عبدالله بن ابی شیبه (ابوبکر): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۲۱.</ref> == يكى از علما...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۲۱.</ref> == | == روايت حديث غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۲۱.</ref> == | ||
يكى از علما و بزرگان اهل سنت كه حديث غدير را نقل كرده عبداللَّه بن ابى شَيبه، ابوبكر (م ۲۳۵ ق) است. ابن ابى شيبه | يكى از علما و بزرگان [[اهل سنت]] كه حديث غدير را نقل كرده عبداللَّه بن ابى شَيبه، ابوبكر (م ۲۳۵ ق) است. ابن ابى شيبه [[حدیث غدیر]] را در ماجراى رحبه كوفه و در ماجراى حج معاويه و [[سعد بن ابی وقاص (ابواسحاق)|سعد بن ابی وقاص]] و در ماجراى غدير، در هفت مورد از كتابش «المصنّف» آورده است.<ref>المصنّف: ج ۱۲ ص ۵۹ - ۶۱، ۶۷، ۶۸، ۷۸، ۸۴.</ref> همچنين متّقى هندى حديث غدير را ابن ابى شَيبه روايت كرده است.<ref>كنز العمّال: ج ۱۱ ص ۶۱۰ ۶۰۹ . كنزالعمّال: ج ۱۳ ص ۱۳۴.</ref> ذهبى و يافعى<ref>العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال ۲۳۵. مرآة الجنان: حوادث سال ۲۳۵. همچنين ر.ك: تذكرة الحفّاظ: ج ۲ ص ۴۳۲. تاريخ بغداد: ج ۱۰ ص ۶۶ . خلاصه تذهيب الكمال: ص ۱۷۹. تاريخ ابن كثير: ج ۱۰ ص ۳۱۵. طبقات المفسّرين: ج ۱ ص ۲۴۶. النجوم الزاهره: ج ۲ ص ۲۸۲.</ref>: او را بسيار توثيق و تمجيد كرده اند. ابوزُرعه و صالح جَزَره: حافظ ترين كسى را كه در گفتگوى علمى ديدم ابوبكر بن ابى شَيبه است. ابوعبيده: دانش حديث به چهار تن مى انجامد كه ابوبكر بن ابى شَيبه فقيه ترين آنان است. نفطويه: آنگاه كه ابوبكر بن ابى شَيبه در روزگار متوکل به بغداد گام نهاد، سى هزار تن در مجلسش حاضر شدند. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:حدیث غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۲
روايت حديث غدير[۱]
يكى از علما و بزرگان اهل سنت كه حديث غدير را نقل كرده عبداللَّه بن ابى شَيبه، ابوبكر (م ۲۳۵ ق) است. ابن ابى شيبه حدیث غدیر را در ماجراى رحبه كوفه و در ماجراى حج معاويه و سعد بن ابی وقاص و در ماجراى غدير، در هفت مورد از كتابش «المصنّف» آورده است.[۲] همچنين متّقى هندى حديث غدير را ابن ابى شَيبه روايت كرده است.[۳] ذهبى و يافعى[۴]: او را بسيار توثيق و تمجيد كرده اند. ابوزُرعه و صالح جَزَره: حافظ ترين كسى را كه در گفتگوى علمى ديدم ابوبكر بن ابى شَيبه است. ابوعبيده: دانش حديث به چهار تن مى انجامد كه ابوبكر بن ابى شَيبه فقيه ترين آنان است. نفطويه: آنگاه كه ابوبكر بن ابى شَيبه در روزگار متوکل به بغداد گام نهاد، سى هزار تن در مجلسش حاضر شدند.
پانویس
- ↑ چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۲۱.
- ↑ المصنّف: ج ۱۲ ص ۵۹ - ۶۱، ۶۷، ۶۸، ۷۸، ۸۴.
- ↑ كنز العمّال: ج ۱۱ ص ۶۱۰ ۶۰۹ . كنزالعمّال: ج ۱۳ ص ۱۳۴.
- ↑ العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال ۲۳۵. مرآة الجنان: حوادث سال ۲۳۵. همچنين ر.ك: تذكرة الحفّاظ: ج ۲ ص ۴۳۲. تاريخ بغداد: ج ۱۰ ص ۶۶ . خلاصه تذهيب الكمال: ص ۱۷۹. تاريخ ابن كثير: ج ۱۰ ص ۳۱۵. طبقات المفسّرين: ج ۱ ص ۲۴۶. النجوم الزاهره: ج ۲ ص ۲۸۲.