آيه ۱۰ تا ۱۲ انشقاق و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام آن امامى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله او را سبب [[امتحان الهى با اميرالمؤمنين عليه السلام|امتحان امت]] قرار داد و فرمود:<blockquote>{{متن عربی|لَوْ لا انْتَ يا عَلِىُّ لَمْ يُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدى}}: «اى على، اگر تو نبودى مؤمنين بعد از من شناخته نمى ‏شدند.»</blockquote>پيامبر صلى الله عليه وآله فصلى از مراسم غدير و خطابه آن را به دشمنان ائمه‏ علیهم السلام اختصاص داده تا مردود شوندگان از امتحان علوى بدانند چه آينده ‏اى در انتظار آنان است.  

اقتباس از چند آيه و تضمين آياتى ديگر براى اين منظور، روى هم ۱۵ آيه را عنوان اين بخش قرار داده است.

در اين آيات از يک سو اوصاف و رفتار اعداء [[اهل‏ بیت‏ علیهم السلام]] در دنيا مطرح شده، كه ثابت قدم نبودن آنان در ايمان و گفتگوهاى نارواى آنان و متكبر بودن آنان ذكر شده است.

از سوى ديگر جزاى اعتقاد و عملشان در دنيا و آخرت را بيان مى‏ كند كه سقوط ارزش اعمالشان، و استحقاق آتش ابدى بدون تخفيف و مهلت و بدون شفاعت، آن هم عذاب فوق‏ العاده ‏اى در پايين‏ ترين درجه جهنم با شنيدن صداى جوشش جهنم و ديدن شعله ‏هاى آتش نمونه ‏هاى آن است.

اين آيات تضمين شده در كلام پيامبر صلى الله عليه و آله ۱۵ آيه است، كه از جمله اين آيات آيه ۱۰ تا ۱۲ سوره انشقاق است:<blockquote>{{قرآن|وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾ وَيَصْلَىٰ سَعِيرًا ﴿١٢)؛}}

«و اما کسی که نامه اعمالش را از پشت سرش دهند (۱۰) به زودی با فریادی حسرت بار، هلاکت و نابودی خود را خواهد. (۱۱)و در آتش افروخته در آید.»  </blockquote>اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است:

== متن خطبه غدير ==

<blockquote>{{متن عربی|الا انَّ اعْداءَهُمُ الَّذينَ يَصْلَوْنَ سَعيراً}}؛

«بدانيد دشمنان ائمه كسانى ‏اند كه شعله‏ هاى آتش را بر تن خود خواهند يافت.» <ref>الیقین، ص ۳۵۶.</ref></blockquote>

 

 

موقعيت قرآنى اين آيه در اوايل سوره انشقاق ترسيمى از روز قيامت است كه مردم را به دو گروه تقسيم مى ‏كند:

 

گروه اول كسانى‏ اند كه نامه اعمالشان به دست راستشان داده مى‏ شود و حساب آنان آسان بوده مسرور نزد دوستانشان مى ‏روند.

گروه دوم در مقابل آنانند و كسانى هستند كه نامه اعمالشان از پشت سر به آنان داده مى‏ شود و صداى واى و ويل بلند مى‏ كنند و شعله‏ هاى آتش را بر بدن خود احساس مى ‏نمايند.

دريافتى كه از تركيب آيه با كلام پيامبر صلى الله عليه و آله تداعى مى‏ شود تطبيق دشمنان امامان‏ عليهم السلام با كسانى است كه نامه اعمال از پشت سر به آنان داده مى‏ شود. در روزى كه به دور از هياهو هاى دنيا با سرد شدن قدرت‏ ها نوبت آن است كه حضرت حىّ قيوم حكم نهايى آحاد بشر را به آنان ابلاغ فرمايد، اين نامه‏ هاى اعمال است كه پرده از حقيقت ‏ها بر مى ‏دارد. در آن لحظات كه همه در انتظارى بهت‏ آور به سر مى ‏برند، همه دست راست خود را مى ‏نگرند كه شايد پرونده خود را از آن سو دريافت كنند.

در آن هنگامه وقتى نامه اعمال دشمنان على‏ عليه السلام را از پشت سر به دست آنان مى‏ دهند گويى سرب داغ بر فرق آنان ريخته مى‏ شود و فرياد «واى بر من، ويلى ويلى» آنان بلند مى‏ شود و مأموران عذاب الهى آنان را روانه جهنم مى‏ كنند؛ تا مگر داغى كه بر دل على ‏عليه السلام و يارانش در دنيا گذاشتند با قرار گرفتن در ميان شعله‏ هاى آتش بر قلبشان رسوخ كند و جگرشان را داغ زند.