ظهور روز قابلیت انسان ها برای غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

با بررسى متون كتب آسمانى و يافته‏ هاى وحيانى و با بشارت آنها به رسالت آخرين فرستاده خدا صلى الله عليه و آله و جانشينى مطلق وصى ايشان اميرالمؤمنين‏ عليه السلام، به اين نكته خواهيم رسيد كه هدف از خلقت جهان هستى توحيد و يكتاپرستى تمام مردم زير چتر ولايت و معرفت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام است، كه همايش عظيم آن در روز غدير خم متجلى شد.

در صورت تحقق غدير دنيا به سوى عدالت يكپارچه و دورى از ظلم و ستم مى ‏رفت. ولى به حسب آيه كريمه: «احسب الناس ان يُتركوا ان يقولوا آمنّا و هم لا يفتنون»<ref>عنكبوت /  ۲.</ref>: آيا مردم پنداشته ‏اند كه چون بگويند ايمان آورديم رها شوند و ديگر آزمايش نشوند.

حكمت پروردگار متعال بر [https://wikighadir.com/index.php/%D8%A2%D8%B2%D9%85%D9%88%D9%86_%D8%A7%D9%84%D9%87%DB%8C امتحان] بشر است و دست همه در انتخاب ايمان يا كفر باز است. از سوى ديگر، طبق فرمايش رسول‏ خدا صلى الله عليه وآله: مثل الامام مثل الكعبة؛ اذ تُؤتى و لا تَأتى.<ref>اصول كافى: ج ۳ ص ۷۹.</ref> مردم بايد اين قابليت را در خود احساس كنند كه احتياج به امام معصوم ‏عليه السلام دارند.

لذا دست طغيان [https://wikighadir.com/index.php/%D8%AC%D8%A8%D8%AA_%D9%88_%D8%B7%D8%A7%D8%BA%D9%88%D8%AA جبت و طاغوت] با استفاده از جهل و نادانى مردم مانع تحقق هدف غدير گشته، و دنيا را از [https://wikighadir.com/index.php/%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AA عدالت] و قسط به ظلم و جور كشانده است. همين امر باعث شده كه تحقق يكتاپرستى در جهان به تأخير انجامد؛ تا زمانى كه بشر از جهل به در آيد و فقر و نياز خود را به امام معصوم‏ عليه السلام احساس كند، كه تحقق آن طبق فرموده رسول‏ خدا صلى الله عليه و آله و ائمه هدى ‏عليهم السلام در عصر ظهور حضرت بقية الله الاعظم حجة بن الحسن‏ عليه السلام خواهد بود.

انسان به فكر فرو مى‏ رود كه اين جهان هستى و اين مخلوقات از كجا آمده و به كجا ختم مى ‏شود، و اصلاً همه اين موجودات بالاخص انسان براى چه آفريده شده و پا به عرصه وجود گذاشته ‏اند؟ ولى كسى نمى‏ تواند پاسخگوى اين سؤال باشد مگر خداى تبارک و تعالى، چرا كه او خالق و آفريدگار همه هستى است.

يكى از خواص فرستادن پيامبران‏ عليهم السلام اين است كه براى كسى عذر باقى نمانده و حجت بر ايشان تمام مى‏ شود: «مبشّرين و منذرين لئلاّ يكون للناس على اللَّه حجّة»<ref>نساء /  ۱۶۵.</ref>: (پيامبرانى كه) بشارت دهنده و بيم دهنده بودند تا بعد (از اين پيامبران) حجتى براى مردم بر خدا باقى نمان.

نكته قابل توجه اينكه پيامبران عظيم‏ الشأن ‏عليهم السلام جوامع بشرى را به ظهور پيامبر خاتم حضرت محمد بن عبدالله‏ صلى الله عليه و آله بشارت مى‏ دادند، چرا كه رسالتش جهانى و مكتبش تا قيام قيامت ادامه خواهد يافت:

بعد از آنكه رسول ‏خدا صلى الله عليه و آله رسالتشان را در طى ۲۳ سال به صورت ظاهر به مردم معرفى فرمودند و مردم را به دين دعوت كردند، از جانب حق آيه تبليغ نازل شد؛ به اين معنى كه اگر اين امر عظيم را ابلاغ نكنى تمام هدف الهى به هدر رفته و تبليغ رسالت نشده است.

پس آن امر عظيم كه سبب تحقق هدف خلقت است، مى‏بايست به تمام مردم ابلاغ شود. پيامبر صلى الله عليه و آله از اول بعثت مكرراً به اين مسئله اشاره مى ‏فرمود، ولى در روز غدير اعلام همگانى گذاشته و مردم را فراخوان عمومى كردند كه: من كنت مولاه فهذا على مولاه؛ يعنى قبول ولايت پيامبر صلى الله عليه و آله در گرو قبول ولايت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام است.

ولى پس از اين همه مقدمات، سؤالى كه به ذهن مى‏آيد اين است كه:

پس خدا راه را نشان داد و سرمايه نجات بشر را به آنها معرفى فرمود. اكنون وظيفه مردم است كه به دنبال او بروند، چرا كه حكمت پروردگار متعال بر امتحان بشر است و دست همه در اختيار ايمان يا كفر باز است. پس اگر بشر مشتاق سعادت و عدالت است، راه سعادت در صراط على ‏عليه السلام و اطاعت از ايشان است.

خداوند تبارک و تعالى فرموده است: «و لو ان اهل القُرى آمنوا و اتقوا لفتحنا عليهم بركات من السماء و الارض»<ref>اعراف /  ۹۶.</ref>: آيا مردم گمان كردند همين كه بگويند [https://wikighadir.com/index.php/%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86 ایمان] آورديم به حال خود رها مى‏ شوند و آزمايش نخواهند شد.

سپس فرمود: و لكن قدّموا من اخّره اللَّه و اخّروا من قدّمه اللَّه<ref>الانصاف فى النص على الائمة عليهم السلام (با ترجمه رسولى محلاتى): متن عربى ص ۱۸۱.</ref>: لكن مقدم كردند كسى را كه خدا او را مؤخّر كرده بود، و مؤخّر كردند كسى را كه خدا او را مقدم كرده بود.

اين برنامه ادامه دارد، تا زمانى كه بشر از خواب غفلت به در آيد و فقر و نياز خود را به مصلح كل و امام معصوم‏ عليه السلام احساس كند، و به جستجوى او برخيزد و روز و شب را به انتظار او سپرى كند.