آيه ۴۱ زمر و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
Shamloo صفحهٔ آيه ۱۵ اسراء و غدیر را به آيه ۴۱ زمر و غدیر منتقل کرد
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Shamloo صفحهٔ آيه ۱۵ اسراء و غدیر را به آيه ۴۱ زمر و غدیر منتقل کرد)
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
| متن آیه = إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ
| متن آیه = إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ


| ترجمه = «ما این کتاب را برای [هدایت] مردم به حقّ و راستی بر تو نازل کرده ایم؛ پس هر که هدایت یافت، به سود خود هدایت یافته و هر که گمراه شد، فقط به زیان خود گمراه می شود؛ و تو بر آنان نگهبان و کارساز نیستی»
| ترجمه = «ما این کتاب را برای [هدایت] مردم به حقّ و راستی بر تو نازل کرده‌ایم؛ پس هر که هدایت یافت، به سود خود هدایت یافته و هر که گمراه شد، فقط به زیان خود گمراه می‌شود و تو بر آنان نگهبان و کارساز نیستی»


}}
}}
{{جعبه اطلاعات آیه
{{جعبه اطلاعات آیه
| شماره آیه = ۲۴
| شماره آیه = ۴۱
| سوره = زمر
| سوره = زمر
| تصویر =  
| تصویر =  
خط ۱۹: خط ۱۹:
}}
}}


پس از پايان بخش دهم از [[خطبه غدیر]] كه سكوت همچنان بر مجلس حكم فرما بود، پيامبر صلى الله عليه و آله وارد آخرين بخش سخنرانى خود شد.
'''آیه ۴۱ زمر''' آیه‌ای که پیامبر صلی الله علیه و آله هنگام گرفتن بیعت برای امام علی علیه السلام آن را تلاوت کرد و بر اساس آن بیعت در غدیر را بیعت با خداوند خواند.به‌گزارش برخی منابع، پس از پايان بخش دهم از [[خطبه غدیر]] پيامبر صلى الله عليه و آله وارد آخرين بخش سخنرانى خود شد. نکاتی که در این قسمت توسط پیامبر گفته شده بی‌سابقه خوانده شده است. در این قسمت از خطبه، پيامبر صلى الله عليه و آله بيعت را به‌صورت جدى‏‌ترى مطرح كرد و در يک اقدام بی‌سابقه از فراز [[سخنرانی|منبر]] غدير با صد و بيست هزار نفر [[بیعت]] كرد و از همه اقرار گرفت.


آنچه مردم در اين بخش شنيدند اقدام بى‏ سابقه‏ اى بود كه هرگز فكرش را نكرده بودند.
گفته شده که پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش بعدى -كه يازدهمين و آخرين بخش از خطبه غدير است- بيعت با امام علی علیه السلام در غدير را بيعت با خداوند معرفى کرد. او به‌عنوان كسى که با مردم اتمام حجت کرده و پيمان گرفته، گويا از مردم مى‏‌پرسيد: بعد از اين همه لطف الهى كه بهترين راه و بهترين امامان را براى شما برگزيده و به شما اجازه نداده با فكر خود پيش برويد و مشكل‌آفرينى كنيد، آيا قدر اين همه نعمت را مى‏‌دانيد؟ اين برخورد را پيامبر صلى الله عليه و آله با يک سؤال آغاز كرد: {{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، ما تَقُولُونَ؟...|ترجمه=اى مردم چه مى‌گوييد؟ خدا از هر صدايى و مخفى‌هاى هر نفسى اطلاع دارد}}. آنگاه با لسان نصيحت‌گونه‌‏اى آيه ۴۱ سوره زمر را خواند.


