آيات ۲۵ و ۲۶ فجر و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
(ایجاد صفحه خالی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{متن آیه | |||
| متن آیه = فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ | |||
| ترجمه = پس در آن روز هیچ‌کس چون عذاب‌کردن او عذاب نکند، و هیچ‌کس چون به بندکشیدن او به بند نکشد. | |||
}} | |||
{{جعبه اطلاعات آیه | |||
| شماره آیه = ۲۵ و ۲۶ | |||
| سوره = | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| شماره سوره = ۸۹ | |||
| جزء = ۳۰ | |||
| نزول = | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول = مکه | |||
| موضوع = شدت عذاب الهی در قیامت | |||
}} | |||
'''آيات ۲۵ و ۲۶ سوره فجر''' آیاتی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را تصویری از چگونگی عذاب خلیفه دوم دانسته است. این روایت از [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان فارسی]] نقل شده است.<ref>بحارالانوار، ج۲۸، ص۲۷۸-۲۷۹.</ref> | |||
از نظر برخی محققان، از جمله مسائلى كه در روايات به آن اشاره شده شدت عذاب [[عمر بن خطاب]] در قيامت است و اينكه عذاب او از ابليس شديدتر است. توضيح اين مطلب چنين آمده است: شيطان در برابر غدير با تمام توان ايستاد، زیرا آن را خنثى‌كننده تلاشهاى خود براى گمراهى مردم مىدانست؛ اما فريادهايى كه در آن روز مىكشيد به‌خاطر احساس عجزى بود كه در برابر غدير داشت. پس آنان كه در برابر غدير سقيفه را پىريزى كردند، نه‌تنها ياران ابليس بودند، بلكه شيطان به آنان آفرين گفت كه راهى را كه از گشودن آن عاجز بود توسط آنان گشوده شد. | |||
در منابع، در این مورد سه جمله از ابليس نقل شده كه در غدير به شياطين گفت: | |||
* {{متن عربی |انَّ اصْحابَهُ لا يَفُونَ بِما عَقَدَ عَلَيْهِمْ|ترجمه=اصحاب او به آنچه بر آنان پيمان بسته وفا نمىكنند}}. | |||
* {{متن عربی |انَّ اصْحابَهُ قَدْ وَعَدُونى انْ لا يَقِرُّوا لَهُ بِشَىْءٍ مِمّا قالَ|ترجمه=اصحاب او به من وعده دادهاند كه به چيزى از آنچه گفت اقرار نكنند}}. | |||
* {{متن عربی|انَّ الَّذينَ حَوْلَهُ قَدْ وَعَدُونى فيهِ عِدَةً وَ لَنْ يَخْلُفُونى فيها|ترجمه=آنان كه اطراف او هستند به من درباره او وعده‌اى دادهاند كه هرگز در آن برخلاف وعده عمل نمىكنند}}.<ref>البرهان، ج۴، ص۵۱۹.</ref> | |||
در منابع آمده که وقتى اميرالمؤمنين عليه السلام را براى بيعت اجبارى بردند، [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] خطاب به عمر گفت: شهادت مىدهم كه از پيامبر صلى الله عليه و آله درباره اين آيه پرسيدم: {{قرآن|فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ، وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ}}. او به من خبر داد كه منظور از اين آيه تو هستى.<ref>بحارالانوار، ج۲۸، ص۲۷۸-۲۷۹.</ref> نيز امام باقر عليه السلام در بيان اين آیه نقل شده است: {{متن عربی|ذاكَ الثّانى، لا يُعَذِّبُ اللَّه يَوْمَ الْقِيامَةِ عَذابَهُ احَداً|ترجمه=منظور از اين كسى كه عذابش از همه بالاتر است عمر است، كه خداوند در روز قيامت احدى را مانند او عذاب نمىكند}}.<ref>البرهان، ج۵، ص۶۵۶.</ref> | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | |||
* '''بحارالانوار'''؛ محمدباقر مجلسی، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | |||
* '''البرهان فی تفسير القرآن'''؛ هاشم بن سلیمان بحرانی، تحقیق: واحد تحقیقات بنیاد بعثت، قم: مؤسسة البعثة، ۱۴۱۵ق. | |||
{{پایان منابع}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۰
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| سوره | سوره (۸۹) |
| آیه | ۲۵ و ۲۶ |
| جزء | ۳۰ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
| موضوع | شدت عذاب الهی در قیامت |
آيات ۲۵ و ۲۶ سوره فجر آیاتی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را تصویری از چگونگی عذاب خلیفه دوم دانسته است. این روایت از سلمان فارسی نقل شده است.[۱]
از نظر برخی محققان، از جمله مسائلى كه در روايات به آن اشاره شده شدت عذاب عمر بن خطاب در قيامت است و اينكه عذاب او از ابليس شديدتر است. توضيح اين مطلب چنين آمده است: شيطان در برابر غدير با تمام توان ايستاد، زیرا آن را خنثى‌كننده تلاشهاى خود براى گمراهى مردم مىدانست؛ اما فريادهايى كه در آن روز مىكشيد به‌خاطر احساس عجزى بود كه در برابر غدير داشت. پس آنان كه در برابر غدير سقيفه را پىريزى كردند، نه‌تنها ياران ابليس بودند، بلكه شيطان به آنان آفرين گفت كه راهى را كه از گشودن آن عاجز بود توسط آنان گشوده شد.
در منابع، در این مورد سه جمله از ابليس نقل شده كه در غدير به شياطين گفت:
- «انَّ اصْحابَهُ لا يَفُونَ بِما عَقَدَ عَلَيْهِمْ؛ اصحاب او به آنچه بر آنان پيمان بسته وفا نمىكنند».
- «انَّ اصْحابَهُ قَدْ وَعَدُونى انْ لا يَقِرُّوا لَهُ بِشَىْءٍ مِمّا قالَ؛ اصحاب او به من وعده دادهاند كه به چيزى از آنچه گفت اقرار نكنند».
- «انَّ الَّذينَ حَوْلَهُ قَدْ وَعَدُونى فيهِ عِدَةً وَ لَنْ يَخْلُفُونى فيها؛ آنان كه اطراف او هستند به من درباره او وعده‌اى دادهاند كه هرگز در آن برخلاف وعده عمل نمىكنند».[۲]
در منابع آمده که وقتى اميرالمؤمنين عليه السلام را براى بيعت اجبارى بردند، سلمان خطاب به عمر گفت: شهادت مىدهم كه از پيامبر صلى الله عليه و آله درباره اين آيه پرسيدم: 
فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ، وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ 
. او به من خبر داد كه منظور از اين آيه تو هستى.[۳] نيز امام باقر عليه السلام در بيان اين آیه نقل شده است: «ذاكَ الثّانى، لا يُعَذِّبُ اللَّه يَوْمَ الْقِيامَةِ عَذابَهُ احَداً؛ منظور از اين كسى كه عذابش از همه بالاتر است عمر است، كه خداوند در روز قيامت احدى را مانند او عذاب نمىكند».[۴]
پانویس
منابع
- بحارالانوار؛ محمدباقر مجلسی، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- البرهان فی تفسير القرآن؛ هاشم بن سلیمان بحرانی، تحقیق: واحد تحقیقات بنیاد بعثت، قم: مؤسسة البعثة، ۱۴۱۵ق.