۲۵٬۵۶۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== ارتباط ولايت با تقوى<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۳۳۹. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۷۹ - ۱۸۶.</ref> == | == ارتباط ولايت با تقوى<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۳۳۹. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۷۹ - ۱۸۶.</ref> == | ||
از جمله آياتى كه در | از جمله آياتى كه در [[غدیر]] و در مورد [[منافقین]] و به خصوص [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] بر [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] نازل شد آيات ۴۳ - ۵۲ سوره حاقّه است. | ||
آنچه در اينجا قابل ذكر است اينكه در آيه ۴۸ «ولايت» را - و طبق روايتى شخص | آنچه در اينجا قابل ذكر است اينكه در آيه ۴۸ «ولايت» را - و طبق روايتى شخص [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی علیه السلام]] را - تذكر و يادآورى براى متقين مى داند و مى فرمايد: «وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ». | ||
ارتباط ولايت با تقوى تحت عنوان تذكر جالب توجه است، و يادآور روايات بسيارى است كه ائمه | ارتباط ولايت با تقوى تحت عنوان تذكر جالب توجه است، و يادآور روايات بسيارى است كه [[معصومین علیهم السلام|ائمه علیهم السلام]] شيعيان را سفارش به تقوى و پرهيزكارى فرموده اند. | ||
گويا مراعات نكردن تقوى زنگارى از گناه بر صفحه بلورين دل مى كشد كه ديگر انعكاس هيچ نورى در آن ممكن نيست. | |||
همان گونه كه اگر تقواى الهى و ورع مراعات شود و صيقل صفحه دل مطلوب باشد انعكاس قوى ترين نور كه ولايت است آثار و نتايج بسيارى به همراه خواهد داشت.<ref>درباره ارتباط ولايت و تقوى مراجعه شود به كتاب: غدير در قرآن: ج ۱ ص ۵۵ .</ref> | همان گونه كه اگر تقواى الهى و ورع مراعات شود و صيقل صفحه دل مطلوب باشد انعكاس قوى ترين نور كه ولايت است آثار و نتايج بسيارى به همراه خواهد داشت.<ref>درباره ارتباط ولايت و تقوى مراجعه شود به كتاب: غدير در قرآن: ج ۱ ص ۵۵ .</ref> | ||
پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش چهارم خطبه | پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش چهارم [[خطبه غدیر]]، [[تقوی]] و [[ایمان]] و [[اخلاص]] را مظهر ولاى على عليه السلام و شقاوت را از آنِ مبغضين على عليه السلام دانست. | ||
در فراز بعد با قرائت سوره عصر قسم ياد كرد كه مصداق «وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ» در آخر اين سوره على بن ابى طالب عليه السلام است: | در فراز بعد با قرائت سوره عصر قسم ياد كرد كه مصداق «وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ» در آخر اين سوره على بن ابى طالب عليه السلام است: | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۸: | ||
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَ الْعَصْرِ، اِنَّ الاِنْسانَ لَفى خُسْرٍ» اِلاّ عَلِىّ عليه السلام الَّذى آمَنَ وَ رَضِىَ بِالْحَقِّ وَ الصَّبْرِ: | «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَ الْعَصْرِ، اِنَّ الاِنْسانَ لَفى خُسْرٍ» اِلاّ عَلِىّ عليه السلام الَّذى آمَنَ وَ رَضِىَ بِالْحَقِّ وَ الصَّبْرِ: | ||
بدانيد كه با على عليه السلام دشمنى نمى كند مگر شقى و با على عليه السلام دوستى نمى كند مگر با | بدانيد كه با على عليه السلام دشمنى نمى كند مگر شقى و با على عليه السلام دوستى نمى كند مگر با تقوی، و به او ايمان نمى آورد مگر [[مؤمن]] مخلص. | ||
به خدا قسم درباره على عليه السلام نازل شده است سوره «و العصر»: | |||
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَ الْعَصْرِ، اِنَّ الْإِنْسانَ لَفى خُسْرٍ»، «قسم به عصر، انسان در زيان است» مگر على عليه السلام كه ايمان آورد و به حق و صبر راضى شد. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||