آيه «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا»: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «== «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا» <ref>بيش از ۹۰ مورد در قرآن. واقعه قرآنى غدير: ص...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا» <ref>بيش از ۹۰ مورد در قرآن. واقعه قرآنى غدير: ص ۹۲.</ref> == | == «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا»<ref>بيش از ۹۰ مورد در قرآن. واقعه قرآنى غدير: ص ۹۲.</ref> == | ||
در فرازى از بخش پنجم خطبه غدير، | در فرازى از بخش پنجم خطبه غدير، پيامبر صلى الله عليه و آله مدح قرآنى بسيار بلندى درباره مولاى منصوب در غدير بر زبان آورد، كه كتاب آسمانى را يک پارچه به اميرالمؤمنين عليه السلام مرتبط ساخت و اين مهم را در چهار مرحله بيان فرمود. | ||
ابتدا على عليه السلام عزيزترين و نزديک ترين شخص را نزد خود معرفى كرد و سپس به صراحت فرمود: | ابتدا على عليه السلام عزيزترين و نزديک ترين شخص را نزد خود معرفى كرد و سپس به صراحت فرمود: | ||
در مرحله بعد بيش از ۹۰ مورد خطاب «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا» در قرآن را مطرح كرد و على عليه السلام را سر دسته ايمان آورندگان و اميرالمؤمنين دانست و فرمود: خداوند در قرآن «الَّذينَ آمَنُوا» را مورد خطاب قرار نداده مگر آنكه با او آغاز كرده است. | «خداى عز و جل و من از او راضى هستيم»، و آنگاه همه موارد آيات رضايت در قرآن را درباره على عليه السلام دانست و فرمود: | ||
«هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او»، و اين گونه به مردم فهمانيد كه جانشين من كسى است كه رضايت خدا و من از او ضمانت شده است. | |||
در مرحله بعد بيش از ۹۰ مورد خطاب «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا» در قرآن را مطرح كرد و على عليه السلام را سر دسته ايمان آورندگان و اميرالمؤمنين دانست و فرمود: | |||
خداوند در قرآن «الَّذينَ آمَنُوا» را مورد خطاب قرار نداده مگر آنكه با او آغاز كرده است. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۶
«يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا»[۱]
در فرازى از بخش پنجم خطبه غدير، پيامبر صلى الله عليه و آله مدح قرآنى بسيار بلندى درباره مولاى منصوب در غدير بر زبان آورد، كه كتاب آسمانى را يک پارچه به اميرالمؤمنين عليه السلام مرتبط ساخت و اين مهم را در چهار مرحله بيان فرمود.
ابتدا على عليه السلام عزيزترين و نزديک ترين شخص را نزد خود معرفى كرد و سپس به صراحت فرمود:
«خداى عز و جل و من از او راضى هستيم»، و آنگاه همه موارد آيات رضايت در قرآن را درباره على عليه السلام دانست و فرمود:
«هيچ آيه رضايتى در قرآن نازل نشده مگر درباره او»، و اين گونه به مردم فهمانيد كه جانشين من كسى است كه رضايت خدا و من از او ضمانت شده است.
در مرحله بعد بيش از ۹۰ مورد خطاب «يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا» در قرآن را مطرح كرد و على عليه السلام را سر دسته ايمان آورندگان و اميرالمؤمنين دانست و فرمود:
خداوند در قرآن «الَّذينَ آمَنُوا» را مورد خطاب قرار نداده مگر آنكه با او آغاز كرده است.
پانویس
- ↑ بيش از ۹۰ مورد در قرآن. واقعه قرآنى غدير: ص ۹۲.