آيه۱۳۷ نساء و غدیر

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا

«کسانی که ایمان آوردند، سپس کفر ورزیدند، باز ایمان آوردند، و بار دیگر کافر شدند، آن گاه بر کفر خود افزودند، خدا بر آن نیست که آنان را بیامرزد، و به راهی هدایت کند.»

آیه ۱۳۷ سوره نسا

مشخصات آیه
سوره	سوره نسا (۴)
آیه	۱۳۷
جزء	۵
محتوای آیه
مکان نزول	مدینه
موضوع	منجر شدن بی ثباتی در عقیده به کفر و عذاب اخروی

يكى از شاخص ‏هاى زندگى معصومين‏ عليهم السلام تبليغ غدير به شكل‏ هاى مختلف است.

از جمله تبليغ غدير با آيه ازْدَادُوا كُفْرًا درباره غاصبين حق غدير است كه ذيلاً به بيان آن مى ‏پردازيم:

امام صادق علیه السلام درباره آيه إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا

«کسانی که ایمان آوردند، سپس کفر ورزیدند، باز ایمان آوردند، و بار دیگر کافر شدند، آن گاه بر کفر خود افزودند، خدا بر آن نیست که آنان را بیامرزد، و به راهی هدایت کند.»، آن را به اولين غاصبين حق غدير تفسير كرده چنين فرمود:

اين آيه درباره ابوبكر و عمر و عثمان است. اينان ابتدا (در ظاهر) به دين پيامبر صلى الله عليه و آله گرويدند، ولى آنگاه كه ولايت بر آنان عرضه شد و پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

«مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِىٌّ مَولاهُ» كافر شدند. سپس به ولايت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام «در ظاهر» اقرار كردند، ولى آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله از دنيا رفت کافر شدند و بر بیعت خود ثابت نماندند.

سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنان كه با على‏ عليه السلام بيعت كرده بودند براى خود بيعت گرفتند!! اينان كسانى ‏اند كه از ايمان براى آنان هيچ نمانده است.

علیّ‌بن‌ابراهیم رحمة الله علیه در تفسیر این آیه گفته است: این آیه در مورد افرادی نازل شد که با زبان به محمّد صلی الله علیه و آله ایمان آورده و اقرار کردند امّا [در دلشان] آن را تأیید نکردند بعد آن زمانی‌که در بین خود پیمانی نوشتند که نگذارند هیچ‌گاه امر ولایت به اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله برسد، کافر شدند امّا وقتی امر ولایت نازل شد و رسول خدا صلی الله علیه و آله پیمان پذیرش ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام را از آنان گرفت، به زبان ایمان آوردند و به آن اقرار کردند امّا [در دل] آن را تأیید نکردند. وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله از دنیا رفت کافر شدند و [کفرشان را آشکار کردند و] بر کفرشان افزودند؛ إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَظَلَمُوا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ طَرِيقًا إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا

امام صادق علیه السلام از پدرانش روایت می‌کند: امیرالمؤمنین علیه السلام از شخص مرتّد، سه‌بار پیاپی می‌خواست که توبه کند امّا اگر در مرتبه چهارم باز توبه نمی‌کرد او را می‌کشت. سپس این آیه را تلاوت فرمود: إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ ثُمَّ کَفَرُواْ ثُمَّ آمَنُواْ ثُمَّ کَفَرُواْ ثُمَّ ازْدَادُواْ کُفْرًا لَّمْ یَکُنِ اللّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَ لاَ لِیَهْدِیَهُمْ سَبِیلاً.