آيات ۳۴ تا ۳۶ مطفّفین و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
== «فَالْيَوم الَّذينَ آمَنوا مِنَ الكُفّارِ يَضْحَكونَ عَلَى الأرائک يَنْظُرون»<ref>مطفّفين / ۳۴-۳۶. چهارده قرن با غدير: ص ۷۴. اسرار غدير: ص ۲۷۹. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۹۶.</ref> == | == «فَالْيَوم الَّذينَ آمَنوا مِنَ الكُفّارِ يَضْحَكونَ عَلَى الأرائک يَنْظُرون»<ref>مطفّفين / ۳۴-۳۶. چهارده قرن با غدير: ص ۷۴. اسرار غدير: ص ۲۷۹. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۹۶.</ref> == | ||
سزای استهزاء کنندگانِ غدیر؛<ref>چهارده قرن با غدير، ص۷۴؛ اسرار غدير، ص۲۷۹؛ غدير در قرآن، ج۱، ص۲۹۶.</ref> | |||
در | در حديثى، [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام كاظم عليه السلام]] توطئههاى [[منافقین|منافقان]] در غدير را بيان كردند و اشاره به جزاى اين رفتار آنان در روز قيامت نمودند. قسمتى از اين حديث چنين است: آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را در روز غدير خم منصوب كرد و به بزرگان مهاجران و انصار دستور داد تا با او بيعت كنند، آنان در ظاهر بيعت كردند ولى بين خود توطئه كردند كه دو كار انجام دهند: يكى امر خلافت را پس از پيامبر صلى الله عليه و آله از على عليه السلام بگيرند و ديگر اينكه در صورت امكان هر دو را به‌قتل برسانند. | ||
خداوند به پيامبرش خبر داد كه اينان | خداوند به پيامبرش خبر داد كه اينان حيلهگرند و شما را مسخره مىكنند. در آخرت هم خداوند آنان را به استهزاء خواهد گرفت، به‌جزاى مسخره‌ای كه در اين دنيا كردند و خدا در دنيا به آنان مهلت داد. روز قيامت منافقان از جهنم مقامات شيعيان اميرالمؤمنين عليه السلام را در بهشت مىبينند. مؤمنان آن منافقان را به اسم صدا مى‌زنند و به آنان مى‌گويند: چرا در آن عذاب و خوارى معطل ماندهايد، نزد ما بياييد تا درهاى بهشت را به روى شما باز كنيم و از آتش جهنم نجات يابيد. آنان در جهنمْ خود را به‌سوى بهشت مى‌كشانند و در همان حال مأموران عذابْ خود را به آنان مىرسانند و با عمودها و تازيانههاى خود بر آنان مى‌زنند. وقتى نزديک درهاى بهشت مىرسند مىبينند درها به روى آنان بسته شده است. اينجاست كه بار ديگر به اعماق جهنم كشيده مى‌شوند، و مؤمنان از ديدن اين منظره مى‌خندند و آنان را مسخره مىكنند كه خداوند هم در قرآن فرموده: {{قرآن|فاليوم الذين آمنوا من الكفار يضحكون على الأرائك ينظرون|ترجمه=و امروز مؤمنان به كافران مى‌خندند بر تختها تكيه زده‌اند و مى‌نگرند}}.<ref>بحارالانوار، ج۶، ص۵۳.</ref> | ||
در | در تفسیر این آیه گفته شده که خداوند منظره حسرت [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبكر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را در قيامت تدارک ديده كه بايد شيعيان آن را از بهشت ببينند و از حسرت آنان لذت ببرند. امام سجاد عليه السلام اين منظره را با اشاره به آيات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطفّفين چنين توصيف کرده است: در روز قيامت دو تخت از بهشت بيرون آورده مُشرف بر جهنم قرار داده مىشود. سپس على عليه السلام مىآيد و بر روى آن مىنشيند. آنگاه كه مىنشيند خندهاى مىنمايد و از خنده او جهنم زير و رو مىشود و طبقه پايين آن بالا مىآيد. سپس ابوبكر و عمر را از جهنم بيرون مى‌آورند و در مقابل آن حضرت نگاه مى‌دارند. آن دو مى‌گويند: يا اميرالمؤمنين! اى وصى رسول اللَّه! آيا به ما رحم نمىكنى؟ آيا نزد پروردگارت شفاعت ما را نمىنمايى؟ اميرالمؤمنين عليه السلام (از روى استهزا) به آنان مىخندد و (بدون پاسخ به آنان) برمىخيزد و وارد بهشت مىشود و آن دو تخت را بر مى‌دارند و به‌جاى خود باز مىگردانند. و اين است معناى كلام خداوند عزوجل: {{قرآن|فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ . عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ . هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ|ترجمه=امروز كسانى كه ايمان آوردند به كفار مى‌خندند، در حالى كه از روى تختها تماشا مىكنند. آيا پاداشى كه به كافران مى‌دهند جز نتيجه اعمال زشت آنان است}}.<ref>بحارالانوار، ج۳۰، ص۲۷۷-۲۷۸، ح۱۴۹.</ref> | ||
خداوند منظره حسرت ابوبكر و عمر را در قيامت | |||
