آيه۱۳۷ نساء و غدیر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنان كه با على عليه السلام بيعت كرده بودند براى خود بيعت گرفتند!! اينان كسانى اند كه از ايمان براى آنان هيچ نمانده است.<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۷ ح ۱۸.</ref> | سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنان كه با على عليه السلام بيعت كرده بودند براى خود بيعت گرفتند!! اينان كسانى اند كه از ايمان براى آنان هيچ نمانده است.<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۷ ح ۱۸.</ref> | ||
علیّبنابراهیم رحمة الله علیه در تفسیر این آیه گفته است: این آیه در مورد افرادی نازل شد که با زبان به محمّد صلی الله علیه و آله ایمان آورده و اقرار کردند امّا [در دلشان] آن را تأیید نکردند بعد آن زمانیکه در بین خود پیمانی نوشتند که نگذارند هیچگاه امر ولایت به اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله برسد، کافر شدند امّا وقتی امر ولایت نازل شد و رسول خدا صلی الله علیه و آله پیمان پذیرش ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام را از آنان گرفت، به زبان ایمان آوردند و به آن اقرار کردند امّا [در دل] آن را تأیید نکردند. وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله از دنیا رفت کافر شدند و [کفرشان را آشکار کردند و] بر کفرشان افزودند؛{{متن قرآن|لَمْ یَکُنِ اللهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَ لا لِیَهْدِیَهُمْ طَرِیقاً إِلَّا طَرِیقَ جَهَنَّمَ.}}<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۳، ص۴۶۸؛ بحارالأنوار، ج۳۱، ص۵۷۶؛ تفسیر القمی، ج۱، ص۱۵۶.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] |
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۳
آيه«اِنَّ الَّذينَ آمَنوا ثُمَّ كَفَروا ثُمَّ آمَنوا ثُمَّ كَفَروا ثُمَّ ازدادوا كُفراً لَن تُقْبَل تَوبَتُهُم»[۱]
يكى از شاخص هاى زندگى معصومين عليهم السلام تبليغ غدير به شكل هاى مختلف است.
از جمله تبليغ غدير با آيه ازْدَادُوا كُفْرًا درباره غاصبين حق غدير است كه ذيلاً به بيان آن مى پردازيم:
امام صادق علیه السلام درباره آيه إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا [۲]
«كسانى كه ايمان آوردند و سپس کافر شدند؛ بعد از آن ايمان آوردند و دوباره كافر شدند و سپس بر كفر خود افزودند ...» آن را به اولين غاصبين حق غدير تفسير كرده چنين فرمود:
اين آيه درباره ابوبكر و عمر و عثمان است. اينان ابتدا (در ظاهر) به دين پيامبر صلى الله عليه و آله گرويدند، ولى آنگاه كه ولايت بر آنان عرضه شد و پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:
«مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلِىٌّ مَولاهُ» كافر شدند. سپس به ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام «در ظاهر» اقرار كردند، ولى آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله از دنيا رفت کافر شدند و بر بیعت خود ثابت نماندند.
سپس كفر خود را بالاتر بردند و از آنان كه با على عليه السلام بيعت كرده بودند براى خود بيعت گرفتند!! اينان كسانى اند كه از ايمان براى آنان هيچ نمانده است.[۳]
علیّبنابراهیم رحمة الله علیه در تفسیر این آیه گفته است: این آیه در مورد افرادی نازل شد که با زبان به محمّد صلی الله علیه و آله ایمان آورده و اقرار کردند امّا [در دلشان] آن را تأیید نکردند بعد آن زمانیکه در بین خود پیمانی نوشتند که نگذارند هیچگاه امر ولایت به اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله برسد، کافر شدند امّا وقتی امر ولایت نازل شد و رسول خدا صلی الله علیه و آله پیمان پذیرش ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام را از آنان گرفت، به زبان ایمان آوردند و به آن اقرار کردند امّا [در دل] آن را تأیید نکردند. وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله از دنیا رفت کافر شدند و [کفرشان را آشکار کردند و] بر کفرشان افزودند؛ لَمْ یَکُنِ اللهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَ لا لِیَهْدِیَهُمْ طَرِیقاً إِلَّا طَرِیقَ جَهَنَّمَ. [۴]