بازرگانان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
== <big>انتشار خبر غدير توسط بازرگانان</big><ref>ژرفاى غدير: ص 73. </ref> ==
== <big>انتشار خبر غدير توسط بازرگانان</big><ref>ژرفاى غدير: ص ۷۳. </ref> ==
<big>يكى از اقشارى كه خبر غدیر را منتشر كردند بازرگانان بودند. پس از سه روز كه مراسم غدير پايان يافت، آن روزها با عنوان «ايام الولاية» در ذهن‏ ها و بر صفحه تاريخ نقش بست.</big>
<big>يكى از اقشارى كه خبر [[غدیر]] را منتشر كردند بازرگانان بودند. پس از سه روز كه مراسم غدير پايان يافت، آن روزها با عنوان «ایام الولایة» در ذهن‏ ها و بر صفحه تاريخ نقش بست.</big>


<big>گروه‏ ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه وآله نيز عازم مدينه شد در حالى كه كاروان  اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.</big>
<big>گروه‏ ها و قبايل عرب، با دنيايى از [[معارف اسلام]]، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه وآله نيز عازم [[مدینه]] شد در حالى كه كاروان  اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.</big>


<big>خبر غدير و سخنان پيامبرصلى الله عليه وآله در آن مجمع عظيم، در شهرها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط مسافران و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.</big>
<big>خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظيم، در شهرها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط مسافران و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.</big>


 
<big>در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى [[اسلام]] وحشت داشتند و چشم طمع به ايام بعد از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على‏ عليه السلام نقشه‏ هاى خود را بر [[آب]] ديدند.<ref>بصائر الدرجات: ص۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى‏طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹.</ref></big>
<big>در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى اسلام وحشت داشتند و چشم طمع به ايام بعد از رحلت پيامبر صلى الله عليه وآله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على‏ عليه السلام نقشه‏ هاى خود را بر آب ديدند.<ref>بصائر الدرجات: ص54، 201. اقبال الاعمال: ص453، 459. مختصر بصائر الدرجات: ص 109. الاختصاص: ص 272. مناقب آل ابى‏طالب: ج 3 ص 40. فيض القدير: ج 6 ص 281. بحار الانوار: ج 37 ص 136 و ج 39 ص 336 و ج 41 ص 228. عوالم العلوم: ج 3/15 ص 68 . كشف المهم: ص 109. احقاق الحق: ج 2 ص 474 و ج 6 ص 358 و ج 12 ص 9.</ref></big>


== <big>پانویس</big> ==
== <big>پانویس</big> ==
<references />
[[رده:بازرگانان]]
[[رده:انتشار خبر غدیر]]
[[رده:تجّار]]

نسخهٔ ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۷

انتشار خبر غدير توسط بازرگانان[۱]

يكى از اقشارى كه خبر غدیر را منتشر كردند بازرگانان بودند. پس از سه روز كه مراسم غدير پايان يافت، آن روزها با عنوان «ایام الولایة» در ذهن‏ ها و بر صفحه تاريخ نقش بست.

گروه‏ ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه وآله نيز عازم مدینه شد در حالى كه كاروان  اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.

خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظيم، در شهرها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط مسافران و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.

در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى اسلام وحشت داشتند و چشم طمع به ايام بعد از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على‏ عليه السلام نقشه‏ هاى خود را بر آب ديدند.[۲]

پانویس

  1. ژرفاى غدير: ص ۷۳.
  2. بصائر الدرجات: ص۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص۴۵۳، ۴۵۹. مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى‏طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹.