خلف بن تمیم تمیمی (ابو عبد الرحمن): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== <big>روايت حديث غدير <ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۰.</ref></big> ==
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۰.</ref>==
<big>يكى از علما و بزرگان اهل‏ سنت كه حديث غدير را نقل كرده خلف بن تميم تميمى كوفى، ابوعبدالرحمن (م ۲۰۶ يا ۲۱۳ ق) است. نسايى در «الخصائص» حديث غدير را در ماجراى احتجاج اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در رحبه كوفه از خلف بن تميم روايت كرده است. <ref>الخصائص: ص ۱۰۳.</ref>  ذهبى و ابن‏ حجر <ref>تذكرة الحفّاظ: ج ۱ ص ۳۷۹. تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۲۲۵.</ref>: يعقوب بن شَيبه، ابوحاتم و ابن‏ حِبّان او را توثيق كرده‏ اند. نسايى و ابن‏ ماجه از او روايت كرده، و او از ثورى روايت كرده است.</big>
يكى از [[علما]] و بزرگان [[اهل‏ سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده خلف بن تميم تميمى كوفى، ابوعبدالرحمن (م ۲۰۶ يا ۲۱۳ ق) است.  


== <big> پانویس</big> ==
[[نسایی]] در «الخصائص» حديث غدير را در ماجراى احتجاج اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در [[رحبه کوفه]] از خلف بن تميم [[فرهنگ غدیر در تاریخ|روایت]] كرده است.<ref>الخصائص: ص ۱۰۳.</ref>
[[رده:علمای اهل تسنن]]
 
[[رده:راویان غدیر]]
هبى و ابن‏ حجر<ref>تذكرة الحفّاظ: ج ۱ ص ۳۷۹. تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۲۲۵.</ref>: يعقوب بن شَيبه، ابوحاتم و ابن‏ حِبّان او را توثيق كرده‏ اند. نسايى و [[ابن ماجه قزوینی|ابن‏ ماجه]] از او روايت كرده، و او از ثورى روايت كرده است.
[[رده:احتجاج امیرالمؤمنین علیه السلام]]
 
== پانویس ==
 
[[رده:حدیث غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۴۸

روايت حديث غدير[۱]

يكى از علما و بزرگان اهل‏ سنت كه حدیث غدیر را نقل كرده خلف بن تميم تميمى كوفى، ابوعبدالرحمن (م ۲۰۶ يا ۲۱۳ ق) است.

نسایی در «الخصائص» حديث غدير را در ماجراى احتجاج اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در رحبه کوفه از خلف بن تميم روایت كرده است.[۲]

هبى و ابن‏ حجر[۳]: يعقوب بن شَيبه، ابوحاتم و ابن‏ حِبّان او را توثيق كرده‏ اند. نسايى و ابن‏ ماجه از او روايت كرده، و او از ثورى روايت كرده است.

پانویس

  1. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۲۳۰.
  2. الخصائص: ص ۱۰۳.
  3. تذكرة الحفّاظ: ج ۱ ص ۳۷۹. تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۲۲۵.