امّ کلثوم بنت علی علیهما السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
جز (Modir صفحهٔ ام کلثوم بنت علی علیهما السلام را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به امّ کلثوم بنت علی علیهما السلام که تغییرمسیر بود منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۸: خط ۸:


== منبع ==
== منبع ==
دانشنامه غدیر جلد ۴، صفحه ۲۷۳
دانشنامه غدیر جلد ۴، صفحه ۲۷۲


== پانویس ==
== پانویس ==
<references />
<references />
[[رده:آداب غدیر]]
[[رده:آداب غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۹

راوى حديث غدير[۱]

يكى از راويان حدیث غدیر امّ‏ كلثوم بنت على‏ عليهما السلام است. در سند روايتى از غدير، گروهى از بانوان اهل‏ بیت ‏علیهم السلام به نقل حديث غدير اهتمام ورزيده ‏اند و آن را با اين سند نقل كرده‏ اند: حضرت فاطمه معصومه ‏عليها السلام دختر امام موسى بن جعفر عليه السلام، از فاطمه دختر امام صادق‏ عليه السلام، از فاطمه دختر امام باقر عليه السلام، از فاطمه دختر امام زين العابدين‏ عليه السلام، از فاطمه و سكينه دختران امام حسين‏ عليه السلام، از اُمّ‏ كلثوم دختر فاطمه زهرا عليها السلام از مادرش حضرت فاطمه زهرا عليها السلام حديث غدير را نقل فرموده است.[۲]

غدير در وصيت حضرت زهرا عليها السلام به دخترش امّ ‏كلثوم[۳]

چهار موقعيت در عمر كوتاهِ ۹۵ روزه حضرت فاطمه ‏عليها السلام پس از پيامبر صلى الله عليه و آله مى ‏بينيم كه درباره غدير اتمام حجت فرموده و اقتدا به حضرتش را واجب مى‏ نمايد. از جمله حضرت زهرا عليها السلام در وصيت به كوچک ‏ترين فرزندش يعنى دختر سه ساله‏ اش حضرت ام‏ كلثوم، غدير را يادآور شد تا اينكه اگر بپرسند فاطمه ‏عليها السلام براى فرزندانش چه مطلبى را به عنوان آخرين وصايايش سفارش كرد، پاسخ اين سؤال غدير باشد.

حضرت ام‏ كلثوم در سن سه سالگى اين حديث را از مادرش حضرت زهرا عليها السلام شنيده است كه آن حضرت خطاب به مردمى كه صاحب غدير را رها كرده و سخت حمايت از سقيفه مى ‏كردند فرمود: آيا كلام پيامبر صلى الله عليه و آله را در روز غدير خم فراموش كرده ‏ايد كه فرمود: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ»؟[۴]

منبع

دانشنامه غدیر جلد ۴، صفحه ۲۷۲

پانویس

  1. تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص۲۰۷، ۲۰۸. چهارده قرن با غدير: ص ۳۶. اسرار غدير: ص۲۶۳، ۲۷۲.
  2. عوالم العلوم: ج ۱۱ ص ۵۹۵. اسنى المطالب: ص ۵۰.
  3. تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص۲۴۰، ۲۴۱.
  4. الغدير: ج ۱ ص ۱۹۷.