هدایت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ فوریهٔ ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
«مَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدِى لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى وَ ما كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً» :
«مَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدِى لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى وَ ما كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً» :


«هر كس هدايت يافت به نفع خودش است و هر كس گمراه شد بر ضرر خود گمراه شده است. هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نخواهد كشيد و ما عذاب نمى‏ كنيم تا آنكه پيامبرى بفرستيم» .
«هر كس هدایت يافت به نفع خودش است و هر كس گمراه شد بر ضرر خود گمراه شده است. هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نخواهد كشيد و ما عذاب نمى‏ كنيم تا آنكه پيامبرى بفرستيم» .


اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است:
اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است:
خط ۲۳: خط ۲۳:
۲-  موقعيت تاريخى
۲-  موقعيت تاريخى


دقيقاً پس از تعيين متنى كه مردم بايد آن را تكرار مى‏ كردند و بدين وسيله وظيفه بيعت لسانى را به انجام مى‏ رساندند، پيامبرصلى الله عليه وآله از مردم پرسيد: چه مى‏ گوييد؟ يعنى آيا آنچه گفتم را درست تكرار مى‏ كنيد؟ آنگاه بخش اول آيه ۱۵ سوره اسراء را در كلام خود تضمين فرمود كه با افزودن «فاء» در آغاز آن ارتباط آيه را با كلام خود ايجاد كرد.
دقيقاً پس از تعيين متنى كه مردم بايد آن را تكرار مى‏ كردند و بدين وسيله وظيفه [[بیعت|بیعت لسانی]] را به انجام مى‏ رساندند، پيامبرصلى الله عليه وآله از مردم پرسيد: چه مى‏ گوييد؟ يعنى آيا آنچه گفتم را درست تكرار مى‏ كنيد؟ آنگاه بخش اول آيه ۱۵ سوره اسراء را در كلام خود تضمين فرمود كه با افزودن «فاء» در آغاز آن ارتباط آيه را با كلام خود ايجاد كرد.


۳-  موقعيت قرآنى
۳-  موقعيت قرآنى


اين آيه در قرآن از آيه ۱۳ آغاز مى ‏شود كه درباره سزاى آدمى در قيامت است. در اين آيات ابتدا اين مسئله مطرح شده كه وزر و وبال هر كس در آن روز بر گردن خودش خواهد بود و روز قيامت به صورت نامه اعمال ظاهر خواهد شد و به او خواهد گفت: خود بخوان و قضاوت كن! آنگاه نتيجه مى ‏گيرد كه هر كس هدايت يافته به نفع خودش شده و هر كس گمراه شده بر ضرر خودش بوده است، و هيچ كس وِزر و وبال ديگرى را بر عهده نمى‏ گيرد.
اين آيه در قرآن از آيه ۱۳ آغاز مى ‏شود كه درباره سزاى آدمى در [[قیامت]] است. در اين آيات ابتدا اين مسئله مطرح شده كه وزر و وبال هر كس در آن روز بر گردن خودش خواهد بود و روز قيامت به صورت نامه اعمال ظاهر خواهد شد و به او خواهد گفت: خود بخوان و قضاوت كن! آنگاه نتيجه مى ‏گيرد كه هر كس هدايت يافته به نفع خودش شده و هر كس گمراه شده بر ضرر خودش بوده است، و هيچ كس وِزر و وبال ديگرى را بر عهده نمى‏ گيرد.


۴-  تحليل اعتقادى: پذيرش ولايت منت خدا بر ماست
۴-  تحليل اعتقادى: پذيرش ولايت منت خدا بر ماست