وهابیت: تفاوت میان نسخه‌ها

همانگونه كه «غدير» پرچمى بر بلنداى تاريخ است كه از آن نور سبز «على ولى ‏اللَّه» مى‏ درخشد، مسجد غدير هم تيرى به چشم دشمنان ولايت بوده كه بناى گِل و آجرى آن به عنوان سندى زنده از غدير در قلب صحرا مى‏ درخشيد.

از همين جاست كه دشمنان كينه ‏توز على‏ عليه السلام كه دربِ خانه ‏اش را آتش زدند و تابعين آنان در طول قرن‏ ها هرگز چشم ديدن چنين بناى اعتقادى -  تاريخى را نداشتند.

آثار مسجد غدير كه توسط پيامبرصلى الله عليه وآله و اصحابش علامت گذارى شده بود، اولين بار به دست عمر بن الخطاب از ميان برده شد و علائم آن محو گرديد. ابن شهرآشوب در كتاب «مثالب» مى ‏گويد: «آثار مسجد غدير را به دستور عمر مخفى كردند» .<ref>مثالب النواصب (ابن شهرآشوب، نسخه خطى) : ص ۶۳ .</ref>

مسجد غدير بار ديگر در زمان اميرالمؤمنين ‏عليه السلام احيا شد. ولى پس از شهادت آن حضرت، معاوية بن ابى‏ سفيان ساربانى را با دويست نفر فرستاد تا آثار غدير خم را با خاک يكسان كنند! ابن شهرآشوب در كتاب «مثالب» مى‏ گويد: «صاحب اغانى ذكر كرده كه معاويه ساربانى را با دويست نفر از خوارج فرستاد تا آثار غدير خم را با خاک يكسان كنند».<ref>مثالب النواصب (ابن شهرآشوب، نسخه خطى) : ص ۶۴ .</ref>

در زمان‏هاى بعد بار ديگر مسجد غدير بنا شد و از آنجا كه كنار جاده حجاج قرار داشت محلى معروف بود و حتى تاريخ نگاران و جغرافى نويسانِ مخالفين هم آن را نام برده و محل آن را تعيين كرده ‏اند.

وهابيت حتى مراعات مسجد را هم نكرده و دو اقدام كينه توزانه و البته بى ‏شرمانه براى از بين بردن مسجد غدير انجام داده ‏اند: از يک سو مسجد را خراب كرده و آثار آن را از بين برده ‏اند، و از سوى ديگر مسير جاده را طورى تغيير داده ‏اند كه از منطقه غدير فاصله زيادى پيدا كرده است!