آیه ۱۵ نور و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

== '''«إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْواهِكُمْ ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَيِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ.»''' ==

پس از منبر پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله عده‌اى از منافقين در خيمه خود، آن حضرت را مسخره مى‌كردند. حذيفه سخن آنان را گزارش داد و پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله آنان را فرا خواند و پرسيد: شما چه گفته‌ايد؟ در پاسخ حضرت گفتند: به خدا قسم ما هيچ سخنى نگفته‌ايم، و اگر سخنى درباره ما به شما رسيده، بر ما دروغ بسته‌اند!!

عمر كه هم در صحيفه رئيس پنج نفر بود <ref>به ج۱ ص۱۲۹،ج۲ ص۱۲۳ از همین کتاب مراجعه شود</ref> و هم در نقشه قتل پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله در كوه هَرْشى شخصاً شركت داشت،<ref>به ج۲ ص۴۰۷ از همین کتاب مراجعه شود</ref> و هم عملًا پس از پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله نشان داد كه بنيانگذار سقيفه بر ضد خلافت على عليه السلام است؛ او در غدير از اولين كسانى بود كه براى بيعت پيشقدم شد.<ref>عوالم العلوم :ج۳/۱۵ ص ۱۹۵</ref> پس از بيعت هم تنها كسى بود كه گفت: «بَخٍ بَخٍ لَكَ يَابْنَ ابى طالِبٍ! هَنيئاً لَكَ! اصْبَحْتَ مَوْلاىَ وَ مَوْلى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ»: «خوشا به حالت‌اى پسر ابى طالب! گوارايت باد! صاحب اختيار هر مرد و زن مؤمنى شده‌اى»!<ref>عوالم العلوم :ج۳/۱۵ ص۲۰۳،۱۵۴،۱۰۳،۶۵ بحار الانوار:ج۳۷ ص۱۷۸</ref>و اين برخورد '''نمونه‌اى از نفاق است.'''

هفت نفر از منافقين در برابر منبر قبل از اعلان ولايت نشسته بودند. يكى از آنان گفت: «چشمانش را نمى‌بينيد كه گويا چشم ديوانه‌اى است. اكنون بپا مى‌خيزد و مى‌گويد: خدايم چنين گفته است»! جبرئيل اين سخن را به پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله خبر داد. حضرت آنان را پس از منبر فرا خواند و در اين باره مؤاخذه فرمود. آنان انكار كردند و قسم ياد كردند كه چنين سخنى نگفته‌اند!^[10]

پس از منبر غدير عده‌اى از منافقين در خيمه‌اى جمع شده مى‌گفتند: «به خدا قسم ياران كسرى و قيصر در لباس‌هاى خز و رنگارنگ و حرير و بافته زندگى مى‌كنند، ولى ما همراه پيامبر در دو چيز خشن به سر مى‌بريم: هم غذاى خشن مى‌خوريم و هم لباس خشن مى‌پوشيم. بعد از اين همه، اكنون كه مرگش نزديك شده مى‌خواهد جانشينى بعد از خود را به على بسپارد. '''به خدا قسم خواهد دانست (كه چه خواهيم كرد)»!'''

مقداد اين سخنان را به حضرت گزارش داد. حضرت اعلان اجتماع عمومى به مردم داد و آنان را فرا خواند و در اين باره توبيخ فرمود. در پاسخ گفتند: پدر و مادرمان فدايت يا رسول اللَّه. قسم به آنكه تو را به حق مبعوث نمود و به نبوت كرامتت داد، آنچه به تو خبر رسيده ما نگفته‌ايم. قسم به آنكه تو را بر همه بشر برگزيده، ما نگفته‌ايم!^[11]

به محض آنكه پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود: '''«مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ»'''، ابوبكر و عمر در گوش يكديگر نجوا كردند: «به خدا قسم هرگز درباره آنچه او گفت تسليمش نخواهيم شد»! اين خبر به پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله داده شد و حضرت پس از منبر آنان را فرا خواند و مؤاخذه فرمود. آنان انكار كردند و به خدا قسم ياد كردند كه چيزى نگفته‌اند.^[12]

پس از منبر و بيعت غدير، عده‌اى از متمرّدين و سردمداران منافقين در بين خود توطئه كرده گفتند: «'''اگر براى محمد حادثه‌اى رخ دهد، امر خلافت را از على دور مى‌كنيم و نمى‌گذاريم بدان دست يابد'''»! پيرو اين سخن نزد پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله آمدند و گفتند: «تو بهترين خلق نزد خدا و خود و ما را براى خلافت بپا داشتى. به وسيله او مقابله با ظلم ظالمين و تعدى كنندگان در سياست ما را كفايت نمودى»!

در اين حال خداوند دورويى آنان را و اينكه قصد قتل پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله را دارند و بعد از او در صدد تمرّد هستند به آن حضرت خبر داد. پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله آنان را فرا خواند و در اين باره سرزنش نمود. '''آنان در انكار كلام حضرت قسم‌هاى شديد ياد كردند'''. اولى گفت:

آنگاه بر گفته‌هاى خود بار ديگر قسم ياد كرد و كسى را كه خلاف آن را به پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله گزارش كرده لعنت نمود و بعد از او بقيه سردمداران و متمردين منافقين نيز نظير همين سخنان را گفتند.^[13]

ابوذر اين گفته آنان را به پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله گزارش داد. حضرت سراغ آنان فرستاد و احضارشان نمود و گفته‌شان را برايشان تكرار نمود. آنان انكار كردند و در اين باره قسم ياد نمودند. پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود: بدانيد كه جبرئيل بر من نازل شده و خبر آورده كه '''روز قيامت قومى را مى‌آورند كه امامشان سوسمار است!''' مواظب باشيد كه شما نباشيد!!^[14]

همان عده فوراً نزد پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله آمدند و قسم ياد كردند كه دراين باره هيچ سخنى نگفته‌اند و چنين قصدى نداشته‌اند و درباره آن حضرت هيچ اقدامى نكرده‌اند!^[15]