شبهه عمل نکردن صحابه در امر امامت: تفاوت میان نسخهها
جز (ابرابزار) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== شبهه عمل صحابه در امر امامت<ref>مائده غدیر (جعفرپور): ص ۹۲–۹۵.</ref> == | == شبهه عمل صحابه در امر امامت<ref>مائده غدیر (جعفرپور): ص ۹۲–۹۵.</ref> == | ||
یکی از دانشمندان [[اهل سنت]] در حاشیه [[آیه اکمال و شبهات ابن کثیر|آیه اکمال]] دین گفته است: | |||
اگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله موضوع [[ولایت]] و [[جانشین|خلافت]] بعد از خود را مانند [[احکام]] [[نماز جماعت در صحرای غدیر|نماز]] و [[روزه]] و حج و [[جهاد]] و سایر احکام برای اصحاب خود روشن میساخت، آنها مخالفت نمیورزیدند و علی علیه السلام را رها نمیکردند، همانطور که با نماز خواندن و سایر احکامی که پیامبر صلی الله علیه و آله بیان کرد مخالفت نکردند. | اگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله موضوع [[ولایت]] و [[جانشین|خلافت]] بعد از خود را مانند [[احکام]] [[نماز جماعت در صحرای غدیر|نماز]] و [[روزه]] و حج و [[جهاد]] و سایر احکام برای اصحاب خود روشن میساخت، آنها مخالفت نمیورزیدند و علی علیه السلام را رها نمیکردند، همانطور که با نماز خواندن و سایر احکامی که پیامبر صلی الله علیه و آله بیان کرد مخالفت نکردند. | ||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
مقایسه حکم [[ولایت]] با [[احکام]] نماز و سایر احکام هم بیمورد است، زیرا حسدی که به خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله میبردند در مورد [[ولایت]] بود. | مقایسه حکم [[ولایت]] با [[احکام]] نماز و سایر احکام هم بیمورد است، زیرا حسدی که به خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله میبردند در مورد [[ولایت]] بود. | ||
چنانکه خدا فرموده است: {{قرآن|أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَیٰ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۖ فَقَدْ آتَیْنَا آلَ إِبْرَاهِیمَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَآتَیْنَاهُمْ مُلْکًا عَظِیمًا}} | چنانکه خدا فرموده است: {{قرآن|أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَیٰ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۖ فَقَدْ آتَیْنَا آلَ إِبْرَاهِیمَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَآتَیْنَاهُمْ مُلْکًا عَظِیمًا}}<ref>نساء / ۵۴.</ref> | ||
بلکه به مردم حسد میبرند برای آنچه خداوند از فضل خود به آنها داده است در حقیقت ما به خاندان ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و به آنان حکومتی بزرگ بخشیدیم.<ref>فروغ هدایت: ص ۳۳۲–۳۳۴.</ref> | بلکه به مردم حسد میبرند برای آنچه خداوند از فضل خود به آنها داده است در حقیقت ما به خاندان ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و به آنان حکومتی بزرگ بخشیدیم.<ref>فروغ هدایت: ص ۳۳۲–۳۳۴.</ref> |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۹
شبهه عمل صحابه در امر امامت[۱]
یکی از دانشمندان اهل سنت در حاشیه آیه اکمال دین گفته است:
اگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله موضوع ولایت و خلافت بعد از خود را مانند احکام نماز و روزه و حج و جهاد و سایر احکام برای اصحاب خود روشن میساخت، آنها مخالفت نمیورزیدند و علی علیه السلام را رها نمیکردند، همانطور که با نماز خواندن و سایر احکامی که پیامبر صلی الله علیه و آله بیان کرد مخالفت نکردند.
پس بعید است که پیامبر صلی الله علیه و آله درباره امیرالمؤمنین علیه السلام سفارش کرده باشد و اصحاب مخالفت کرده باشند.
پاسخ شبهه
اولاً
از جمله مسلّمات تاریخی و قرآنی و حدیثی در کل فرقههای اسلامی و حتی ادیان دیکر داستان بنی اسرائیل و قوم حضرت موسی علیه السلام است؛ که چگونه در نبودن حضرت موسی علیه السلام از راه راست برگشتند و حضرت هارون علیه السلام، جانشین حضرت موسی علیه السلام را خوار کردند و گوساله سامری را خدای خود دانستند و فریفته آن شدند، و تا حضرت موسی علیه السلام از میقات برنگشت دست از گوساله پرستی برنداشتند.[۲]
با دانستن این قصه، نباید مخالفت اکثر صحابه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله با امیرالمؤمنین علیه السلام را بعید بدانیم، زیرا ارتداد بنی اسرائیل بنا به عللی بعیدتر از انحراف امت اسلام بود:
الف) بنی اسرائیل در آن موقع پشت در پشت موحد و یکتاپرست بودند و انتظار ظهور پیامبر خود (حضرت موسی علیه السلام) را داشتند، ولی اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله در جاهلیت پرورش یافته بودند و بیشتر عمرشان در پرستش بتها گذشته بود.
