بررسی شخصیت امام علی علیه السلام در آیه مباهله از منظر فریقین: تفاوت میان نسخه‌ها

«مباهله» از بهل واژه ای عربی است و معنای آن رهاکردن، آزادگذاشتن و قید و بندی را از چیزی برداشتن است. یکی از معانی آن، رهاگذاشتن حیوان ماده و نبستن پستان اوست تا این که نوزادش بتواند به راحتی شیر بنوشد. در زبان عربی به این حیوان ماده «باهل» گفته می‌شود. <ref>المفردات الالفاظ القرآن، ص۱۴۹؛ اساس البلاغه، ص۳۲.</ref>هم چنین این کلمه به معنای نوعی نفرین یعنی لعنت کردن نیز آمده است (ابن منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۷۲؛ طریحی، مجمع البحرین، ج۵، ص۲۷؛ فیومی، مصباح المنیر، ج۱، ص۶۴؛ زمخشری، اساس البلاغه، ص۳۲) و نفرین و لعن نیز به معنای رهاکردن انسان به حال خودش می‌باشد.

این واژه در اصطلاح به معنای نفرین کردن دو نفر یا دو گروه به یکدیگر است؛ به گونه ای که افرادی که با هم درباره یک مسئله مهم دینی، مذهبی و … گفت وگو و اختلاف نظر دارند، در یک جا جمع شوند و به درگاه الهی تضرع کنند و از خداوند بخواهند که فرد دروغگو یاظالم را رسوا سازد یا بر او عذابی نازل فرماید (طبرسی، جوامع الجامع، ج۱، ص۴۲۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲، ص۵۷۸).