آيات ۹۶ و ۹۷ مریم و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

موقعیت تاریخی نزول آیات ۹۶ و ۹۷ سوره مریم در رخداد غدیر چنین ترسیم شده است: روز هفدهم ذى‌‏الحجه و پس از اتمام اعمال حج در [[حجةالوداع]]، كاروان پيامبر صلى الله عليه و آله در راه بازگشت به‌سوى غدير به وادى «قُدَيد» رسيد كه تا غدير كمتر از يک روز ديگر فاصله داشت.<ref>عوالم العلوم؛ ج۲/۱۵، ص۳۹؛ عوالم العلوم؛ ج۲/۱۵، ص۵۱.</ref> آبادى «قديد» در آغاز وادى قرار داشت و «غدير خم» در انتهاى همين وادى بود. با ورود به آبادى كاروان توقف كرد و مردم براى استراحت از راهى كه شبانه طى شده بود پياده شدند. با نزول كاروان در قديد و فرا رسيدن هنگام نماز، صف‏‌ها آماده شد. پيامبر بعد از نماز صداى خود را بلند كرد به‌گونه‌‏اى كه همه بشنوند و مطلبی درباره محبت امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود.<ref>غدیر در قرآن، ج۱، ص۷۴.</ref>

در اين دو روايت تصريح شده كه نزول امر ولايت در موسم حج بود و پيامبر صلى الله عليه و آله شش روز بعد از آن صبر كرد، كه آيه «فَلَعَلَّكَ تارِكٌ بَعْضَ ما يُوحى» نازل شد، و بعد از آن حضرت تا غدير صبر كرد. از يک سو كارشكنى ‏هاى منافقين فكر پيامبر صلى الله عليه و آله را به خود مشغول داشته؛ و از سوى ديگر اجراى دقيق مهم ‏ترين برنامه رسالت حضرت، ايجاد و حفظ شرايط لازم براى اجراى آن را مى‏ طلبد.