ره آورد: تفاوت میان نسخه‌ها

در اين باره مطالبى به شرح زير بايسته بيان است:

هنگامى كه رسول گرامى اسلام‏ صلى الله عليه وآله در روز غدير اميرمؤمنان على‏ عليه السلام را به مقام ولايت نصب و معرفى نمود، خطاب به امت فرمود: هذا وليّكم<ref>الطبقات الكبرى: ج ۵ ص ۳۲۰.</ref>؛ اين على‏ عليه السلام ولى شماست.

برخى خرده مى‏ گرفتند كه چرا اميرالمؤمنين‏ عليه السلام پس از رسيدن به حكومت در جنگ‏ هايى دامنه ‏دار شركت كرد؟ بله، اميرالمؤمنين ‏عليه السلام درگير سه جنگ شدند، ولى در هر سه جنگ حضرت آغازگر جنگ نبودند، بلكه جنگ افروزى از سوى مخالفان حضرت بود، كه خود از بقايا و دست نشاندگان حاكمان پيشين بودند و عدل اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را بر نمى ‏تافتند. طبيعى است در چنين مواجهه و جنگى يا بايد خود و اصحابشان كشته شوند، يا به دفاع از خود بپردازند، و دفاع حضرت به همين منظور و ضرورى بود. در واقع درگير شدن آن حضرت در سه جنگ اقدامى دفاعى بود.

براى درک بهتر صلح و بخشش و اينكه منشأ تمام ادعاهاى صلح ‏طلبى كه در دنياى غرب امروز از آن سخن گفته مى شود -  اگر چه دستخوش نادرستى‏ ها هم شده -  از اميرالمؤمنين ‏عليه السلام است.

طبيعى است در جريان جنگ عده ‏اى كشته مى ‏شوند كه وابستگانى از قبيل زن، فرزند، خواهر و... دارند. در جمل نيز وضع به همين منوال بود و بازماندگان كشتگان در كاروانسرا حضور داشتند. آنان با ديدن حضرت در مقابل ايشان قرار گرفته و بر ضد امام شعار مى‏ دادند: هذا قاتل الاحبّة<ref>دعائم الاسلام: ج ۱ ص ۳۹۴.</ref>: اين كشنده عزيزان ماست.

پرواضح است كه اين روش حضرت به پيروى از روش پيامبر صلى الله عليه وآله و در راستاى وحى الهى بود. گويا حضرتش مى‏خواستند درسى براى همه انسان‏ ها باشند.

در روايتى از اميرالمؤمنين‏ عليه السلام نقل شده كه اگر اهداف غدير در جامعه محقق مى‏شد و ايشان پس از پيامبر صلى الله عليه وآله حكومت مى ‏كردند، شرايط چنان تحولى مى‏يافت كه خود مى‏فرمود: ...و لو ان الامة منذ قبض الله نبيه ‏صلى الله عليه وآله اتبعونى و اطاعونى، لاكلوا من فوقهم و من تحت ارجلهم رغداً الى يوم القيامة<ref>كتاب سليم بن قيس الهلالى: ص ۲۱۱.</ref>: اگر امت پس از شهادت رسول‏ خدا صلى الله عليه وآله از من پيروى و فرمانبردارى مى‏ كردند، تا روز قيامت از فراز و زير پاى خود نعمت ‏هاى گوارا مى ‏خوردند و زندگى توأم با رفاه داشتند.

در روايت است كه قلمرو حكومت ظاهرى حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام بيش از نصف ساكنان زمين و قريب پنجاه كشور فعلى را فرا مى‏گرفت. در آن زمان يكى از خوارج نادان و كج نهاد به ايشان گفت: اتق اللَّه، فانك ميت<ref>بحار الانوار: ج ۴۲ ص ۱۹۵.</ref>: از خدا بترس، زيرا روزى خواهى مرد. حضرت بدون آنكه بر آشوبد فرمود: آرى مى ‏ميرم. به خدا سوگند به ضرب شمشير كشته خواهم شد و محاسنم از خون سرم خضاب خواهد شد، و اين قضاى حتمى و عهدى معهود است، و هر كه دروغ بندد نوميد مى‏ گردد.

در كتاب «الدروع الواقية» سيد بن طاووس آمده است: لباس بانوى بزرگ اسلام حضرت صديقه كبرى فاطمه زهرا عليها السلام مرقّع (وصله دار) بود! چنين چيزى در ميان زهّاد تاريخ نيز ياد نشده است. چنانچه تاريخ را بكاويد، حتى يک مورد نخواهيد يافت كه حاكم يا پادشاهى قسمتى از اين خاكدان را تحت فرمان داشته باشد و دخترش لباس وصله ‏دار بر تن كند.