شناخت: تفاوت میان نسخه‌ها

== شناخت غدير<ref>غدير چشمه زلال ولايت: ص ۷۱  - ۶۸.</ref> ==

به جاست نگاهى كوتاه اما همه جانبه به [[عیدغدیر|غدیر]] -  اين رخداد بزرگ تاريخى -  و جايگاه آن در بيان معصومان‏ عليهم السلام بيندازيم:

بنا به فرموده معصومين‏ عليهم السلام و نصوص روايى، عيد غدير «اعظم الاعياد»<ref>الخصال: ص ۳۹۴. مستدرک سفينة البحار: ج ۷ ص ۴۷۳.</ref> بزرگ‏ترين عيدها خوانده شده است. به تعبيرى ديگر، غدير هم [[قرآن]] است، هم سنت، هم [[تاریخ]].

از آن رو غدير را قرآن مى‏ خوانيم كه در هر تفسيرى بنگريد گزارش رويداد شكوه مند غدير را در آن خواهيد يافت. از آن رو [[سنت]] است كه در تمام متون روايى واقعه غدير يا قسمتى از گفتار، رفتار و كردار و [[تقریر]] [[رسول‏ خدا]]<nowiki/>صلى الله عليه وآله درباره واقعه غدير ديده مى‏ شود. ظاهراً تنها كتابى از عامه كه رويداد غدير را ذكر نكرده تنها صحيح بخارى است. اما پنج صحيح ديگر آنها ماجراى غدير را نقل كرده ‏اند.

غدير را نيز بايد جزئى از تاريخ دانست، زيرا در زندگى [[پیامبر اسلام|پیامبر]] اسلام‏ صلى الله عليه وآله رويداد تاريخى بسيار مهمى به شمار مى ‏رود، و هر متن تاريخى كه زندگى پيامبرصلى الله عليه وآله را بررسى كرده باشد،فصلى را به غدير خم اختصاص داده است.در سرزمين ‏هاى اسلامى كم و بيش مردم با رويداد غدير آشنا هستند، ولى اكثر افراد جهان حتى نام غدير را نشنيده و از جريان و رخدادهاى آن بى‏ اطلاع مى ‏باشند. به حكم وظيفه بايد آنان را در جريان اين روز بزرگ قرار دهيم، و درباره تمام ابعاد دنيايى و آخرتى و مادى و معنوى آن بحث كنيم.

بزنطى يكى از ياران برجسته امامان معصوم‏ عليهم السلام است. در ميان هزاران صحابى ‏اى كه معاصر امامان‏ عليهم السلام بوده ‏اند، چهره‏ هاى درخشانى چون بزنطى از بيست تن تجاوز نمى‏ كند. منابع رجالى نام كامل او را «احمد بن محمد بن ابى ‏نصر بزنطى» نقل كرده ‏اند. وى از زبان [[امام رضا علیه السلام|امام رضا]]<nowiki/>عليه السلام روايتى نقل نموده، كه از بين روايات غدير بى ‏ترديد كم نظيرتر است؛ تا جايى كه در بين كتاب ‏ها و مجامع روايى كمتر روايتى همسنگ اين روايت مى ‏يابيم، و همين كم نظير بودن، ارزش و جايگاه ويژه‏اى به اين روايت مى‏ دهد.

بزنطى مى‏ گويد: حضرت رضاعليه السلام فرمود: لو عرف الناس فضل هذا اليوم بحقيقته، لصافحتهم الملائكة فى كل يوم عشر مرات<ref>تهذيب الاحكام: ج ۶ ص ۲۴ ح ۹.</ref>: اگر مردم ارزش اين روز را آنگونه كه هست بدانند، ملائكه روزى ده بار با آنان مصافحه خواهند كرد.

در روايت و موضوعات ديگر چنين روايتى وجود ندارد؛ كه در آن به [[مصافحه]] ملائكه با بندگان خدا اشاره شده باشد. لذا اين تعبير در شأن و عظمت يوم اللَّه غدير بى ‏نظير است.

مصافحه (دست دادن) يک [[احترام]]، تقدير و تشكر و اظهار علاقه است. از ديگر سو فرشتگان مانند آدميان نيستند كه بى مبنى و اساس با هر كس رفتارى مهرآميز داشته باشند، چرا كه ملاك‏ه ايى خدايى دارند. از اين رو هرگز نافرمانى خدا نمى‏ كنند. قرآن كريم در توصيفشان مى‏ فرمايد: «لا يعصون اللَّه ما امرهم»<ref>تحريم /  ۶ .</ref>: هرگز از فرمان خدا سرپيچى نمى‏ كنند.

