آيه ۱۳۷ اعراف و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره اینکه در این خطبه آيا منظور حضرت از جمله {{قرآن|وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ اللَّه }} واقعه غدير است يا تحقق عينى غدير پس از ۲۵ سال غصب خلافت كه با در دست گرفتن خلافت توسط اميرالمؤمنين‏ عليه السلام صورت گرفت. هر دو احتمال به‌معناى تحقق فرمان الهى در جامعه دانسته شده، ولى جهت‌گيرى آن متفاوت تلقی شده است: در یک تفسیر این عبارت مطابق رخداد غدیر دانسته شده و در تفسیری دیگر مطابق دوران خلافت ظاهرى اميرالمؤمنين‏ عليه السلام دانسته شده است.  

آیه ۱۳۷ سوره اعراف آیه است که به‌نقل منابع در خطابه غدیر امام علی علیه السلام، ۳۰ سال بعد از رخداد غدیر، آمده است. بستر استفاده از این آیه در خطبه امام چنین ترسیم شده است: در خطابه امیرالمؤمنین در غدير آياتى از قرآن به‌صورت [[اقتباس]] و تضمين، در شأن پذيرندگان ولايت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام آمده است. جایگاهی كه درباره دوستان اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در اين قسمت مطرح شده، از پايه‌‏هاى اعتقادى آن يعنى داشتن قلبى مطمئن آغاز شده و به توصيف ايمان حقيقى (ايمان به غيب) رسيده است. آنگاه رستگارى آنان مورد تأیید خدا و رسول قرار گرفته و مغفرت و اجر بزرگ برايشان ضمانت شده است. آن پاداش بزرگ نجات از آتش، [[بهشت]] و استقبال از دوستداران على‏ عليه السلام با سلام بهشتى است.