اهانت منافقین به امیر المومنین در غدیر

اهانت به اميرالمؤمنين‏عليه السلام پس از بيعت در غدير××× 2 واقعه قرآنى غدير: ص 136. سخنرانى استثنائى غدير: ص 34  - 29. اسرار غدير: ص 83 . ×××

  منافقين در خلوت همچنان اقرار به شكست خود و عظمت ماجراى غدير مى‏نمودند. اين شكست آتش كينه آنان را شعله‏ور مى‏كرد، ولى چون خود را از هر تلاشى عاجز مى‏ديدند براى خالى كردن غيظ خود دست به كارهاى احمقانه‏اى مى‏زدند و در دنياى كفر آميز خود به استهزاء مى‏پرداختند.

در حالى كه عده‏اى از آنان كنار يكديگر جمع شده بودند و از آنچه اتفاق افتاده بود تأسف مى‏خوردند، سوسمارى از كنار آنان عبور كرد. يكى از آنان گفت: »اى كاش محمد اين سوسمار را به جاى على امير ما قرار مى‏داد«! ابوذر سخن آنان را شنيد و براى پيامبرصلى الله عليه وآله نقل كرد. حضرت سراغ آنان فرستاد و آنان را حاضر نمود و خبر ابوذر را برايشان بازگو كرد.

آنان در حالى كه ابوذر را در برابر خود مى‏ديدند انكار كردند و بر اين انكار خود قسم ياد كردند! ولى از طرف خداوند بار ديگر آيه 74 سوره توبه در ردّ آنان آمد: »يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ ما قالُوا وَ لَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ بَعْدَ اِسْلامِهِمْ« : »به خدا قسم ياد مى‏كنند كه نگفته‏اند در حالى كه سخن كفر را بعد از اسلامشان بر زبان آورده‏اند« .

سپس پيامبرصلى الله عليه وآله فرمود: »آسمان سايه نينداخته و زمين بر خود حمل نكرده راستگوتر از ابوذر« ، و بعد از آن فرمود: »جبرئيل برايم خبر آورده كه روز قيامت قومى را مى‏آورند كه امام آنان سوسمار است! مواظب باشيد كه شما نباشيد«!! آنگاه آيه 71 سوره اسراء را شاهد آورده فرمود: خداوند تعالى مى‏فرمايد: »يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ اُناسٍ بِاِمامِهِمْ« : »روزى كه هر گروهى از مردم را با امامشان فرا مى‏خوانيم« .××× 1 بحار الانوار: ج 37 ص 163. عوالم العلوم: ج 3  / 15 ص 163. مناقب ابن شهرآشوب: ج 2 ص 242. ×××