تحقق غدیر در عصر ظهور

تحقّق غدير در عصر ظهور

اگر دو آيه در مورد غدير و يک آيه درباره مهدويت را كنار هم بگذاريم، تجلى اهداف غدير -  كه همان بُعد حاكميت است -  ثابت مى ‏شود؛ حاكميت همه ارزش ‏ها كه در عصر ظهور به ثمر خواهد رسيد:

آيه استخلاف: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ»

مطلب اول

صدر آيه را با آيات مربوط به اميرالمؤمنين‏ عليه السلام تطبيق مى ‏كنيم. در سوره بيّنه آيه ۷ مى‏ فرمايد: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا»، در ذيل اين آيه روايات متواترى آمده و از لحاظ مضمون تقويت شده كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند: يَا عَلِيُّ! أنْتَ وَ شِيعَتُکَ هُمُ الْفَائِزُونَ فِي الْجَنَّةِ.

پس مراد از «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ»، شيعيان اميرالمومنين‏ عليه السلام هستند.

از اين مطلب مى ‏توان در آيه «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ» نيز استفاده كرد و گفت: در اينجا هم منظور از اين آيه همان شيعيان اميرالمومنين ‏عليه السلام هستند.

مطلب دوم

در ادامه آيه مهدويت مى ‏فرمايد: «وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَىٰ لَهُمْ»: ما به اينها مكنت و امكانات مى‏ دهيم تا آن دينى كه مورد رضاى خدا بوده است در كل كره زمين پياده شود.

آن دين كه مورد رضاى خدا بوده كدام دين است؟ آيه اكمال آن را مشخص كرده: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينا».

مسلماً منظور از «الْيَوْمَ» يعنى روزى كه دين در آن كامل شده روز غدير است. البته دينى كه مورد رضايت خداوند است.

سؤال اين است كه چه عاملى باعث تكميل دين و خداپسندانه شدن آن شده است؟ در اين مطلب شكى نيست كه منظور از دين كامل و مورد پسند خداوند دينى است كه از كانال صحيح و از طريق جانشينان معصوم و راستين پيامبر صلى الله عليه و آله رسيده باشد، چرا كه اين اكمال و رضايت در روز غدير يعنى روز اعلان ولايت و جانشينى اتفاق افتاده و آيه مربوط به اين حادثه عظيم است.

با استفاده از آيه مهدويت اين نتيجه به دست مى ‏آيد كه ما مكنت مى‏ دهيم تا دينى را كه مورد رضايت ما و از كانال ولايت اهل ‏بيت‏ عليهم السلام است در سطح كل كره زمين پياده شود. لذا با جمع اين دو آيه استفاده مى‏ شود كه دين اسلام و مذهب تشيع است كه در سطح كل كره زمين پياده خواهد شد.

در ادامه آيه مى‏ فرمايد: «وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي...»؛ يعنى بعد از خوفى كه اهل ايمان و عمل صالح -  يعنى شيعيان -  در طول تاريخ داشته ‏اند اين خوف را تبديل به امنيت مى‏ كنيم.

در ذيل آيه تبليغ رواياتى از شيعه و سنى نقل كرده ‏اند، كه پيامبر صلى الله عليه و آله از ابلاغ مسئله ولايت خوف داشتند.

البته نه خوف براى خويشتن، بلكه خوف بر دين و خطر توطئه منافقان بر عليه اسلام و ولايت، چرا كه دشمنان حاضر بودند براى رسيدن به مطامع خويش و جاه و مقام دست به هر كارى بزنند. تا آنجا كه در گردنه كوه در صدد كشتن پيامبر صلى الله عليه و آله برآمدند!

پيامبر صلى الله عليه و آله درباره دين اسلام و امت اسلامى خوف داشت. در روز ظهور خوف پيامبر صلى الله عليه و آله و به تبع خوف اميرالمومنين و خوف اهل‏ البيت عصمت و طهارت ‏عليهم السلام و به تبع آن حضرات خوف شيعيان آنها در مورد تحقق اهداف غدير در روز ظهور تبديل به امنيت خواهد شد: «وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا ۚ يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا» .

مسئله رجعت هم در همين راستاست. فلسفه رجعت تحقق همان هدف اعلاى پيامبر صلى الله عليه و آله است كه در غدير تحقق پيدا نكرد. لذا بعد از ظهور امام ‏زمان‏ عليه السلام، امامان يكى پس از ديگرى مى‏ آيند و اين هدف عالى به توسط امامان‏ عليهم السلام در عصر ظهور تحقق پيدا خواهد كرد. پس مسئله رجعت هم در راستاى پياده شدن اهداف غدير است.