جلوه هایی از رخدادهای غدیر در عصر ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ==جلوه هايى از رخدادهاى غدير در عصر ظهور== '''الف. مؤاخات''' يكى از رخدادهاى مه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==جلوه هايى از رخدادهاى غدير در عصر ظهور== | ==جلوه هايى از رخدادهاى غدير در عصر ظهور== | ||
=== '''الف. مؤاخات''' === | |||
يكى از رخدادهاى مهم روز غدير مؤاخات و برادرى ميان امت است. قرآن كريم مؤمنان را برادر يكديگر خوانده و فرموده است: «انما المؤمنون اخوة»<ref>حجرات / ۱۰.</ref>: به راستى مؤمنان برادر يكديگر اند. رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله چندين بار در ميان مسلمانان به ايجاد عقد اخوت اقدام نمودند، كه از آن جمله است: | يكى از رخدادهاى مهم روز غدير مؤاخات و برادرى ميان امت است. قرآن كريم مؤمنان را برادر يكديگر خوانده و فرموده است: «انما المؤمنون اخوة»<ref>حجرات / ۱۰.</ref>: به راستى مؤمنان برادر يكديگر اند. رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله چندين بار در ميان مسلمانان به ايجاد عقد اخوت اقدام نمودند، كه از آن جمله است: | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
ولى هرگز اميرالمؤمنين عليه السلام را با احدى از اصحاب برادر نكرده، بلكه خطاب به او فرموده است: انت اخى و صاحبى: تو برادر و يار و ياور من هستى. <ref>المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۷ ص ۵۰۷ .</ref> | ولى هرگز اميرالمؤمنين عليه السلام را با احدى از اصحاب برادر نكرده، بلكه خطاب به او فرموده است: انت اخى و صاحبى: تو برادر و يار و ياور من هستى. <ref>المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۷ ص ۵۰۷ .</ref> | ||
'''منابع حديث مؤاخات''' | ==== '''منابع حديث مؤاخات''' ==== | ||
همه محدثان، مورخان، سيره نويسان و تراجم نگاران، حديث مؤاخات را نقل كرده اند، كه از آن جمله است: | همه محدثان، مورخان، سيره نويسان و تراجم نگاران، حديث مؤاخات را نقل كرده اند، كه از آن جمله است: | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۲: | ||
محدث بحرانى تصريح فرموده كه حديث مؤاخات بين علماى تشيع و تسنّن متواتر است. محدث قمى به هنگام شمارش حوادث روز غدير مى نويسد: رسول اكرم صلى الله عليه وآله در روز غدير بين اصحاب خود عقد اخوّت بست.<ref>فيض العلام (محدث قمى) : ص ۱۲۵.</ref> | محدث بحرانى تصريح فرموده كه حديث مؤاخات بين علماى تشيع و تسنّن متواتر است. محدث قمى به هنگام شمارش حوادث روز غدير مى نويسد: رسول اكرم صلى الله عليه وآله در روز غدير بين اصحاب خود عقد اخوّت بست.<ref>فيض العلام (محدث قمى) : ص ۱۲۵.</ref> | ||
'''اوج اخوّت و برادرى''' | === '''اوج اخوّت و برادرى''' === | ||
دقيقاً هفتاد روز پس از عيد غدير و به دنبال شهادت رسول اكرم صلى الله عليه وآله، مهاجرين و انصار در سقيفه گرد آمده و براى كسب قدرت، اخوّت و برادرى را به بوته فراموشى سپردند! و با شعار «منّا امير و منكم امير» به جنگ و ستيز برخاستند. ولى تجلّى اين اخوّت و برادرى در عصر ظهور خواهد بود، چنانكه در احاديث پيشوايان معصوم عليهم السلام بر آن تاكيد شده است. | دقيقاً هفتاد روز پس از عيد غدير و به دنبال شهادت رسول اكرم صلى الله عليه وآله، مهاجرين و انصار در سقيفه گرد آمده و براى كسب قدرت، اخوّت و برادرى را به بوته فراموشى سپردند! و با شعار «منّا امير و منكم امير» به جنگ و ستيز برخاستند. ولى تجلّى اين اخوّت و برادرى در عصر ظهور خواهد بود، چنانكه در احاديث پيشوايان معصوم عليهم السلام بر آن تاكيد شده است. | ||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۴۸
جلوه هايى از رخدادهاى غدير در عصر ظهور
الف. مؤاخات
يكى از رخدادهاى مهم روز غدير مؤاخات و برادرى ميان امت است. قرآن كريم مؤمنان را برادر يكديگر خوانده و فرموده است: «انما المؤمنون اخوة»[۱]: به راستى مؤمنان برادر يكديگر اند. رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله چندين بار در ميان مسلمانان به ايجاد عقد اخوت اقدام نمودند، كه از آن جمله است:
در مكه معظمه، در ميان اصحاب و مسلمانان اوليه.
در مدينه منوره در ميان مهاجران و انصار.
