نماز جماعت در صحرای غدیر

در روز هيجدهم ذى‏ الحجة سال دهم هجرى، در بازگشت از حجةالوداع و پس از رسيدن به سرزمين غدير و آماده ‏سازى منبر غدير، مقارن ظهر انتظار مردم به پايان رسيد و منادىِ حضرت نداى نماز جماعت داد.

در واقع نقطه شروع مراسم پر شور غدير، نداى عمومى براى نماز جماعت بود. مقارن ظهر انتظارها به سر رسيد و منادى پيامبر صلى الله عليه و آله نداى عمومى داد و مردم را براى اجتماع در مقابل جايگاه فراهم شده فرا خواند.

به دنبال اين اعلام عمومى بود كه مردم همه وضو گرفتند و رو به قبله صف‏هاى نماز را مرتب كردند. بانوان نيز در قسمت خاص خود قرار گرفتند، و چه با ابهت بود كه حضرت سيدة نساء العالمين فاطمه زهرا عليها السلام در آن جمع حضور داشت.

مرحله بعد اقامه نماز جماعت بود. پيامبرصلى الله عليه وآله از خيمه خود بيرون آمد و به عنوان امام جماعت جلوى صف اول قرار گرفت، كه طبعاً به سمت درختان و بركه بود. آنگاه مؤذن پيامبرصلى الله عليه وآله اذان گفت، و سپس نماز جماعت يكصد و بيست هزار نفرى با شكوه بى‏ نظيرى كنار منبر غدير خوانده شد.

بعد از آن مردم ناظر بودند كه پيامبر صلى الله عليه و آله بر فراز آن منبر ايستادند و اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را فرا خواندند و به او دستور دادند بالاى منبر بيايد و در سمت راستش بايستد. قبل از شروع خطبه، اميرالمؤمنين‏ عليه السلام يك پله پائين تر بر فراز منبر در طرف راست حضرت ايستاده بودند و دست پيامبر صلى الله عليه و آله بر شانه آن حضرت بود.

يادآور مى‏ شود كه اجتماع ۱۲۰۰۰۰ نفر براى يك سخنرانى و در مقابل يك خطيب كه همه شخص او را ببينند در دنياى امروز هم مسئله غير عادى است، تا چه رسد به عصر بعثت كه در گذشته شش هزار ساله انبيا عليهم السلام تا آن روز هرگز چنين مجلس عظيمى براى سخنرانى تشكيل نشده بود.

منبع

اسرار غدير: ص ۴۹. واقعه قرآنى غدير: ص ۷۴. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۴۲.