آيه ۴۹ اعراف و غدیر: تفاوت میان نسخهها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '<references />' به '{{پانویس}}') |
(←پانویس) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== «ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ»<ref>اعراف / | == «ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ»<ref>اعراف/۴۹؛ چهارده قرن با غدير ۲۵؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۱۵۳؛ اسرار غدير: ص ۶۰. </ref> == | ||
پس از اعتراض حارث فهرى در غدير به امر امامت و ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام و نزول سنگ آسمانى بر او و كلماتى از پيامبر صلى الله عليه و آله در اين باره، حضرت خطاب به جمعيت فرمود: | پس از اعتراض حارث فهرى در غدير به امر امامت و ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام و نزول سنگ آسمانى بر او و كلماتى از پيامبر صلى الله عليه و آله در اين باره، حضرت خطاب به جمعيت فرمود: | ||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
حضرت در ادامه سخنانش به آيه ۴۹ سوره اعراف {{قرآن|ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ}} اشاره كرده فرمود: «ترسى بر آنان نيست و محزون نمى شوند». | حضرت در ادامه سخنانش به آيه ۴۹ سوره اعراف {{قرآن|ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ}} اشاره كرده فرمود: «ترسى بر آنان نيست و محزون نمى شوند». | ||
سپس به آيه ۷۲ سوره توبه {{قرآن|وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ اَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعظيمُ}} اشاره كرده فرمود: | سپس به آيه ۷۲ سوره توبه {{قرآن|وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ اَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعظيمُ}} اشاره كرده فرمود: «آنان با رضايت بزرگ خدا تأييد شده اند و اين رستگارى بزرگ است، تا هنگامى كه در مقام قدس در محضر رب العالمين ساكن شوند».<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۷،۱۶۲،۱۳۶؛ عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۱۴۴،۱۲۹،۵۷،۵۶؛ الغدير: ج ۱ ص ۱۹۳. </ref> | ||
«آنان با رضايت بزرگ خدا تأييد شده اند و اين رستگارى بزرگ است، تا هنگامى كه در مقام قدس در محضر رب العالمين ساكن شوند».<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] |
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۱
«ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ»[۱]
پس از اعتراض حارث فهرى در غدير به امر امامت و ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام و نزول سنگ آسمانى بر او و كلماتى از پيامبر صلى الله عليه و آله در اين باره، حضرت خطاب به جمعيت فرمود:
آيا با چشم خود ديديد؟ گفتند: آرى. فرمود: آيا با گوش خود شنيديد؟
گفتند: آرى. فرمود: «خوشا به حال كسى كه على را دوست بدارد، و واى به حال كسى كه با او دشمنى كند.
گويا على و شيعيانش را مى بينم كه در روز قيامت سوار بر شترانى به طرف باغ هاى بهشت برده مى شوند، در حالى كه چهره هايشان جوان و تاج بر سر و سرمه كشيده اند».
حضرت در ادامه سخنانش به آيه ۴۹ سوره اعراف ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ اشاره كرده فرمود: «ترسى بر آنان نيست و محزون نمى شوند».
سپس به آيه ۷۲ سوره توبه وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ اَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعظيمُ اشاره كرده فرمود: «آنان با رضايت بزرگ خدا تأييد شده اند و اين رستگارى بزرگ است، تا هنگامى كه در مقام قدس در محضر رب العالمين ساكن شوند».[۲]