرفته، ناظر به انواع مخاطبين تا روز قيامت است، كه در اين فراز خطبه غدير بيان شده است:
وَ قَد بَلَّغتُ ما اُمِرتُ بِتَبليغِهِ حُجَّةً عَلى كُلِّ حاضِرٍ وَ غائِبٍ، وَ عَلى كُلِّ اَحَدٍ مِمَّن شَهِدَ اَو لَم يَشهَد، وُلِدَ اَو لَم يُولَد<ref>خطبه غدير: بخش ششم.</ref>: من رسانيدم آنچه مأمور به ابلاغش بودم تا حجت باشد بر حاضر و غايب و بر همه كسانى كه حضور دارند يا ندارند، به دنيا آمده‏ اند يا نيامده ‏اند.
پيامبر صلى الله عليه و آله در اين جملات كه در آن دو بار از واژه «تبليغ» استفاده شده (بَلَّغتُ، بِتَبليغِهِ)، مخاطب خود را از آن مجلس خاص گسترده ‏تر اعلام كرده و اين عموميت را از سه جهت گسترش داده است:
'''جهت اول:''' غايبين از آن مجلس كه قاعدتاً بايد حضور مى ‏يافتند ولى نتوانسته ‏اند، كه در اين مورد از كلمه «حضور» استفاده شده است.
'''جهت دوم:''' همه مردم آن زمان كه به خاطر عدم امكان جمع همه و خبر نداشتن و يا دورى راه، امكان نداشت در آن مجلس تبليغى حاضر باشند، كه در اين مورد كلمه «شهود» به كار رفته است.
'''جهت سوم:''' همه مردم زمان‏ هاى آينده كه هنوز به دنيا نيامده ‏اند، كه در اين مورد از واژه «ولادت» استفاده شده است.
'''ب) دستور پيامبر صلى الله عليه و آله به فرهنگ ‏سازى عمومى درباره غدير'''
از جالب ‏ترين دستورات خداوند متعال دستور فرهنگ‏ سازى براى غدير در دو فاز بزرگ و كوچک جامعه يعنى محيط هاى خانوادگى و محيط هاى عمومى است. اين شيوه رواج فرهنگ غدير در كل دنيا، در عبارتى بسيار كوتاه در خطابه غدير آمده است:
فَليُبَلِّغِ الحاضِرُ الغائِبَ وَ الوالِدُ الوَلَدَ اِلى يَومِ القِيامَةِ<ref>خطبه غدير: بخش ششم.</ref>: پس حاضران به غايبان و پدران به فرزندان تا روز قيامت برسانند.
از اين فراز خطبه غدير سه نكته براى فرهنگ‏سازى عمومى غدير استفاده مى‏شود:
'''نكته اول: فَليُبَلِّغِ الحاضِرُ الغائب'''
هر كسى در هر زمانى به هر نوعى در برابر پيام غدير حضور يافت، موظف به ابلاغ دانسته‏ هاى خود درباره غدير به كسانى است كه به هر نوعى و به هر دليلى از آگاهى نسبت به آن غايب بوده ‏اند.
بنا بر اين فرقى وجود نخواهد داشت بين كسانى كه شخصاً كنار بركه غدير حاضر بوده و صداى دلنشين پيامبر صلى الله عليه و آله را به گوش خود شنيده‏ اند، و كسانى كه در آن زمان خبر آن را از حاضرين غدير مستقيماً يا به واسطه دريافت كرده‏ اند و يا كسانى كه در زمان‏هاى بعد به صورت شنيدارى يا نوشتارى و يا به وسيله انواع ابزارهاى ارتباط جمعى صوتى و تصويرىِ روز به آنان ابلاغ شده است.
اگر همه معتقدين غدير به اين دايره وسيع در تبليغ آن پايبند باشند، در واقع ما به تعداد آنان مُبَلِّغ براى غدير خواهيم داشت؛ و متقابلاً تعداد مخاطبمان بى‏نهايت خواهد بود، به عدد همه انسان ‏هاى روى زمين در هر كشور و شهر و آبادى به هر زبانى و از هر قوميّتى، يعنى هر كسى كه با هر ابزارى امكان اطلاع رسانى به او وجود داشته باشد وظيفه ماست كه پيام غدير را به او برسانيم.
'''نكته دوم: فَليُبَلِّغِ الوالِدُ الوَلَد'''
به موازات احياى عمومى غدير در سطح جامعه، محيط گرم و صميمى خانواده موقعيت مؤثرى است كه والدين مى ‏توانند آن را به زمينه‏اى براى تبليغ غدير تبديل نمايند.
همچنين اگر در مكان‏ ها و زمان ‏هايى امكان تبليغ عمومى غدير نبود و فرزندانمان از بُعد اجتماعى آن محروم ماندند، لااقل محيط خانواده در محدوده بسته خود بتواند وظيفه تبليغ غدير را ادامه دهد، بدون آنكه آسيبى از سوى سقيفه بدان برسد يا بتواند ممانعتى نسبت به ابلاغ اين اعتقاد حياتى اسلام ايجاد كند.
از نظر ادبيات مسلَّم است كه منظور از «والد» در اينجا «پدر» به طور خاص نيست، بلكه به عنوان مصداق بارز گفته شده و قطعاً شامل مى ‏شود مادر را و همه كسانى كه به نوعى وظيفه سرپرستى فرزندانى را بر عهده دارند و نقش پدر يا مادر را براى آنان ايفا مى‏كنند، و همه آنان «والِد» هايى هستند كه به دستور خاص پيامبر صلى الله عليه و آله بايد پيام غدير را به «وَلَد» هاى خود برسانند.
'''نكته سوم: اِلى يَومِ القِيامَة'''
تعيين زمانى به بلنداى «تا قيامت» براى تبليغ غدير از سوى پيامبرى كه همه آينده‏ هاى تلخ و شيرين غدير را مى ‏بيند، بسيار پر مفهوم و دقيق است. دو  جهت مهم در مطرح كردن قيامت وجود دارد كه گستردگى تبليغى و حفاظت تبليغاتى غدير را تضمين مى‏ نمايد:
اول اينكه اين دستور عام شامل زمان‏ هايى مى‏ شود كه ظالمين با سلاح ‏هاى مختلف تبليغاتى و جنگى به مبارزه با غدير اقدام كرده ‏اند. در چنين شرايطى از يک سو وظيفه ابلاغ غدير از ما برداشته نمى‏ شود، و از سوى ديگر دشمن از هر طرف حمله كند در خواهد يافت كه مدافعان غدير از سوى ديگر مشغول ترويج فرهنگ خود هستند و اقدامات دشمن در حال خنثى شدن است.
دوم اينكه اين دستور در طول زمان و با توجه به ازدياد جمعيت به موازات آن، شبيه درخت تبليغى خواهد شد كه روز به روز بر تعداد شاخه‏ هاى آن افزوده مى‏ شود. اين درخت با شاخه‏ هاى روز افزونش تا بى‏ نهايت برگ‏ه اى غدير توليد مى‏كند و سايه پر بركت آن را بر سر مردم جهان مى‏ گستراند تا از گزند سقيفه در پناه آن باشند.
به همين موازات ميوه شيرين غدير را با شاخه‏ هاى طوبائى خود كه از هر خانه ‏اى سر بر مى ‏آورد، در همه جا شكوفا مى‏ كند و بهشت دنيا قبل از جنت عقبى در دسترس مردم قرار مى‏ گيرد.


== پانویس ==
== پانویس ==