عمان
دعوت از اهالى عمّان براى حج و غدير[۱]
با در نظر گرفتن شيوه هاى اطلاع رسانى در زمان پيامبرصلى الله عليه وآله، بايد اقدامى بديع صورت مى گرفت، تا خبر مهمترين سخنرانى پيامبرصلى الله عليه وآله - كه همان خطبه غدير بود - در گسترده ترين و سريع ترين شكل ممكن منتشر شود و هيچ كس را ياراى كتمان آن نباشد
پيشرفته ترين شيوه همان بود كه پيامبرصلى الله عليه وآله به كار گرفت كه تا امروز حيرت همه رسانه ها را برانگيخته است. اين اقدامات طى چند مرحله دست به دست هم داد و جلوه هايى از عظمت تبليغ را نشان داد، كه فقط در آيه«يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ»قابل ترسيم است، و جمله«واِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النّاسِ» مى تواند آن را به تصوير كشد.
در مرحله اول، فرستادن افرادى به اطراف مدينه و نامه نوشتن به مكه و طائف و يمن درباره آمادگى مراسم حج براى مردمى كه اولين بار مى خواستند اعمال حج ابراهيمى را بياموزند، باعث شد تا از قبايل و اقوام و گروه هاى مختلف و از شهرها و روستاهاى مختلف؛ از فدک تا يمن و از نجد و عمان تا سودان و حبشه براى مراسم حج بار سفر ببندند و زحمت اين سفر نسبتاً طولانى و سخت را بر خود استوار سازند.
جمعيت عظيمى كه گرد هم آوردن آنان در آن زمان تقريباً محال بود، و اگر عظمت و احترام پيامبرصلى الله عليه وآله از يك سو و اولين بار بودن حج مطرح نبود، اجتماع آنان امكان نداشت.
اكنون يكصد و بيست هزار مخاطب كه از مكان هاى متفاوت با افكار گوناگون آماده شركت در مراسم غدير بودند، با يك فرمان پيامبرصلى الله عليه وآله به سوى غدير خم حركت مى كردند؛ و اين زيباترين شيوه اى بود كه توانست آن جمع عظيم انسانها را در برابر منبر غدير جمع نمايد.[۲]
رسيدن خبر غدير به عمّان[۳]
پس از مراسم سه روزه غدير در پايان روز بيستم ذى الحجه، آن روزها به عنوان«ايام الولاية»در تاريخ ثبت شد. اين نيز يكى از پيش بينى هايى بود كه در قالب نام گذارى ايام غدير، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانيد.
آن همه برنامه ريزى و پيش بينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آنها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار - به صورتى غير عادى تحقق يافت.يكى از موارد انتشار خبر غدير مناطقى بود كه از يمن تا اردن و از نجد تا سودان را در بر مى گرفت با توجه به اينكه حاضرين در غدير حاجيان بودند كه از نظر جغرافيايى به هشت گروه تقسيم مى شدند، گروهى هم از يمامه و حضرموت و عمان آمده بودند.[۴]