۲۱٬۹۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۷۲: | خط ۱۷۲: | ||
به خدا قسم من هستم آن نبأ عظيمى كه همه امت ها - به هر زبانى كه بودند - درباره آن اختلاف كردند؛ و فضيلت من بر امت هاى گذشته - با اختلاف زبان هاى آنان - عرضه شد، ولى به فضل من اقرار نكردند.<ref>بحار الانوار: ج ۳۶ ص۱ - ۴. تفسير فرات: ص ۵۳۳ .</ref> | به خدا قسم من هستم آن نبأ عظيمى كه همه امت ها - به هر زبانى كه بودند - درباره آن اختلاف كردند؛ و فضيلت من بر امت هاى گذشته - با اختلاف زبان هاى آنان - عرضه شد، ولى به فضل من اقرار نكردند.<ref>بحار الانوار: ج ۳۶ ص۱ - ۴. تفسير فرات: ص ۵۳۳ .</ref> | ||
همچنين در فرمايش ديگرى دامنه «نبأ عظيم» را به قيامت كشانده مى فرمايد: | همچنين در فرمايش ديگرى دامنه «نبأ عظيم» را به قيامت كشانده مى فرمايد: | ||
===== د | انَا النَّبَأُ الْعَظيمُ؛ اقِفُ بَيْنَ الْجَنَّةِ وَ النّارِ وَ اقُولُ: هذا لى وَ هذا لَكَ: من خبر عظيم هستم. بين بهشت و جهنم مى ايستم و (خطاب به آتش) مى گويم: اين شخص مربوط به من، و اين ديگرى متعلق به توست.<ref>الصراط المستقيم: ج ۱ ص ۲۷۹.</ref> | ||
===== د) مسؤولٌ عَنه ===== | |||
وَ عَنْهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ مَسْؤُولُونَ وَ تَمامَ نِعْمَتِكَ الَّتى مِنْها يُسْأَلُ عِبادُكَ. | وَ عَنْهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ مَسْؤُولُونَ وَ تَمامَ نِعْمَتِكَ الَّتى مِنْها يُسْأَلُ عِبادُكَ. | ||
خط ۱۸۰: | خط ۱۸۲: | ||
==== نكته چهارم: سؤال از ولايت ==== | ==== نكته چهارم: سؤال از ولايت ==== | ||
چند فراز از دعاى روز غدير اشاره به مسئله سؤال از مردم در روز قيامت مى نمايد و به همه اخطار مى دهد كه براى چنان روزى پاسخ خود را آماده كنند. اين مطلب در قالب تصريح و اشاره و تفسير دو آيه قرآن در عبارات زير از اين دعا آمده است: | چند فراز از دعاى روز غدير اشاره به مسئله سؤال از مردم در روز قيامت مى نمايد و به همه اخطار مى دهد كه براى چنان روزى پاسخ خود را آماده كنند. | ||
اين مطلب در قالب تصريح و اشاره و تفسير دو آيه قرآن در عبارات زير از اين دعا آمده است: | |||
عبارت اول: اتْمَمْتَ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ بِمُوالاةِ اوْلِيائِكَ الْمَسْؤُولِ عَنْهُمْ عِبادُكِ فَانَّكَ قُلْتَ: «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ» وَ قُلْتَ: «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ» . | عبارت اول: اتْمَمْتَ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ بِمُوالاةِ اوْلِيائِكَ الْمَسْؤُولِ عَنْهُمْ عِبادُكِ فَانَّكَ قُلْتَ: «ثُمَّ لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ» وَ قُلْتَ: «وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ» . |