سودان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه غدیر
(صفحه‌ای تازه حاوی «== '''۱. دعوت براى حج و غدير<ref>سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۰. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۹...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۷: خط ۱۷:


  براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: غدير /  انتشار خبر غدير.
  براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: غدير /  انتشار خبر غدير.
<span dir="RTL"></span>
 
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۴۴

۱. دعوت براى حج و غدير[۱]

با در نظر گرفتن شيوه ‏هاى اطلاع رسانى در زمان پيامبرصلى الله عليه وآله، بايد اقدامى بديع صورت مى ‏گرفت، تا خبر مهم‏ترين سخنرانى پيامبرصلى الله عليه وآله در غدير در گسترده‏ ترين و سريع‏ترين شكل ممكن منتشر شود و هيچ كس را ياراى كتمان آن نباشد.

در مرحله اول فرستادن افرادى به اطراف مدينه و نامه نوشتن به مكه و طائف و يمن درباره آمادگى مراسم حج براى مردمى كه اولين بار مى ‏خواستند اعمال حج ابراهيمى را بياموزند، باعث شد تا از قبايل و اقوام و گروه‏ هاى مختلف و از شهرها و روستاهاى مختلف؛ از فدك تا يمن و از نجد و عمان تا سودان و حبشه، همه براى مراسم عبادى حج بار سفر ببندند و زحمت اين سفر نسبتاً طولانى را بر خود استوار سازند.[۲]


۲.رسيدن خبر غدير به سودان[۳]

پس از مراسم سه روزه غدير در پايان روز بيستم ذى‏ الحجه، آن روزها به عنوان »ايام الولاية« در تاريخ ثبت شد. اين نيز يكى از پيش بينى‏ هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدير، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانيد.

آن همه برنامه‏ ريزى و پيش‏ بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير -  در حد امكانات آن روزگار -  به صورتى غير عادى تحقق يافت.

يكى از موارد انتشار خبر غدير مناطقى بود كه از يمن تا اردن و از نجد تا سودان را در بر مى ‏گرفت.

با توجه به اينكه حاضرين در غدير حاجيان بودند كه از نظر جغرافيايى به هشت گروه تقسيم مى ‏شدند، گروهى هم از آن سوى درياى سرخ از حبشه و سودان آمده بودند.[۴]


  براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: غدير /  انتشار خبر غدير.

پانویس

  1. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۰. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۹.
  2. الاصابة (ابن حجر) : ج ۲ ص ۱۳.
  3. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۹۹-۱۰۳.
  4. بحار الانوار: ج ۲۱ ص ۳۹۶ ۳۹۳ ۳۸۵ و ج ۳۷ ص ۱۵۸ ۱۳۶ ۱۱۱ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۳۶  ۶۸. عوالم العلوم: ج ۳  / ۱۵ ص ۲۹۹. الغدير: ج ۱ ص ۳۶۸ ۱۲  - ۱۰.