ابن عبدربّه: تفاوت میان نسخه‌ها
(احمد بن محمد (ابوعمر، ابن عبد ربه)) |
(ابرابزار) |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ابن عبدربه'''، که با نام کامل '''احمد بن عبدربه قرطبی اندلسی'''<ref>معجم الأدباء ۲۱۱:۴. | |||
وفیات الأعیان، ابن‌خلّکان ۱۱۰:۱. | |||
العبر فی خبر من غبر، ذهبی ۲۱۱:۲. | |||
== < | البدایة و النهایة ۱۹۳:۱۱. | ||
الوافی بالوفیات ۱۰:۸؛</ref> مورخ، ادیب و شاعر مشهور مسلمان اهل اندلس در قرن چهارم هجری بود. در قرطبه به دنیا آمد و در همان‌جا درگذشت | |||
== وثاقت راوی<ref>کنتوری، میر حامد حسین، خلاصه عبقات الأنوار، صفحه: ۵۷۵، مؤسسه نبأ، تهران - ایران، 1389 ه. ش</ref> == | |||
شرح حال او در بسیاری از کتاب‌های معتبر تاریخ و شرح حال مانند معجم الأدباء، وفیات الأعیان ابن خلکان، العبر فی خبر من غبر ذهبی، البدایة والنهایة، الوافی بالوفیات، مرآة الجنان یافعی، و بغیة الوعاة آمده است. | |||
در کتاب نفح الطیب ابوعباس مقری، ابن عبدربه به عنوان یک فقیه عالم و دانشمند بزرگ معرفی شده است که در اندلس شهرت یافت و نامش تا مشرق گسترش یافت. او به دلیل تیزهوشی و توجه ویژه به دانش مورد وثوق بود و روایاتش راست و منظم بود.<ref>در کتاب نفح الطیب ابوعبّاس مقری آمده است: «فقیه عالم ابوعمر احمدبن‌عبدربّه، دانشمندی که بزرگی و ریاست علم را به دست آورد و هر کس به اندازهٔ ظرفیتش از او بهره گرفت، در اندلس شهرت یافت و نامش تا مشرق گسترش یافت | |||
نفح الطیب.</ref> | |||
ابن عبدربه در ادبیات نیز حجت بود و فهم و ادراکها را ژرفا بخشید. او با خویشتنداری و پرهیزکاری و دین‌داری همراه بود و از سرچشمه آن نوشید. تألیف مشهور او العقد الفرید است. | |||
ابن عبدربه از اساتید برجسته‌ای مانند بقی بن مخلد و محمد بن عبدالسلام خُشنی بهره برد. او چند سال پیش از مرگش دچار فلج شد و این بیماری را پیش‌درآمد مرگ خود می‌دانست، بنابراین به توبه پرداخت و از تعلقات خود دست کشید و در هیجدهم جمادی‌الاول سال ۳۲۸ قمری درگذشت. | |||
== روایت حدیث غدیر<ref>چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص ۲۴۷.</ref> == | |||
یکی از علما و بزرگان [[اهل سنت]] که [[حدیث غدیر]] را نقل کرده احمد بن محمد بن عبدربّه، ابوعمر، ابن عبدربه (م ۳۲۸ ق) است. | |||
ابن عبدربه حدیث غدیر را در کتابش «[[العقد الفرید (کتاب)|العقد الفرید]]» آورده، و نیز احتجاج مأمون بر فقها را که مشتمل بر حدیث غدیر است، ضمن برخی از فضائل [[امیرالمؤمنین علیه السلام]] نقل کرده است.<ref>العقد الفرید: ج ۴ ص ۳۱۱ و ج ۵ ص۹۲–۱۰۲.</ref> | |||
ابن خَلِّکان:<ref>وفیات الاعیان: ج ۱ ص ۹۲.</ref> او را توثیق کرده و کتاب او را ستوده است. | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس|۲}} | |||
[[رده:حدیث غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۳۲
ابن عبدربه، که با نام کامل احمد بن عبدربه قرطبی اندلسی[۱] مورخ، ادیب و شاعر مشهور مسلمان اهل اندلس در قرن چهارم هجری بود. در قرطبه به دنیا آمد و در همان‌جا درگذشت
وثاقت راوی[۲]
شرح حال او در بسیاری از کتاب‌های معتبر تاریخ و شرح حال مانند معجم الأدباء، وفیات الأعیان ابن خلکان، العبر فی خبر من غبر ذهبی، البدایة والنهایة، الوافی بالوفیات، مرآة الجنان یافعی، و بغیة الوعاة آمده است.
در کتاب نفح الطیب ابوعباس مقری، ابن عبدربه به عنوان یک فقیه عالم و دانشمند بزرگ معرفی شده است که در اندلس شهرت یافت و نامش تا مشرق گسترش یافت. او به دلیل تیزهوشی و توجه ویژه به دانش مورد وثوق بود و روایاتش راست و منظم بود.[۳]
ابن عبدربه در ادبیات نیز حجت بود و فهم و ادراکها را ژرفا بخشید. او با خویشتنداری و پرهیزکاری و دین‌داری همراه بود و از سرچشمه آن نوشید. تألیف مشهور او العقد الفرید است.
ابن عبدربه از اساتید برجسته‌ای مانند بقی بن مخلد و محمد بن عبدالسلام خُشنی بهره برد. او چند سال پیش از مرگش دچار فلج شد و این بیماری را پیش‌درآمد مرگ خود می‌دانست، بنابراین به توبه پرداخت و از تعلقات خود دست کشید و در هیجدهم جمادی‌الاول سال ۳۲۸ قمری درگذشت.
روایت حدیث غدیر[۴]
یکی از علما و بزرگان اهل سنت که حدیث غدیر را نقل کرده احمد بن محمد بن عبدربّه، ابوعمر، ابن عبدربه (م ۳۲۸ ق) است.
ابن عبدربه حدیث غدیر را در کتابش «العقد الفرید» آورده، و نیز احتجاج مأمون بر فقها را که مشتمل بر حدیث غدیر است، ضمن برخی از فضائل امیرالمؤمنین علیه السلام نقل کرده است.[۵]
ابن خَلِّکان:[۶] او را توثیق کرده و کتاب او را ستوده است.
پانویس
- ↑ معجم الأدباء ۲۱۱:۴. وفیات الأعیان، ابن‌خلّکان ۱۱۰:۱. العبر فی خبر من غبر، ذهبی ۲۱۱:۲. البدایة و النهایة ۱۹۳:۱۱. الوافی بالوفیات ۱۰:۸؛
- ↑ کنتوری، میر حامد حسین، خلاصه عبقات الأنوار، صفحه: ۵۷۵، مؤسسه نبأ، تهران - ایران، 1389 ه. ش
- ↑ در کتاب نفح الطیب ابوعبّاس مقری آمده است: «فقیه عالم ابوعمر احمدبن‌عبدربّه، دانشمندی که بزرگی و ریاست علم را به دست آورد و هر کس به اندازهٔ ظرفیتش از او بهره گرفت، در اندلس شهرت یافت و نامش تا مشرق گسترش یافت نفح الطیب.
- ↑ چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص ۲۴۷.
- ↑ العقد الفرید: ج ۴ ص ۳۱۱ و ج ۵ ص۹۲–۱۰۲.
- ↑ وفیات الاعیان: ج ۱ ص ۹۲.