پيامبر صلى الله عليه و آله بيعت را به صورت جدى‏ ترى مطرح كرده در يک اقدام بديع از فراز [[سخنرانی|منبر]] غدير با صد و بيست هزار نفر [[بیعت]] كرد و از همه اقرار گرفت.
به گفته برخی محققان، از آنجا كه پس از منبر همه بايد براى بيعت مى‌آمدند، پيامبر صلى الله عليه و آله بار ديگر [[آيه ۱۰ فتح و غدیر|آيه ۱۰ سوره فتح]] {{قرآن|اِنَّ الَّذينَ يُبايِعُونَكَ اِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ|ترجمه=در حقيقت، كسانى كه با تو بيعت مى‌كنند، جز اين نيست كه با خدا بيعت مى‌كنند}} و [[آيه ۲۸ زخرف و غدیر|آيه ۲۸ سوره زخرف]] {{متن قرآن|وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ|ترجمه=و او آن را در پى خود سخنى جاويدان كرد، باشد كه آنان [به توحيد] بازگردند}} را با اشاره به جزئيات اين بيعت تكرار كرد، آن را از يک‌سو بيعت با خدا دانسته و از سوى ديگر بيعت با همه امامان دانست و امامت آنان را در دنيا و آخرت مطرح كرد: {{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، ما تَقُولُونَ؟ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ كُلَّ صَوْتٍ وَ خافِيَةَ كُلِّ نَفْسٍ،}} {{متن قرآن|فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ}} {{متن عربی|وَ مَنْ بايَعَ فَإِنَّما يُبايِعُ اللَّهَ}} {{متن قرآن|يَدُ اللَّهِ فَوْقَ اَيْديهِمْ}}: «اى مردم، چه مى‏‌گوييد؟ خداوند هر صدايى را و پنهانى‌هاى هر كسى را مى‏‌داند. پس هر که هدایت یافت، به سود خود هدایت یافته و هر که گمراه شد، فقط به زیان خود گمراه می‌شود؛ و تو بر آنان نگهبان و کارساز نیستی، و هر كس بيعت كند، با خداوند بيعت مى‌كند. دست خداوند بر روى دست بيعت‌كنندگان است».<ref>اسراء/۱۵؛ واقعه قرآنى غدير، ص۱۰۷؛ سخنرانى استثنائى غدير، ص۲۳۳-۲۴۲.</ref>
 
پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش بعدى - كه يازدهمين و آخرين بخش از خطبه غدير است - بيعت در غدير را بيعت با خداوند معرفى نمود و به عنوان كسى كه گفتنى‏ ها را گفته و پيمان را هم گرفته، گويا از مردم مى‏ پرسيد:
 
بعد از اين همه لطف الهى كه بهترين راه و بهترين امامان را براى شما برگزيده و به شما اجازه نداده با فكر خود پيش برويد و مشكل آفرينى كنيد، آيا قدر اين همه نعمت را مى‏ دانيد؟
 
اين برخورد را پيامبر صلى الله عليه و آله با يک سؤال آغاز كرد و فرمود: {{متن عربی |مَعاشِرَ النّاسِ، ما تَقُولُونَ؟...}}:
 
«اى مردم چه مى ‏گوييد؟ خدا از هر صدايى و مخفى ‏هاى هر نفسى اطلاع دارد».
 
آنگاه با لسان نصيحت گونه ‏اى آيه۴۱ سوره زمر را خواند: {{قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ}}:
 
«ما این کتاب را برای [هدایت] مردم به حقّ و راستی بر تو نازل کرده ایم؛ پس هر که هدایت یافت، به سود خود هدایت یافته و هر که گمراه شد، فقط به زیان خود گمراه می شود؛ و تو بر آنان نگهبان و کارساز نیستی.»
 
از آنجا كه پس از منبر همه بايد براى بيعت مى ‏آمدند، لذا پيامبر صلى الله عليه و آله بار ديگر آيه ۱۰ سوره فتح {{قرآن |اِنَّ الَّذينَ يُبايِعُونَكَ اِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ}} و آيه ۲۸ سوره زخرف {{متن قرآن|وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ}} را با اشاره به جزئيات اين بيعت تكرار كرده، آن را از يک سو بيعت با خدا دانسته و از سوى ديگر بيعت با همه امامان دانست، و امامت آنان را در دنيا و آخرت مطرح كرد:
 
{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، ما تَقُولُونَ؟ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ كُلَّ صَوْتٍ وَ خافِيَةَ كُلِّ نَفْسٍ،}} {{متن قرآن|فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا ۖ}} {{متن عربی|وَ مَنْ بايَعَ فَإِنَّما يُبايِعُ اللَّهَ}} {{متن قرآن|يَدُ اللَّهِ فَوْقَ اَيْديهِمْ}}
 
اى مردم، چه مى‏ گوييد؟ خداوند هر صدايى را و پنهانى ‏هاى هر كسى را مى‏ داند.
 
پس هر که هدایت یافت، به سود خود هدایت یافته و هر که گمراه شد، فقط به زیان خود گمراه می شود؛ و تو بر آنان نگهبان و کارساز نیستی، و هر كس بيعت كند با خداوند بيعت مى ‏كند. دست خداوند بر روى دست بيعت كنندگان است.<ref>اسراء/ ۱۵؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۱۰۷؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص۲۳۳-۲۴۲.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:قرآن و غدیر]]
[[رده:قرآن و غدیر]]
۲۲۱

ویرایش