نمایش مبدأ برای افشا گری پیامبر از منافقین در روز غدیر

افشاگرى پيامبرصلى الله عليه وآله در خطبه غدير در مورد منافقين××× 2 سخنرانى استثنائى غدير: ص 56 51 . ×××

  پيامبرصلى الله عليه وآله در خطابه غدير هيجده اقدام فوق‏العاده انجام دادند، كه بعضى از آنها در روند عادى سخنرانى‏هاى حضرت سابقه نداشت، و چند اقدام هم در تمامى سخنرانى‏هاى مردم دنيا از روز اول خلق آدم تا امروز سابقه نداشته است! يكى از آن اقدامات اين بود:


در همان آغاز سخن -  در حالى كه پس از اعلان نزول آيه -  مردم منتظر ورود به اصل مطلب بودند، با كمال تعجب متوجه شدند كه پيامبرصلى الله عليه وآله مسئله تعطيل اين سخنرانى را مطرح مى‏كند!! حضرت به صراحت فرمود: »از جبرئيل خواستم كه از خدا بخواهد كه مرا از ابلاغ اين پيام معاف بدارد« !

اين مطلب در ذهن مخاطبان دو سؤال به ميان آورد: يكى آنكه بدانند چرا حضرت چنين درخواستى را نموده است؛ و ديگر اينكه اگر چنين خواسته‏اى در ميان بوده پس چگونه اكنون سخنرانى در حال انجام است؟


در دنباله سخن، پيامبرصلى الله عليه وآله پاسخ هر دو سؤال را داد. علت درخواست معاف شدن از ابلاغ پيام را حضور منافقين و فتنه‏گران ذكر كرد؛ و علت تعطيل نشدن سخنرانى را حكم قاطع الهى در ابلاغ پيام اعلام كرد، و اينكه خداوند بدون اين ابلاغ از من راضى نمى‏شود.


حضرت در لا به لاى اين قسمت از سخن كار فوق العاده‏اى انجام داد كه منافقين از ترس افشاى اسرارشان در جاى خود ميخكوب شدند. آن سخن پر تأثير اين بود كه فرمود: »اگر بخواهم منافقين را نام ببرم مى‏توانم و اگر بخواهم به تك تك آنان اشاره كنم آنان را نشان مى‏دهم، ولى به خدا قسم درباره آنان با بزرگوارى رفتار كرده‏ام« .


در اقدامى ديگر، پيامبرصلى الله عليه وآله در خطابه غدير هيجده اقدام فوق‏العاده انجام دادند، كه بعضى از آنها در روند عادى سخنرانى‏هاى حضرت سابقه نداشت، و چند اقدام هم در تمامى سخنرانى‏هاى مردم دنيا از روز اول خلق آدم تا امروز سابقه نداشته است! يكى از آن اقدامات اين بود:


هنگامى كه در خطابه غدير سخن از نيمه گذشته بود، كنترل مجلس به طور كامل در اختيار مبلِّغ اعظم غدير بود. در آن لحظات فن خطابه اقتضا كرد كه سخنران با نهيبى ديگر منافقين را از هر گونه خيال باطل مانع شده و بار ديگر آنان را از هيبت محمدى بترساند.


اينجا بود كه پيامبرصلى الله عليه وآله با قرائت آيه »اصحاب سَبت« ، ناگهان سخنى بر زبان آورد كه منافقين بر خود لرزيدند و گمان كردند حضرت در صدد افشاى اسرار آنان است. آن حضرت در تطبيق آيه بر اصحاب خود فرمود: به خدا قسم از اين آيه قصد نشده مگر گروهى از صحابم كه آنان را به اسم و نسبشان مى‏شناسم.

با اين جمله منافقين فكر كردند كه دنباله سخنان ذكر نام و نسب آن گروه است؛ اما در جمله بعدى شنيدند كه حضرت فرمود: »ولى من مأمورم نسبت به آنان پرده پوشى كنم«؛ و نتيجه اين شد كه خود را در معرض افشاگرى بزرگ ديدند و بسيارى از افكار شومشان در هم ريخت.