آيه ۴۹ اعراف و غدیر: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «آيه«ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ»<...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== «ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ»<ref>اعراف / ۴۹. چهارده قرن با غدير ۲۵. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۵۳. اسرار غدير: ص ۶۰ . </ref> == | |||
پس از اعتراض حارث فهرى در غدير به امر امامت و ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام و نزول سنگ آسمانى بر او و كلماتى از پيامبرصلى الله عليه وآله در اين باره، حضرت خطاب به جمعيت فرمود: آيا با چشم خود ديديد؟ گفتند: آرى. فرمود: آيا با گوش خود شنيديد؟ گفتند: آرى. فرمود:«خوشا به حال كسى كه على را دوست بدارد، و واى به حال كسى كه با او دشمنى كند. گويا على و شيعيانش را مى بينم كه در روز قيامت سوار بر شترانى به طرف باغ هاى بهشت برده مى شوند، در حالى كه چهره هايشان جوان و تاج بر سر و سرمه كشيده اند». | پس از اعتراض حارث فهرى در غدير به امر امامت و ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام و نزول سنگ آسمانى بر او و كلماتى از پيامبرصلى الله عليه وآله در اين باره، حضرت خطاب به جمعيت فرمود: آيا با چشم خود ديديد؟ گفتند: آرى. فرمود: آيا با گوش خود شنيديد؟ گفتند: آرى. فرمود:«خوشا به حال كسى كه على را دوست بدارد، و واى به حال كسى كه با او دشمنى كند. گويا على و شيعيانش را مى بينم كه در روز قيامت سوار بر شترانى به طرف باغ هاى بهشت برده مى شوند، در حالى كه چهره هايشان جوان و تاج بر سر و سرمه كشيده اند». | ||
نسخهٔ ۱۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۵
«ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ»[۱]
پس از اعتراض حارث فهرى در غدير به امر امامت و ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام و نزول سنگ آسمانى بر او و كلماتى از پيامبرصلى الله عليه وآله در اين باره، حضرت خطاب به جمعيت فرمود: آيا با چشم خود ديديد؟ گفتند: آرى. فرمود: آيا با گوش خود شنيديد؟ گفتند: آرى. فرمود:«خوشا به حال كسى كه على را دوست بدارد، و واى به حال كسى كه با او دشمنى كند. گويا على و شيعيانش را مى بينم كه در روز قيامت سوار بر شترانى به طرف باغ هاى بهشت برده مى شوند، در حالى كه چهره هايشان جوان و تاج بر سر و سرمه كشيده اند».
حضرت در ادامه سخنانش به آيه ۴۹ سوره اعراف«ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ»اشاره كرده فرمود:«ترسى بر آنان نيست و محزون نمى شوند». سپس به آيه ۷۲ سوره توبه«وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ اَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعظيمُ» اشاره كرده فرمود: «آنان با رضايت بزرگ خدا تأييد شده اند و اين رستگارى بزرگ است، تا هنگامى كه در مقام قدس در محضر رب العالمين ساكن شوند».[۲]