ظهور يعنى اعاده حق غدير: تفاوت میان نسخه‌ها

فقط در دوران طلايى ظهور حقيقت غدير براى جهانيان جلوه‏گر خواهد شد، و انسان‏ها در خواهند يافت كه در تمام دوران هستى خود چقدر بدان نياز داشتند. در آن عصر در مى ‏يابند كه طعم شيرين زندگى راستين انسانى در كوثر غدير نهفته بوده، كه لذت غدير در زمزم زلال و گواراى ظهور تجلى كرده است.

غدير آن آزمون الهى است كه در بستر آزادى و انتخاب انسان شكل گرفت، و همان شاهراه هدايت است كه: «انا هديناه السبيل اما شاكراً و اما كفوراً»<ref>انسان /  ۳.</ref> را معنى بخشيد، تا انسان با كمالِ آزادى در انتخاب راه مستقيم و سعادت، غدير را برگزيند يا راه سقيفه و گمراهى و شقاوت و بدبختى را.

بنا بر آنچه گفته شد، غدير همان آغاز يک راه است كه پايان آن ظهور خواهد بود، و اسلام بدون غدير بى ‏محتوى خواهد بود، و غدير بدون ظهور تجليگاه جهانى و آرمانى نخواهد داشت.

غدير آن پيشواى هدايتگرى است كه رسالت جهانى خاتم پيامبران ‏صلى الله عليه و آله را به عهده گرفت و امت را [https://wikighadir.com/index.php/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%D8%AA امامت] كرد، تا هدف غايى خداى بزرگ از ارسال رسولش را محقق سازد؛ آنجا كه فرمود:

در سخن ديگرى ابوبصير مى ‏گويد: [https://wikighadir.com/index.php/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D9%82_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87_%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85 امام صادق‏ علیه السلام] فرمود: و اللَّه ما نزل تأويلها بعد و لا ينزل تأويلها حتى يخرج القائم‏ عليه السلام. فاذا خرج القائم‏ عليه السلام، لم يبق كافر باللَّه العظيم و لا مشرك بالامام الا كره خروجه...<ref>بحار الانوار: ج ۵۱ ص ۳۲۴.</ref>: به خدا سوگند اين آيه تحقق نيافته و تحقق نمى ‏يابد تا روزى كه قائم ‏عليه السلام ظهور كند. هنگامى كه او ظهور كند هيچ كافر به خداى بزرگ و يا مشرک به امام نمى‏ ماند مگر آنكه ظهور او را دوست نخواهد داشت... .

خداى مهربان در نظام حكيمانه و والاى خويش، در طراحى آفرينش انسان و جهان محتوايى متقن و اصيل دارد. انسان راهروِ كمال است، اما با برنامه مدوّنِ دين حق.

آرى، در آن زمان انسان خود و جهان هستى را خواهد فهميد، و در آن دوران شكوهمند ساكنانِ باغ سرسبز و پرطراوت ظهور خواهند فهميد كه شجره طيبه آفرينش به بار نشسته است. گر چه باغبانِ مهربان از همان آغاز در بيابان‏ هاى گرم و سوزان غدير، انسان‏ ها را از كوير گرم و كشنده گمراهى و تباهى شيطان ‏ها و طاغوت ‏ها آگاه ساخت، و به اين باغِ زندگى‏ بخش و روح ‏افزا فراخواند.

اكنون در چند محور به جلوه‏ هايى از غدير در عصر ظهور نگاهى گذرا داريم:

در جهان هستى دو راه پيش روى انسان قرار دارد، كه در مسير زندگى خود با اختيار خويش يكى را بر مى‏ گزيند: راه حق، راه باطل.

آرى چرخ گردون هماره به كام ستمگران نخواهد چرخيد و كابوس خفقان و اختناق براى هميشه زندگى انسان‏ها را تيره و تار نخواهد ساخت. به زودى روزگارى فراخواهد رسيد كه در آن روزگار طومار ستم در هم خواهد پيچيد و پرچم حق بر فراز پهنه گيتى به اهتزاز در خواهد آمد.

[https://wikighadir.com/index.php/%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86 قرآن کریم] به هنگام سخن از هدف از [https://wikighadir.com/index.php/%D8%A8%D8%B9%D8%AB%D8%AA بعثت] انبياء عليهم السلام عدالت و دادگرى را مطرح مى‏ كند و مى‏ فرمايد: «لقد ارسلنا رسلنا بالبيّنات و انزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط»<ref>حديد /  ۲۵.</ref>: ما رسولان خود را با دلايل روشن فرستاديم و با آنها كتاب آسمانى و ميزان شناسايى حق از باطل فرو فرستاديم تا مردم به عدالت قيام كنند.

