داوود علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== نزول استغفار بر حضرت داوود عليه السلام در دهه غدير <ref>غدير در گذر زمان (مهدى پور) : ص | == نزول استغفار بر حضرت داوود عليه السلام در دهه غدير<ref>غدير در گذر زمان (مهدى پور) : ص ۶۲ - ۶۵، ۷۵ - ۱۱۹.</ref> == | ||
در ايام دهه غديريه رخدادهاى متعددى اتفاق افتاده است. يكى از اين رخدادها نزول استغفار بر حضرت داوود عليه السلام است. | در ايام دهه غديريه رخدادهاى متعددى اتفاق افتاده است. يكى از اين رخدادها نزول [[استغفار]] بر حضرت داوود عليه السلام است. | ||
ابوريحان بيرونى در حوادث ماه ذی حجة الحرام نوشته است: روز بيست و ششم استغفار بر حضرت داوود عليه السلام نازل شد.<ref>الآثار الباقيه (بيرونى) : ص ۴۲۹.</ref> | |||
مفسران عامه در ذيل آيه: «و ظنّ داوود انما فتنّاه فاستغفر ربه و خرّ راكعاً و اناب» : داوود دانست كه او را آزموده ايم پس از خدايش طلب مغفرت كرد به ركوع رفت و | مفسران عامه در ذيل آيه: «و ظنّ داوود انما فتنّاه فاستغفر ربه و خرّ راكعاً و اناب»: داوود دانست كه او را آزموده ايم پس از خدايش طلب مغفرت كرد به ركوع رفت و [[توبه]] كرد<ref>ص / ۲۴.</ref>، مطالبى نوشته اند كه هرگز با مقام نبوت سازگار نيست.<ref>جامع البيان (طبرى) : ج ۲۳ ص ۸۹ - ۱۰۶.</ref> | ||
[[اهل بیت علیهم السلام|پیشوایان معصوم علیهم السلام]] به شدت آن را نفى كرده اند و از عصمت حضرت داوود عليه السلام دفاع كرده اند.<ref>البرهان (بحرانى) : ج ۸ ص ۲۸۳.</ref> | |||
سيد مرتضى علم الهدى نيز آن را بررسى كرده و همه شبهات عامه را پاسخ داده است.<ref>تنزيه الانبياء عليهم السلام (علم الهدى) : ص ۱۲۶ - ۱۳۲.</ref> | |||
== منبع == | |||
دانشنامه غدیر،جلد ۹،صفحه ۲۲۱. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:تاریخ غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۶
نزول استغفار بر حضرت داوود عليه السلام در دهه غدير[۱]
در ايام دهه غديريه رخدادهاى متعددى اتفاق افتاده است. يكى از اين رخدادها نزول استغفار بر حضرت داوود عليه السلام است.
ابوريحان بيرونى در حوادث ماه ذی حجة الحرام نوشته است: روز بيست و ششم استغفار بر حضرت داوود عليه السلام نازل شد.[۲]
مفسران عامه در ذيل آيه: «و ظنّ داوود انما فتنّاه فاستغفر ربه و خرّ راكعاً و اناب»: داوود دانست كه او را آزموده ايم پس از خدايش طلب مغفرت كرد به ركوع رفت و توبه كرد[۳]، مطالبى نوشته اند كه هرگز با مقام نبوت سازگار نيست.[۴]
پیشوایان معصوم علیهم السلام به شدت آن را نفى كرده اند و از عصمت حضرت داوود عليه السلام دفاع كرده اند.[۵]
سيد مرتضى علم الهدى نيز آن را بررسى كرده و همه شبهات عامه را پاسخ داده است.[۶]
منبع
دانشنامه غدیر،جلد ۹،صفحه ۲۲۱.