حتی بیشتر آنها بر اثر ترس یا به طمع دنیا مسلمان شدند، چنانچه خداوند میفرماید:
قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا ۖ قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلٰکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا :[۳]
عربهای بادیه نشین گفتند ایمان آوردیم بگو ایمان نیاورده اید بلکه بگویید اسلام آوردهایم.
و عده ای هم منافق بودند، که خداوند آیات سوره منافقون را درباره آنها نازل فرمود. از این جهت، روشن است که ارتداد بنی اسرائیل بعیدتر به نظر میرسد.
ب) آنچه در بنی اسرائیل پدید آمد و گوساله را خدای خود دانستند، به مراتب بزرگتر و سختتر از خلیفه دانستن شخصی است که پیامبر صلی الله علیه و آله او را به جانشینی خود منصوب نداشته بود؛ زیرا بنی اسرائیل همین که گوساله را خدا دانستند به کلی از دین بیرون رفتند، ولی اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله با کاری که انجام دادند به ظاهر از اصل اسلام خارج نشدند.
آن عمل هم به عقیده اهلسنت اتفاقی ساده است، زیرا عقیده دارند امامت و خلافت جزء فروع دین است![۴]
ج) ارتداد و انحراف بنیاسرائیل در زمان حیات پیامبر صلی الله علیه و آله آنها پدید آمد، ولی مخالفت اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله در موضوع جانشینی آن حضرت بعد از شهادت آن وجود مقدس بود. بدیهی است که کار بنی اسرائیل بعیدتر از عمل اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله به نظر میرسد.
بنابراین وقتی از بنی اسرائیل - که آن همه به خدا نزدیک بودند - چنان عملی (گوساله پرست شدن) صادر شود، از همه امت اسلام که تازه از بتپرستی نجات یافته بودند، وقوع آن بعید به نظر نمیرسد.
ثانیاً
خداوند در قرآن مجید از دگرگونی امت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله خبر داده بود:
أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَیٰ أَعْقَابِکُمْ ۚ وَمَنْ یَنْقَلِبْ عَلَیٰ عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئًا ۗ وَسَیَجْزِی اللَّهُ الشَّاکِرِینَ :[۵]
آیا اگر او (پیامبر) بمیرد یا کشته شود از عقیده خود برمیگردید و هر کس از عقیده خود بازگردد هرگز هیچ زیانی به خدا نمیرساند و به زودی خداوند سپاسگزاران را پاداش خواهد داد.
ثالثاً
مقایسه حکم ولایت با احکام نماز و سایر احکام هم بیمورد است، زیرا حسدی که به خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله میبردند در مورد ولایت بود.
چنانکه خدا فرموده است: أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَیٰ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ ۖ فَقَدْ آتَیْنَا آلَ إِبْرَاهِیمَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَآتَیْنَاهُمْ مُلْکًا عَظِیمًا [۶]
بلکه به مردم حسد میبرند برای آنچه خداوند از فضل خود به آنها داده است در حقیقت ما به خاندان ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و به آنان حکومتی بزرگ بخشیدیم.[۷]
در روایات صحیح السند مقصود از «مُلک عظیم» اطاعت از امامان معصوم علیهم السلام بیان شده است.[۸]
پانویس
- ↑ مائده غدیر (جعفرپور): ص ۹۲–۹۵.
- ↑ اعراف / ۱۴۸–۱۵۰.
- ↑ حجرات / ۱۴.
- ↑ با توجه به شأن نزول دو آیه تبلیغ و اکمال و با توجه به اینکه مردم بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله همچنان تظاهر به اسلام میکردند و هیچیک از شعائر دین ترک نشده بود - که در ضمن آیه ۱۴۴ از سوره آلعمران به آن تأکید شده است - نتیجه سه آیه این است که عدم پذیرش امامت و تسلیم نشدن در مقابل جانشین خاتم انبیاء صلی الله علیه و آله ارتداد و بازگشت به جاهلیت است؛ بنابراین، جزء اصول دین بودن امامت امیرالمؤمنین علیه السلام به وضوح از این آیات به اثبات میرسد. همچنین علمای بزرگ اهل سنت در کتابهای خود به روشنی بر اهمیت فوقالعاده نصب امام تأکید کردهاند. تفتازانی در شرح عقاید تسفّیه: ص ۲۳۲ میگوید: صحابه نصب امام را مهمتر از هر مهمی قرار دادند، تا آنجا که آن را بر دفن رسول خدا صلی الله علیه و آله مقدم داشتند. سؤال اینجاست که چگونه فرعی از فروع دین به یک باره چنان وجوبی پیدا کرد و اهمیت آن از تشییع و نماز خواندن و تدفین پیکر رسول خدا صلی الله علیه و آله بیشتر شد؟! (جواهر الکلام: ج ۱ ص ۳۵۵،۳۵۴).
- ↑ آل عمران / ۱۳۴.
- ↑ نساء / ۵۴.
- ↑ فروغ هدایت: ص ۳۳۲–۳۳۴.
- ↑ الکافی: ج ۱ ص ۲۰۶ ح ۵،۳.