۲۱٬۹۷۲
ویرایش
←تصريح دهلوى به لزوم حمل كلام خدا و رسول صلى الله عليه وآله و على عليه السلام بر ظاهر آن
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۰۷: | خط ۲۰۷: | ||
اين سخن مى رساند امامتى كه اميرالمؤمنين عليه السلام در اشعارش از آن سخن گفته و آن را اظهار كرده و آشكارا به آن افتخار نموده امامت باطنى نيست، و گرنه آن را اظهار نمى كرد و مدّعى آن نمى شد. | اين سخن مى رساند امامتى كه اميرالمؤمنين عليه السلام در اشعارش از آن سخن گفته و آن را اظهار كرده و آشكارا به آن افتخار نموده امامت باطنى نيست، و گرنه آن را اظهار نمى كرد و مدّعى آن نمى شد. | ||
=== تصريح دهلوى به لزوم حمل كلام خدا و رسول | === تصريح دهلوى به لزوم حمل كلام خدا و رسول و على عليه السلام بر ظاهر آن === | ||
دهلوى در نخستين باب «تحفه اثنى عشريه» تصريح كرده كه روش [[اهل سنت]] اين است كه سخنان اميرالمؤمنين عليه السلام را بر ظاهر آن حمل كنند. چنانكه كلام خدا و كلام رسول صلى الله عليه وآله نيز چنين است، و همگى بايد بر معناى ظاهرى آنها حمل شوند. پس از اين اقرار، مى بينيم لفظ امامت در اشعار اميرالمؤمنين عليه السلام آمده، و شكى نيست كه «امامت» در معناى مصطلح آن ظهور دارد نه امامت صوفيانه. از اين رو، نزد دهلوى و چنانكه خود تصريح كرده، نزد اهل سنت گردانيدن لفظ از معناى ظاهرى اش نادرست است. | دهلوى در نخستين باب «تحفه اثنى عشريه» تصريح كرده كه روش [[اهل سنت]] اين است كه سخنان اميرالمؤمنين عليه السلام را بر ظاهر آن حمل كنند. چنانكه كلام خدا و كلام رسول صلى الله عليه وآله نيز چنين است، و همگى بايد بر معناى ظاهرى آنها حمل شوند. پس از اين اقرار، مى بينيم لفظ امامت در اشعار اميرالمؤمنين عليه السلام آمده، و شكى نيست كه «امامت» در معناى مصطلح آن ظهور دارد نه امامت صوفيانه. از اين رو، نزد دهلوى و چنانكه خود تصريح كرده، نزد اهل سنت گردانيدن لفظ از معناى ظاهرى اش نادرست است. | ||