هدایت: تفاوت میان نسخه‌ها

اين آيه در قرآن از آيه ۱۳ آغاز مى ‏شود كه درباره سزاى آدمى در [[قیامت]] است. در اين آيات ابتدا اين مسئله مطرح شده كه وزر و وبال هر كس در آن روز بر گردن خودش خواهد بود و روز قيامت به صورت نامه اعمال ظاهر خواهد شد و به او خواهد گفت: خود بخوان و قضاوت كن! آنگاه نتيجه مى ‏گيرد كه هر كس هدايت يافته به نفع خودش شده و هر كس گمراه شده بر ضرر خودش بوده است، و هيچ كس وِزر و وبال ديگرى را بر عهده نمى‏ گيرد.

آنگاه براى ارائه ضابطه اين اقرارها آيه را مطرح كردند. يعنى بلند يا آهسته اقرار كردن، دقيق يا تحريف شده سخن حضرت را تكرار كردن، توافق اقرار زبان با اعتقاد دل يا موافق نبودن آن،به نفع و ضرر خدا نيست بلكه به سود و زيان بيعت كننده است،و اين تفسيرى است كه موقعيت آيه «فَمَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدِى لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها»<ref>زمر /  ۴۱.</ref> در اين كلام حضرت نتيجه مى‏ دهد.

مى ‏آيد.

اين مردم‏ اند كه با پذيرفتن آن به نفع خود عمل مى‏ كنند و راه بهشت را پيش مى ‏گيرند، و با انكار آن و انحراف از آن به ضرر خود عمل مى ‏نمايند و راه به جهنم مى ‏برند، چنانكه در قرآن مى ‏فرمايد: «يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا، قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَىَّ إِسْلامَكُمْ بَلِ اللَّه يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَداكُمْ لِلْإِيمانِ ...»<ref>حجرات /  ۱۷.</ref>، يعنى: «بر تو -  اى پيامبر -  منت مى ‏گذارند كه اسلام را پذيرفته ‏اند. به آنان بگو: اسلام آوردن خود را بر من منت مگذاريد، بلكه خدا بر شما منت مى ‏گذارد كه به اسلام هدايتتان نموده است» .

== عظمت هدايت به غدير، حتى يک نفر<ref>تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص ۲۰،۱۹.</ref> ==

== هدايت مخصوص ائمه ‏عليهم السلام<ref>ژرفاى غدير: ص ۹۹.</ref> ==

   همچنين مراجعه شود به عنوان: هدايت /  آيه «مَنِ اهْتَدى فَإِنَّما يَهْتَدِى لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى...» .

== پانویس ==