سیمای جامعه آرمانی در الهیات اجتماعی شیعه با تاکید بر فرهنگ غدیر

چکیده مقاله:

نگرش آرمانی و تاکید بر حرکت در مسیر تحقق آرمان، فصل مشترک تمام اندیشه های انسانی و اجتماعی در طول تاریخ بشر بوده و «جامعه آرمانی» از همان ابتدا به عنوان کلید واژه ای پرتکرار و گفتمانی غالب، فراگیر و رایج در الهیات اجتماعی شیعه بروز و ظهور داشته است.

شناخت صحیح و فهم درست از چنین جامعه ای تنها در پرتو تعالیم ائمه معصومین علیهم السلام و سنت علوی امکانپذیر بوده و برای تحقق آن و برپایی چنین جامعه ای ناگزیر از بکار بستن همه مولفه ها و ویژگیهایی هستیم که توسط ایشان مشخص و معین شده است. نخستین گام برای تحقق جامعه آرمانی، ساختن انسان آرمانی و ملکوتی است که بخش عمده ای از تلاشهای ائمه و پیشوایان دینی مصروف این مهم گردیده است.

روشن است که اندیشه جامعه آرمانی پس از مدینه الرسول زمان پیامبر(صلی الله علیه و آله)، توسط حضرت علی(علیه السلام) بسط و گسترش یافت و در دوران حاکمیت پنج ساله ایشان مبانی و اصول اجتماعی و راهبردهای آن اجرایی گردید . تفکر شیعه بر اساس مبانی خود همواره نوید دهنده«جامعه آرمانی علوی» بوده و امروزه جامعه شیعه در انتظار ظهور پیشوای معصوم(علیهم السلام) است تا با حضور خود بار دیگر زمام قدرت و حاکمیت را به دست گیرد و مدینه الرسول پایان تاریخ را برپا کند .

از آنجا که تحقق جامعه آرمانی علوی پس از زمان حضور پیامبر(صلی الله علیه و آله)، تنها درزمان حضرت علی(علیه السلام) شکل جدی به خود گرفت و تا حدودی واقعیت عینی یافت، این نوشتار به بررسی ویژگیهای عمده جامعه آرمانی با تاکید بر سنت علوی و فرهنگ غدیر می پردازد.

منبع

همایش ملی دوسالانه قرآن و عترت از منظر اسلام شناسان ایران و جهان، سال ۱۳۹۵.