امام سجاد عليه السلام اين منظره | |||
در روز قيامت دو تخت از بهشت بيرون آورده مُشرف بر جهنم قرار داده | |||
اميرالمؤمنين عليه السلام (از روى استهزا) به آنان | |||
{{قرآن|فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ . عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ . هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۲
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | مطففین |
| شماره آیه | ۳۴ تا ۳۶ |
| جزء | ۳۰ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
| موضوع | سزای مسخره‌کنندگان غدیر |
«فَالْيَوم الَّذينَ آمَنوا مِنَ الكُفّارِ يَضْحَكونَ عَلَى الأرائک يَنْظُرون»[۱]
سزای استهزاء کنندگانِ غدیر؛[۲]
در حديثى، امام كاظم عليه السلام توطئههاى منافقان در غدير را بيان كردند و اشاره به جزاى اين رفتار آنان در روز قيامت نمودند. قسمتى از اين حديث چنين است: آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را در روز غدير خم منصوب كرد و به بزرگان مهاجران و انصار دستور داد تا با او بيعت كنند، آنان در ظاهر بيعت كردند ولى بين خود توطئه كردند كه دو كار انجام دهند: يكى امر خلافت را پس از پيامبر صلى الله عليه و آله از على عليه السلام بگيرند و ديگر اينكه در صورت امكان هر دو را به‌قتل برسانند.
خداوند به پيامبرش خبر داد كه اينان حيلهگرند و شما را مسخره مىكنند. در آخرت هم خداوند آنان را به استهزاء خواهد گرفت، به‌جزاى مسخره‌ای كه در اين دنيا كردند و خدا در دنيا به آنان مهلت داد. روز قيامت منافقان از جهنم مقامات شيعيان اميرالمؤمنين عليه السلام را در بهشت مىبينند. مؤمنان آن منافقان را به اسم صدا مى‌زنند و به آنان مى‌گويند: چرا در آن عذاب و خوارى معطل ماندهايد، نزد ما بياييد تا درهاى بهشت را به روى شما باز كنيم و از آتش جهنم نجات يابيد. آنان در جهنمْ خود را به‌سوى بهشت مى‌كشانند و در همان حال مأموران عذابْ خود را به آنان مىرسانند و با عمودها و تازيانههاى خود بر آنان مى‌زنند. وقتى نزديک درهاى بهشت مىرسند مىبينند درها به روى آنان بسته شده است. اينجاست كه بار ديگر به اعماق جهنم كشيده مى‌شوند، و مؤمنان از ديدن اين منظره مى‌خندند و آنان را مسخره مىكنند كه خداوند هم در قرآن فرموده: 
فاليوم الذين آمنوا من الكفار يضحكون على الأرائك ينظرون؛ و امروز مؤمنان به كافران مى‌خندند بر تختها تكيه زده‌اند و مى‌نگرند 
.[۳]
در تفسیر این آیه گفته شده که خداوند منظره حسرت ابوبكر و عمر را در قيامت تدارک ديده كه بايد شيعيان آن را از بهشت ببينند و از حسرت آنان لذت ببرند. امام سجاد عليه السلام اين منظره را با اشاره به آيات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطفّفين چنين توصيف کرده است: در روز قيامت دو تخت از بهشت بيرون آورده مُشرف بر جهنم قرار داده مىشود. سپس على عليه السلام مىآيد و بر روى آن مىنشيند. آنگاه كه مىنشيند خندهاى مىنمايد و از خنده او جهنم زير و رو مىشود و طبقه پايين آن بالا مىآيد. سپس ابوبكر و عمر را از جهنم بيرون مى‌آورند و در مقابل آن حضرت نگاه مى‌دارند. آن دو مى‌گويند: يا اميرالمؤمنين! اى وصى رسول اللَّه! آيا به ما رحم نمىكنى؟ آيا نزد پروردگارت شفاعت ما را نمىنمايى؟ اميرالمؤمنين عليه السلام (از روى استهزا) به آنان مىخندد و (بدون پاسخ به آنان) برمىخيزد و وارد بهشت مىشود و آن دو تخت را بر مى‌دارند و به‌جاى خود باز مىگردانند. و اين است معناى كلام خداوند عزوجل: فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ . عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ . هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ؛ امروز كسانى كه ايمان آوردند به كفار مى‌خندند، در حالى كه از روى تختها تماشا مىكنند. آيا پاداشى كه به كافران مى‌دهند جز نتيجه اعمال زشت آنان است .[۴]
پانویس
منابع
- اسرار غدیر؛ محمدباقر انصاری، تهران: نشر تک، ۱۳۸۴ش.
- بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- چهارده قرن با غدير (اتمام حجت‌ها، بحث‌های علمی، مناظرات، ميراث مکتوب، شعر و ادب، يادگارها و يادبودها)؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۷۹ش.
- غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.