روشن است كه سخن درباره عدالت حضرت امام مهدى ‏عليه السلام و جلوه آن در عصر شكوهمند امام مهربانى ‏ها فراوان است، كه در جاى خود به تفصيل بايستى در عرصه نظرى از نظر ماهيت، مبانى، ابعاد، شاخص ‏ها، آثار و... ، و در عرصه عملى از نظر شيوه ‏هاى اجرا، نمونه ‏ها و مصاديق آن مورد پژوهش و بررسى قرار گيرد.

ترديدى نيست كه دوران ظهور حضرت امام مهدى ‏عليه السلام در واقع استمرار حركت پيامبران و امامان ‏عليهم السلام و اهداف و آرمان‏ هاى آنان، همان اهداف و آرمان‏ هاى پيامبران الهى و پيشوايان معصوم ‏عليهم السلام است.

بنا بر روايت ديگر، حتى شيوه زندگى حضرت على ‏عليه السلام در عصر ظهور در زندگى حضرت امام مهدى ‏عليه السلام جلوه مى ‏كند. در حديثى آمده است: يسير بسيرة رسول ‏اللَّه‏ صلى الله عليه وآله، و لا يعيش الا عيش اميرالمؤمنين‏ عليه السلام<ref>روزگار رهايى: ج ۱ ص ۵۰۲ .</ref>: او از سيره جدش رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله پيروى مى ‏كند، ولى شيوه زندگى او همچون شيوه زندگى اميرالمؤمنين ‏عليه السلام است.

به راستى اگر همه مردم دنيا با اختيار خود غدير را مى‏ پذيرفتند و از اميرالمؤمنين و يازده فرزند آن بزرگوار عليهم السلام پيروى مى‏ كردند، جهان هستى امروزه جلوه ديگرى داشت. مردم در يک مسير مستقيم الهى به سوى كمال و سعادت دنيا و آخرت حركت مى‏ كردند و خير و نيكى زندگى آنان را فرا مى‏ گرفت.

در سخن ديگرى پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه و آله مى‏ فرمايد: يرضى عنه ساكن السماء و ساكن الارض. لا يدع السماء من قطرها شيئاً الا صبّه مدراراً، و لا يدع الارض من نباتها شيئاً الا اخرجته حتى يتمنّى الاحياء الاموات ليروا العدل...<ref>التشريف بالمنن: ص ۱۴۶ ح ۱۷۵. بحار الانوار: ج ۵۱ ص ۱۰۴.</ref>: ساكنان زمين و آسمان به او خشنود مى‏ شوند. آسمان بارانش را فرو مى‏ فرستد، زمين گياهان خود را مى ‏روياند، تا جايى كه زنده ‏ها آرزو مى ‏كنند كه اى كاش مردگان آنها زنده بودند و عدالت را مشاهده مى ‏كردند.

از مسائل مهم و حياتى كه به طور كامل در عصر باشكوه ظهور حضرت بقية الله الاعظم‏ عليه السلام تجلّى مى ‏كند، مسئله امامت و ولايت على‏ عليه السلام و بيزارى از دشمنان آن بزرگوار است. مسئله [https://wikighadir.com/index.php/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%D8%AA امامت] و ولايت جزء برنامه تبليغى پيامبران الهى و از مهم‏ ترين مأموريت ‏هاى پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله بود.

به راستى اگر مردم در همان فراخوانى غدير، ولايت و امامت را با جان و دل و از روى اختيار مى‏ پذيرفتند، ديگر دوران غيبت شكل نمى‏ گرفت و اين همه لكه‏ هاى ننگ در صفحه تاريخ در اثر جنايات سقيفه ‏نشينان باقى نمى‏ ماند.

در اينجا سخنى هم با رهپويان غدير و منتظران ظهور آخرين نور غدير مى‏توان داشت. غدير از همان زمان همچون چشمه ‏اى در بيابان مى جوشد، و ما بايد براى رساندن پيام حيات بخش اين چشمه جوشان، چون رودهاى خروشان بخروشيم، و در ابلاغ آن به مردمان با تمام توان از دل و جان بكوشيم، و پيام آسمانى پيامبر رحمت‏ صلى الله عليه و آله را ابلاغ كنيم. آن حضرت با تأكيد بسيار و نهايت اصرار فرمود: فليبلّغ الحاضر الغائب و الوالد الولد الى يوم القيامة<ref>الاحتجاج: ج ۱ ص ۶۲ . بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۲۱۱.</ref>: هان اى مردم! اين پيام و اعلام م درباره ولايت على‏ عليه السلام را بايد هر كس حاضر است به آنكه غايب است و هر پدرى به فرزندش تا دامنه قيامت برساند.