در مدينه منوره در ميان خواص اصحاب. [۲]
در سرزمين غدير خم در ميان امت اسلامى.[۳]
در همه اين موارد هر فردى را با فردى متناسب با او برادر نموده است. مثلاً ابوبكر را با عمر [۴]، سلمان را با ابوذر، زبير را با كعب بن مالک، حمزه را با زيد، ابوطلحه را با ابوعبيده، عوف بن مالک را با صعب بن جثامه و عبدالرحمن بن عوف را با سعد بن ربيع. [۵]
ولى هرگز اميرالمؤمنين عليه السلام را با احدى از اصحاب برادر نكرده، بلكه خطاب به او فرموده است: انت اخى و صاحبى: تو برادر و يار و ياور من هستى. [۶]
منابع حديث مؤاخات
همه محدثان، مورخان، سيره نويسان و تراجم نگاران، حديث مؤاخات را نقل كرده اند، كه از آن جمله است:
۱. ابن ابى شيبه (م ۲۳۵ ق) . [۷]
۲. احمد حنبل (م ۲۴۱ ق) .[۸]
۳. ابن عبدالبر (م ۴۲۶ ق) .[۹]
۴. ابن مغازلى (م ۴۸۳ ق) .[۱۰]
۵ . اخطب خوارزم (م ۵۶۸ ق) .[۱۱]
۶ . ابن بطريق (م ۶۰۰ ق) .[۱۲]
۷. تلمسانى (م بعد از ۶۴۵ ق) .[۱۳]
۸ . سبط ابن جوزى (م ۶۵۴ ق) .[۱۴]
۹. گنجى شافعى (م ۶۵۸ ق) .[۱۵]
۱۰. محب الدين طبرى (م ۶۹۴ ق) .[۱۶]
محدث بحرانى تصريح فرموده كه حديث مؤاخات بين علماى تشيع و تسنّن متواتر است. محدث قمى به هنگام شمارش حوادث روز غدير مى نويسد: رسول اكرم صلى الله عليه وآله در روز غدير بين اصحاب خود عقد اخوّت بست.[۱۷]
اوج اخوّت و برادرى
دقيقاً هفتاد روز پس از عيد غدير و به دنبال شهادت رسول اكرم صلى الله عليه وآله، مهاجرين و انصار در سقيفه گرد آمده و براى كسب قدرت، اخوّت و برادرى را به بوته فراموشى سپردند! و با شعار «منّا امير و منكم امير» به جنگ و ستيز برخاستند. ولى تجلّى اين اخوّت و برادرى در عصر ظهور خواهد بود، چنانكه در احاديث پيشوايان معصوم عليهم السلام بر آن تاكيد شده است.
زيد زرّاد از اصحاب امام صادق عليه السلام به محضر آن حضرت عرضه داشت: مى ترسم كه ما مؤمن نباشيم! فرمود: براى چه؟ عرض كرد: براى اينكه در ميان ما كسى پيدا نمى شود كه برادر ايمانى اش در نزد او از درهم و دينار عزيزتر باشد. بلكه در ميان ما درهم و دينار گرامى تر است از برادر ايمانى، كه ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام بين ما و او اخوت و برادرى ايجاد كرده است.
فرمود: نه، شما مؤمن هستيد، لكن ايمان شما به حدّ كمال نمى رسد جز هنگامى كه حضرت قائم ماعليه السلام خروج كند. در آن هنگام خداوند عقل هاى شما را كامل مى كند و مؤمن كامل مى شويد.[۱۸]
در پايان، به هنگام شمارش ويژگى هاى مؤمنان در عصر ظهور مى فرمايد: و المُواسات للاخوان فى حال اليُسر و العُسر [۱۹]: مواسات با برادران ايمانى در حالت توانمندى و تنگدستى.
بر اساس اين روايت و ديگر احاديث پيشوايان معصوم عليهم السلام آن اخوّت و برادرى كه رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله در روز عيد سعيد غدير در ميان امت اسلامى ايجاد نمود، در عصر موفور السرور ظهورِ آن امام نور تحقق پيدا خواهد كرد، و آن ايثار و مواسات و آن مؤاخات مورد نظر رسول عالميان صلى الله عليه وآله آن روز تجلى خواهد كرد.
پانویس
- ↑ حجرات / ۱۰.
- ↑ الجوهرة (تلمسانى) : ص ۶۴ .
- ↑ فيض العلام: ص ۱۲۵.
- ↑ الفصول المهمه (ابن صبّاغ) : ص ۳۸.
- ↑ المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۶ ص ۲۶۵.
- ↑ المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۷ ص ۵۰۷ .
- ↑ المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۶ ص ۲۶۵.
- ↑ فضائل الصحابة (احمد حنبل) : ج ۲ ص ۸۲۴ .
- ↑ الاستيعاب: ج ۳ ص ۲۰۲.
- ↑ مناقب على بن ابى طالب عليه السلام (ابن مغازلى) : ص ۳۷.
- ↑ المناقب (خوارزمى) : ص ۱۴۰.
- ↑ العمدة (ابن بطريق) : ح ۲۶۲.
- ↑ الجوهرة فى نسب على و آله عليهم السلام (تلمسانى) : ص ۶۴ .
- ↑ تذكرة الخواص: ج ۱ ص ۲۱۸.
- ↑ كفاية الطالب (گنجى) : ص ۱۹۳.
- ↑ ذخائر العقبى (طبرى) : ج ۱ ص ۳۰۳.
- ↑ فيض العلام (محدث قمى) : ص ۱۲۵.
- ↑ اصل زيد زرّاد: در ضمن: الاصول الستةعشر: ص ۶ .
- ↑ اصل زيد زرّاد: در ضمن: الاصول الستةعشر: ص ۷.