منافقین

از جمله مواردى كه رابطه مستقيم با غدير دارد موضوع «منافقين» است، چرا كه غدير بزرگ‏ترين سدّ راه آنان و اهداف پليدشان بوده است. لذا حضور آنان در جاى جاى غدير و قبل و بعد آن مكرر مشاهده مى‏ شود.

آثار نفى غدير

با نگاهى گذرا به دوران چهار سال و چند ماهه حكومت ظاهرى اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام به حجم زيان‏ هايى كه در نتيجه نفى غدير بر مسلمانان و جامعه بشرى وارد شد پى مى ‏بريم. پس از ۲۵ سال حكومت مدعيان خلافت، روش حكومتى پيامبرصلى الله عليه وآله به فراموشى سپرده شد.

نفى غدير، آثار و پيامدهاى ناگوار و بى ‏حسابى براى بشريت به همراه داشته است، زيرا دگرگونى بسيارى در كيفيت حيات بشرى ايجاد نموده كه خسارت مطلق به شمار مى ‏رود.

در نتيجه، جامعه از نعمت‏ هاى فراوانى محروم شد، چرا كه خط مشى حكومتى اميرمؤمنان على‏ عليه السلام مشابه و در استمرار حكومت پيامبرصلى الله عليه وآله بود، و همان سان كه حكومت پيامبرصلى الله عليه وآله براى جامعه سازنده بود، حكومت امام اميرمؤمنان على ‏عليه السلام انعكاسى از حكومت پيامبرصلى الله عليه وآله بود، و حضرتش در مسير تعيين شده خدا و پيامبرصلى الله عليه وآله گام بر مى‏ داشتند كه ثمره آن برپايى عدالت، و نفى هرگونه ستيزه‏ جويى و ايجاد جامعه ‏اى سالم و آكنده از فضائل اخلاقى بود.

روشن است تمام اين امور از مواهب الهى است، كه با وجود موهبت خدا داده به اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در غدير -  يعنى امامت و ولايت آن حضرت -  محقق مى ‏شد. نفى اين موهبت و مصادره حكومت از حضرت اميرعليه السلام آثار سوئى در جامعه پديد آورد، كه يكى از اين موارد منافق‏ پرورى است.

جامعه‏ اى كه پيامبرصلى الله عليه وآله ايجاد نمود جامعه ‏اى بود كه آثار جاهلى از آن زدوده شده بود، و ادامه اين روند مستلزم برپايى غدير بود. ولى نفى غدير آثار سوئى را جايگزين چنين تحولى كرد، زيرا روحيه نفاق و منافق ‏پرورى از همان روزهاى آغازين پس از شهادت پيامبر گرامى اسلام‏ صلى الله عليه وآله در جامعه جلوه كرد، و اميرالمؤمنين‏ عليه السلام حتى پس از به دست گرفتن حكومت با منافقان مواجه بودند.

اين جريان ادامه يافت، تا به صفين و حكميّت ختم شد. همان‏ هايى كه با اصرار خود، پيروزى در صفين را از بين بردند و شعار «الحكم للَّه لا لك و لا لاصحابك يا على» و «لا حكم الا للَّه»را سر دادند، كه از بارزترين آثار انكار غدير است.

بسيارى از اصحاب حضرت طراحان چنين رفتار و شعارسازى ‏هاى بر ضد اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را منافقان خواندند. يقيناً اينان منافق بودند، زيرا اگر در قاموس مفهوم نفاق مصداقى وجود داشته باشد، يقيناً همين دسته ‏اند كه بر ضد اميرالمؤمنين‏ عليه السلام شعار مى‏ دادند. در حالى كه در ركاب حضرتش بودند و به چيزى اعتراض مى‏ كردند كه خود بر حضرت تحميل كرده بودند!

پيامبر گرامى اسلام ‏صلى الله عليه وآله در حديثى در وصف منافق مى‏ فرمايند: لا يبغضك الا منافق: تنها منافقان نسبت به تو(على ‏عليه السلام) دشمنى و بغض مى ‏ورزيدند.

آنچه بيان شد پاره‏ اى از پيامدهاى سوء كنار زدن اميرمؤمنان على‏ عليه السلام و نفى غدير بود.