تبسم: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «== <big>اعمال عيد غدير: تبسّم<ref>آداب عيد غدير (خانه كودک) : ص۵۶ - ۱۴۵. غدير دعا و مح...» ایجاد کرد) |
نسخهٔ ۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۱
اعمال عيد غدير: تبسّم[۱]
از موارد بسيار مهم در مورد روز و عید غدیر، اعمال و آداب عید غدیر است. به علت اهمیت اين روز، اعمال و آدابى ذكر شده كه با هيچ روزى برابرى نمى كند و مختص به قشر خاص و سن معينى نيست، و داراى ابعاد اعتقادى و عبادى مختلفى است. از جمله آداب عيد غدير تبسم كردن است[۲]:
تبسم عمل رسول خدا صلى الله عليه و آله و على مرتضى عليه السلام است. پس يكى از آداب روز غدیر خم تبسم به صورت برادر دينى است. يعنى دلالت مى كند بر اينكه اين روز اسباب خرسندى و شادى ما را فراهم آورده، و از نعمت و بركت اين روز ما متبسم هستيم. اضافه بر اينكه اسباب الفت بين شيعيان و دوستان اميرالمؤمنين عليه السلام است.
از جمله آداب روز غدير لبخند زدن به چهره مؤمنان است. امام رضا عليه السلام فرمود: ... و هو يوم التبسم فى وجوه الناس من اهل الايمان. فمن تبسّم فى وجه اخيه يوم الغدير، نظر اللَّه اليه يوم القيامة بالرحمة، و قضى له الف حاجة، و بنى له قصراً فى الجنة من درّة بيضاء، و نضّر وجهه[۳]:
و آن، روز لبخند زدن به روى اهل ايمان است. پس هر كس در روز غدير به روى برادراش لبخند زند، خداوند در روز قيامت به ديده رحمت به او مى نگرد، و هزار حاجت را برايش بر آورده مى سازد، و در بهشت قصرى را برايش از مرواريد سفيد بنا مىكند، و چهره اش را زيبا مى سازد.
همچنين از نام هاى روز غدير «يوم التبسم» است. يكى از حالات خوشحالى تبسم است، كه در بعضى كلمات معصومين عليهم السلام خوش برخوردى و متبسم بودن را يكى از اسباب زيادى رزق و روزى ذكر فرموده اند. در روايتى مى فرمايند: ضحک المؤمن تبسم: خنده مؤمن تبسم است.
پانویس
- ↑ آداب عيد غدير (خانه كودک) : ص۵۶ - ۱۴۵. غدير دعا و محبت (نيشابورى) : ص ۳۷ - ۶۲. همراه با ذى الحجه (اوحدى): ج ۲ ص ۱۰۵ - ۱۸۱. ترجمه الغدير (امينى - واحدى) : ص ۶۵۹ . اسرار غدير: ص ۲۴۶ - ۲۵۴، ۲۵۶. چهارده قرن با غدير: ص۲۳۳، ۲۳۴. قنوت خورشيد: ص ۲۹، به نقل از كتاب: غدير عيد برتر (صدرى). چهارده قرن با غدير: ص ۷۷، ۱۵۳-۱۵۷، ۲۰۱-۲۰۹، ۲۳۳، ۲۳۴. غدیر در قرآن: ج۳ ص۳۳۸-۳۴۰. اسرار غدیر: ص۲۴۶، ۲۵۲، ۲۵۳، ۲۵۴-۲۵۶، ۲۸۱، ۳۵۳-۳۶۳.
- ↑ خطبه حضرت على عليه السلام در روز غدير. الاقبال: ص ۴۶۴.
- ↑ اقبال الاعمال: ص ۷۷۸، به نقل از كتاب النشر و الطى.