مدح امیر المؤمنین در قرآن

آيات مدح در قرآن

پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد تفسير آيات مدح به اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در خطبه غدير مى‏ فرمايد: «وَ لا نَزَلَتْ آيَةُ مَدْحٍ فِى الْقُرآنِ الاّ فيهِ» : هيچ آيه مدحى در قرآن نازل نشده مگر درباره او.

اين كلام رسول اللَّه ‏صلى الله عليه و آله از دو بُعد قابل بررسى است:

۱-  موقعيت تاريخى

پس از بلند كردن على ‏عليه السلام و معرفى آن حضرت توسط پيامبر صلى الله عليه و آله، در ادامه معرفى كامل عيار او جملاتى به گستردگى عظمتش بر لسان پيامبرصلى الله عليه و آله جارى بود كه از جمله تفسير موارد «مدح» در سراسر قرآن را بيان فرمود.

۲-  تحليل اعتقادى

با توجه به اين كه خداوند در قرآن از جوانب مختلفى بندگانش را مورد ستايش و مدح قرار داده است، مدح و ثناى الهى بر بنده ‏اى به معناى برگزيدن او و ظهور كمالات قابل ستايش از اوست. پيامبر بزرگ در اين فراز، زيبايى مطلق را به على ‏عليه السلام مى‏ دهد كه سزاوار همه گونه ستايش خدايى است.

اى على مظلوم، كه اين جلوه پر رنگت چشم ‏ها را خيره كرده و غير مسلمانان را هم به وجد آورده، اما هنوز بسيارى از مسلمانان چشم ديدن تو را ندارند، و يا ديگران را از تو زيباتر مى‏ بينند، و يا احساسى بيدار ندارند كه با درک زيبايى تو بى‏اختيار لب به مدحت بگشايند. اى زيباى آسمان‏ ها، چشمان ما را هم بر گلبرگ هايت بگشا و زبانمان را به مديحت باز كن.