آنان مقام [[عصمت]] دارند، البته عصمت آنان نه در مرتبه عصمت چهارده معصوم‏ عليهم السلام كه از آن فروتر است. تصور كنيد، در صورتى ملائكه با ما مصافحه و ابراز محبت خواهند كرد كه به درجه بالاى شناخت دست يابيم. براى درک بيشتر از آنچه در اين روايت بيان شده، بايد توجه كنيم اگر [[اظهار]] علاقه و تجليل ملائک از آدمى ماهى يک بار و حتى سالى يک بار باشد، باز ارزش والايى است.

بعضى از ما شايد سالى يک بار به ديدن دوستان و خويشاوندان برويم، و در صورتى كه علاقمندى ما بيشتر باشد ماهى يک بار، و در مواردى كه علاقه فزون‏تر و نسبت نزديک ‏تر باشد هفته‏ اى يك بار، و گاهى با بعضى از آنان روزى يک بار ديدار و مصافحه مى‏ كنيم. اما اگر كسى امين و رازدار ما باشد، ممكن است روزى ده بار به ديدار او رفته و نسبت به او ابراز محبت كنيم. حال ببينيم كه مصافحه ملائک خداى متعال با ما آدميان آن هم روزى [[ده بار]] چه معنايى دارد، و امام رضاعليه السلام از گفتن اين مطالب در پى بيان چه مسئله مهمى هستند؟

در مورد اينكه شناختن غدير عمل محسوب مى‏ شود يا خير، بايد دانست كه عمل در مرتبه دوم است، زيرا شناخت مقدمه عمل است و شناخت به تنهايى اين ارزش والا را دارد. خواه آنان كه غدير را شناخته ‏اند به آنچه در مورد غدير دستور داده شده است عمل كنند يا خير.

به عنوان مثال عموم مردم مرجع تقليد خود را -  گر چه هيچ گونه نيازى به او نداشته باشند -  احترام مى ‏كنند، زيرا دانشمند است و دانش احترام ديگران را بر مى ‏انگيزد. در واقع احترامى كه به او گذاشته مى ‏شود به دليل دانش و خردمند او است. بنابراين احترامى كه [[ملائک]] به غديرشناسان مى‏ گذارند به دليل شناخت آنها از غدير و [[اعتقادات]] است.

همان طور كه بيان شد، اين تعبير از تعابير كم‏ نظير است. البته در خصوص ارزش زيارت حضرت سيدالشهداءعليه السلام روايتى نقل شده است كه ارواح انبياعليهم السلام با زائران حضرت سيد الشهداءعليه السلام مصافحه مى‏ كنند. اما اين روايت با روايت غدير تفاوت بسيار دارد، و مصافحه ملائكه آن هم هر روز ده بار، موردى است كاملاً استثنايى.

با توجه به اين سخن اميرالمؤمنين‏ عليه السلام كه مى‏ فرمايد: انا لأمراء الكلام<ref>تحف العقول: ص ۷. بحار الانوار: ج ۳۱ ص ۲۴۵.</ref>: ما پادشاهان سخنيم، و اينكه آن حضرت خود پايه ‏گذار دستور زبان عربى است و همه امامان معصوم‏ عليهم السلام با نكته سنجى و دقت كامل كلمه‏ ها و جمله‏ ها را بر مى ‏گزينند، اين سخن امام رضاعليه السلام تأمل و دقت مى‏ طلبد.

لذا در اينجا حضرت رضاعليه السلام نفرمودند: ان عرف الناس، يا: اذا عرف الناس. بلكه فرموده‏ اند: لو عرف الناس، و همان طور كه از قواعد دستور عربى معلوم است «لو» حرف [[امتناع]] است و براى كارهاى نشدنى به كار مى ‏رود. متعلق لو «بحقيقته» مى ‏باشد؛ يعنى آنچه شناختنش تقريباً نشدنى است. در اينجا منظور شناخت [[ارزش غدیر]] آنچنان كه هست و در حقيقت امر وجود دارد مى ‏باشد، نه شناخت به اندازه سعه وجودى و درک و بينش افراد.

به تعبيرى ديگر، نه آنگونه كه هر كسى به اندازه ظرف خود از دريا آب بردارد، بلكه به بزرگى خود دريا از آن بهره گيرد. لذا ارزش و منزلت غدير بسيار بالاتر از درک محدود ماست. به تعبير واضح‏ تر: فرضاً اگر كسى يوم اللَّه غدير را آنگونه كه در واقع ارزش دارد بشناسد، آنگاه است كه ملائک روزى ده بار با او مصافحه مى‏ كنند.