توجه الهی به ولایت

توجه الهى به ولايت

از جهات استثنايى در مسئله غدير، توجه خاص الهى به مسئله ولايت بود. در اين باره نمونه‏ هاى زير قابل توجه است:

فرمان الهى براى سفر غدير

از ابتداى حركت، به پيامبر صلى الله عليه و آله خطاب شد كه دو برنامه حج و ولايت از فرامين الهى باقى مانده كه اين دعوت عمومى براى آن دو هدف است.

فرمان ابلاغ خاص براى غدير

مانند آيه «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ» درباره هيچ يک از دستورات الهى نازل نشده، بلكه در آن موارد خود امر مثل نماز و روزه و امثال آن نازل مى‏ شد و حضرت آن را به مردم ابلاغ مى ‏فرمود، ولى در اين باره فرمان ابلاغ خاص صادر شد.

تأكيد الهى درباره غدير

آيه «وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ» خصوصيت عظيم مسئله را مى‏رساند كه درباره هيچ يک از اوامر الهى چنين خطابى از طرف خداوند نيامده، و اين حاكى از اهميت ويژه اين دستور بين همه دستورات الهى است كه نرساندن آن مساوى با نرساندن رسالت پروردگار است.

ضمانت حفظ الهى براى ابلاغ غدير

آيه «وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ» كه خداوند درباره اين يك حكم با اين صراحت، ضمانت حفظ پيامبر صلى الله عليه و آله را از انواع دشمنان نموده، حتى در اصل رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله وعده حفظ آن حضرت را در مقابل خطرات احتمالى از مشركين و منافقين نداده و چنين سابقه‏ اى درباره حضرت وجود ندارد.

اين حكايت از اهميت ولايت نزد خداوند دارد كه چنين پشتيبانى فوق العاده ‏اى نسبت به آن فرموده است.

تعيين غدير به امر خدا

دستور حضور در غدير خم كه در مكه اعلام شد به فرمان مستقيم الهى بود و خداوند اين مكان را تعيين نمود.

حضور منافقين در غدير و حفظ الهى

اجرا شدن چنين برنامه عظيم با حضور منافقين و توطئه‏ هاى نهان و آشكار و كارشكنى ‏هاى صريح آنان، بهترين دليل بر پشتيبانى خداوند بود؛ و اگر عنايات الهى نبود اجراى چنين برنامه ‏اى غير ممكن مى ‏نمود.