حَرّه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<big>'''فاجعه حَرّه در دهه غدير <ref>غدير در گذر زمان (مهدى پور) : ص ۱۱۹ - ۷۵ ۶۵ - ۶...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== فاجعه حَرّه در دهه غدير'''<ref>غدير در گذر زمان (مهدى پور) : ص ۱۱۹ - ۷۵ ۶۵ - ۶۲.</ref>''' == | |||
در ايام دهه غديريه رخدادهاى متعددى اتفاق افتاده است. يكى از اين رخدادها فاجعه حرّه است. در روز ۲۷ ذيحجة الحرام ۶۳ ق يكى از فجيع ترين حوادث تاريخ به فرمان يزيد بن معاويه در مدينه اتفاق افتاد. يزيد، مسلم بن عقبه را با ۱۲۰۰۰ سوار به مدينه فرستاد كه از مردم مدينه بيعت بگيرد كه برده يزيد هستند؛ هر كس را بخواهد آزاد ميكند و هر كس را بخواهد مى فروشد، و هر كس امتناع كند گردنش را بزنند! | |||
به او دستور داد كه اگر يک نفر از بنى اميه كشته شود به كسى رحم نكند. زخمى ها و فرارى ها را نيز بكشد، و سه شبانه روز مدينه را قتل عام كند. در اين فاجعه ۷۰۰ تن از حاملان قرآن كشته شدند و به حريم يک هزار دوشيزه تعدّى شد! | |||
ذهبى گزارش مشروحى از اين فاجعه داده است. تاريخ الاسلام: ج ۵ ص ۳۲ - ۲۳. همچنين خليفة بن خياط اسامى ۳۰۶ تن از افراد سرشناسى را كه در اين فاجعه كشته شدند را آورده است.<ref>تاريخ خليفة بن خياط: ص ۱۹۲ - ۱۸۴.</ref> فجيع تر اين كه فاجعه به نام دين و به ادعاى قصد قربت انجام شده است!! | |||
مسلم بن عقبه در لحظات سكرات مرگ مى گويد: بار خدايا ! من بعد از شهادتين كارى انجام نداده ام كه براى من از كشتار اهل مدينه محبوب تر و براى روز رستاخيز اميدوار كننده تر باشد! اين فاجعه دلخراش روز ۲۷ ذيحجة الحرام ۶۳ ق <ref>تاريخ الاسلام: ج ۵ ص ۲۸.</ref>، برابر ۲۶ اوت ۶۸۳ م رخ داد.<ref>الاثار الباقية عن القرون الخالية: ص ۷۳۳ - ۴۲۹.</ref> | |||
== پانویس == | |||
پانویس | |||
[[رده:رخدادهای دهه غدیر]] | [[رده:رخدادهای دهه غدیر]] | ||
[[رده:دشمنی با غدیر]] | [[رده:دشمنی با غدیر]] | ||
[[رده:جنایات یزید علیه اللعنة]] | [[رده:جنایات یزید علیه اللعنة]] | ||
نسخهٔ ۱۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۸
فاجعه حَرّه در دهه غدير[۱]
در ايام دهه غديريه رخدادهاى متعددى اتفاق افتاده است. يكى از اين رخدادها فاجعه حرّه است. در روز ۲۷ ذيحجة الحرام ۶۳ ق يكى از فجيع ترين حوادث تاريخ به فرمان يزيد بن معاويه در مدينه اتفاق افتاد. يزيد، مسلم بن عقبه را با ۱۲۰۰۰ سوار به مدينه فرستاد كه از مردم مدينه بيعت بگيرد كه برده يزيد هستند؛ هر كس را بخواهد آزاد ميكند و هر كس را بخواهد مى فروشد، و هر كس امتناع كند گردنش را بزنند!
به او دستور داد كه اگر يک نفر از بنى اميه كشته شود به كسى رحم نكند. زخمى ها و فرارى ها را نيز بكشد، و سه شبانه روز مدينه را قتل عام كند. در اين فاجعه ۷۰۰ تن از حاملان قرآن كشته شدند و به حريم يک هزار دوشيزه تعدّى شد!
ذهبى گزارش مشروحى از اين فاجعه داده است. تاريخ الاسلام: ج ۵ ص ۳۲ - ۲۳. همچنين خليفة بن خياط اسامى ۳۰۶ تن از افراد سرشناسى را كه در اين فاجعه كشته شدند را آورده است.[۲] فجيع تر اين كه فاجعه به نام دين و به ادعاى قصد قربت انجام شده است!!
مسلم بن عقبه در لحظات سكرات مرگ مى گويد: بار خدايا ! من بعد از شهادتين كارى انجام نداده ام كه براى من از كشتار اهل مدينه محبوب تر و براى روز رستاخيز اميدوار كننده تر باشد! اين فاجعه دلخراش روز ۲۷ ذيحجة الحرام ۶۳ ق [۳]، برابر ۲۶ اوت ۶۸۳ م رخ داد.[۴]