آيات ۹۶ و ۹۷ مریم و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

آیات ۹۶ و ۹۷ سوره مریم از جمله آياتى دانسته شده كه در سفر [[حجةالوداع]] پيش از رسيدن به سرزمين غدير بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد: {{قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا ﴿۹۶﴾ فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا ﴿۹۷﴾|ترجمه=كسانى كه ايمان آورده عمل صالح انجام مى‌دهند به‌زودى خداوند براى آنان مودّت قرار مى‏‌دهد. ما آن را بر زبان تو آسان نموديم تا پرهیزگاران را بشارت دهى و قومى را كه در خصومت شديد هستند بترسانى}}.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۷۱.</ref>

موقعیت تاریخی نزول آیات ۹۶ و ۹۷ سوره مریم در رخداد غدیر چنین ترسیم شده است: روز هفدهم ذى‌‏الحجه و پس از اتمام اعمال حج در [[حجةالوداع]]، كاروان پيامبر صلى الله عليه و آله در راه بازگشت به‌سوى غدير به وادى «قُدَيد» رسيد كه تا غدير كمتر از يک روز ديگر فاصله داشت. آبادى «قديد» در آغاز وادى قرار داشت و «غدير خم» در انتهاى همين وادى بود. با ورود به آبادى كاروان توقف كرد و مردم براى استراحت از راهى كه شبانه طى شده بود پياده شدند. با نزول كاروان در قديد و فرا رسيدن هنگام نماز، صف‏‌ها آماده شد. پيامبر بعد از نماز صداى خود را بلند كرد به‌گونه‌‏اى كه همه بشنوند و مطلبی درباره محبت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۷۴.</ref>

{{متن عربی|اللّهُمَّ هَبْ لِعَلِىٍّ الْمَوَدَّةَ فِى صُدُورِ الْمُؤْمِنينَ وَ الْهَيْبَةَ وَ الْعَظَمَةَ فى صُدُورِ الْمُنافِقينَ|ترجمه=خدايا، به على محبت در سينه مؤمنان و هيبت و عظمت در سينه منافقان عنايت فرما}}. آنگاه براى زمينه‌‏سازى جدى براى غدير على‏ عليه السلام را فرا خواند و در حضور مردم فرمود: «يا على، دستان خويش را به‌سوى آسمان بلند كن و دعا كن تا من آمين بگويم». يا على، بگو: {{متن عربی|اللّهُمَّ اجْعَلْ لى عِنْدَكَ عَهْداً وَ اجْعَلْ لى عِنْدَكَ وُدّاً وَ اجْعَلْ لى فى قُلُوبِ الْمُؤْمِنينَ مَوَدَّةً|ترجمه=خدايا، براى من نزد خود عهد و پيمانى قرار ده و براى من در پيشگاه خود دوستى و مودت قرار ده، و براى من در قلب مؤمنان محبتى قرار ده}}.

اميرالمؤمنين ‏عليه السلام هم اين دعا را تكرار كرد و پيامبر صلى الله عليه و آله آمين گفت. همچنين پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «يا على، هر دعايى براى خود دوست دارى بنما تا آمين بگويم». اميرالمؤمنین‏ علیه السلام هم سه بار اين دعا را تكرار كرد: {{متن عربی|اللّهُمَّ ثَبِّتْ مَوَدَّتى فى قُلُوبِ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ|ترجمه=خدايا، مودت و محبت مرا تا روز قيامت در قلوب مردان و زنان مؤمن ثابت و پايدار فرما}} و پيامبر صلى الله عليه و آله آمين گفت.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۷۵.</ref>

=== استجابت دعا و نزول آیه ===

پس از دعاى اميرالمؤمنين ‏عليه السلام و آمين پيامبر صلى الله عليه و آله در حضور مردم، آيات ۹۶ و ۹۷ سوره مريم در همين راستا نازل شد. نزول اين آيات به‌معناى استجابت دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله و اميرالمؤمنين ‏عليه السلام بود كه مردم از سرعت استجابت اين دعا تعجب كردند. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «يا على، خداوند آيه‌اى از كتابش درباره تو نازل كرده و براى تو در قلب هر مؤمنى محبت قرار داده است». سپس فرمود: «شكر خدايى را كه قلوب مؤمنين را با محبت مشتاق تو قرار داد». آنگاه فرمود: «هيچ مؤمنى را نمى‏‌بينى مگر آنكه در قلب او محبت على ‏عليه السلام است».

در همين موقعيت پيامبر صلى الله عليه و آله خبر از خواسته قلبى خود داد و به اميرالمؤمنين ‏عليه السلام فرمود: «من از پروردگارم خواستم كه بين من و تو ولايت قرار دهد و خدا پذيرفت؛ و از او خواستم بين من و تو برادرى قرار دهد، او پذيرفت؛ و از او خواستم تو را جانشين من قرار دهد، و او پذيرفت». اين مراسمِ دعا و استجابت فورى الهى با نزول آيه در حضور مردم و تفاصيلى كه ذكر شد، يک مقطع استثنايى در زندگانى پيامبر صلى الله عليه و آله به شمار مى ‏آمد كه همه را مبهوت و متعجب كرد و در آستانه غدير مقام عظيم على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام را در پيشگاه خداوند روشن ساخت.