آيه ۱۸۸ اعراف و غدیر

قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ

«بگو: من قدرتِ [جلبِ] سودی و [دفعِ] زیانی را از خود ندارم جز آنچه خدا خواهد، و [غیب هم نمی دانم] اگر غیب می دانستم، یقیناً برای خود ازهر خیری فراوان و بسیار فراهم می کردم وهیچ گزند وآسیبی به من نمی رسید؛ من فقط برای گروهی که ایمان می آورند، بیم دهنده و مژده رسانم.»

آیه ۱۸۸ سوره اعراف

مشخصات آیه
سوره	سوره اعراف (۷)
آیه	۱۸۸
جزء	۹
محتوای آیه
مکان نزول	مکه
موضوع	وظیفه پیامبر صلی الله علیه و آله بشارت و انذار

پيامبر صلى الله عليه و آله در فراز پايانى بخش هفتم خطبه غدير نسبت خود را با على‏ عليه السلام در چند جمله بيان فرمود.

در شروع و به عنوان ابتدا با اشاره به آيه ۱۸۸ سوره اعراف: قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسي نَفْعاً وَ لا ضَرًّا إِلاَّ ما شاءَ اللهَُ وَ لَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لاَسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَ ما مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلاَّ نَذيرٌ وَ بَشيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ فرمود:

«مَعاشِرَ النّاسِ، اَلا و اِنّى اَنَا النَّذيرُ وَ عَلِىٌّ الْبَشيرُ»: اى مردم، بدانيد كه من نذير و ترساننده ‏ام و على بشارت دهنده است.

در تفسیر اهل بیت علیهم السلام آمده است: امام باقر علیه السلام فرمود: یاران محمّد صلی الله علیه و آله گفتند: «ای رسول خدا صلی الله علیه و آله! ما از نفاق بر خود ترس داریم». پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: «چرا از آن ترس دارید»؟ گفتند: «تا در خدمت شما هستیم و شما به ما یادآوری می‌کنید و ما را به آخرت تشویق می‌کنید، از خدا می‌ترسیم و دنیا را فراموش می‌کنیم و به آن بی‌رغبت می‌شویم؛ تا جایی که گویا آخرت و بهشت و جهنّم را به چشم خود می‌نگریم. امّا وقتی که از محضر شما بیرون می‌رویم و به خانه‌های خود وارد می‌شویم و بوی فرزندان را می‌شنویم و نان‌خوران و خانواده‌ی خود را می‌نگریم، نزدیک است از آن حالی که در خدمت شما داشتیم برگردیم؛ تا آنجا که گویا هیچ عقیده و ایمانی نداریم.

آیا شما هم از اینکه این تغییر وضع، نفاق باشد، بر ما ترس دارید»؟ رسول خدا صلی الله علیه و آله در پاسخ آن‌ها فرمود: «هرگز! این [بد دلی‌ها]، نیرنگ‌های شیطان است که به‌وسیله‌ی آن‌ها شما را به دنیا تشویق می‌کند. به خدا سوگند! اگر شما بر همان حالی‌که در مورد خود شرح دادید؛ پیوسته باقی می‌ماندید، [مقامی می‌یافتید که] فرشته‌ها با شما دست می‌دادند و روی آب راه می‌رفتید و اگر چنین نبود که شما [به اختیار خود] گناه کنید و [سپس] از خدا آمرزش بخواهید، خدا خلقی را می‌آفرید تا گناه کنند و سپس از خدا آمرزش بخواهند و خدا [نیز] آن‌ها را بیامرزد. مؤمن، پذیرای فتنه (امتحان و آزمایش) و بسیار توبه‌کننده است. آیا نشنیدی گفتار خدای عزّوجلّ را که فرموده است: هرآینه خدا توبه‌کنندگان و پاکیزگان را دوست دارد و فرموده است: اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْه.