آیه ۶۷ ص و غدیر

نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۳ توسط Shamloo (بحث | مشارکت‌ها)
آیه ۶۷ ص و غدیر
آیه ۶۷ ص و غدیر
مشخصات آیه
نام سورهص
شماره آیه۶۷
جزء۲۳
محتوای آیه
مکان نزولمکه
ترتیل آیه

آیه‌ای در یک دعای غدیری

به‌گفته برخی محققان آیه ۶۷ سوره ص آیه‌ای است که در متن یکی از ادعیه مربوط به غدیر آمده است. يكى از جلوه‏‌هاى قرآنى غدير دعاها و زياراتى است كه در آنها به تبيين و تفسير آيات مربوط به واقعه غدیر پرداخته شده است. در بسيارى از دعاها و زيارات -به‌خصوص آنچه مربوط به شب و روز غدير است- ناگفته‌‏هايى از مسئله غدير به‌چشم مى‏‌خورد كه در هيچ روايت ديگرى يافت نمى‏‌شود. در مواردى شأن نزول آيات و در مواردى استشهاد به آيه‏‌هاى قرآن و در مواردى مصداق قرار دادن غدير براى آيه مزبور مطرح شده است.[۱] از جمله اين موارد آیه ۶۷ سوره ص است   قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ؛ بگو: اين خبرى بزرگ است   که به‌صورت معرفه و غايب با تلفیق با آیه بعدی   أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ؛ [كه‌] شما از آن روى برمى‌تابيد   آمده است.[۲]

به‌گزارش برخی محققان، عنوان «نَبَأٌ عَظِيمٌ» در دو جاى قرآن آمده است و هر دو به اميرالمؤمنين‏ عليه السلام تفسير شده است: يكى در سوره ص كه در پى آن مسئله اعراض مردم از اين نبأ عظيم مطرح شده است. ديگرى در آیه ۲ سوره نبأ كه در پى آن سخن از اختلاف مردم درباره آن به‌ميان آمده است.

آیه در متن دعا

آیه ۶۷ سوره ص در متن دعايى كه بعد از نماز روز عيد غدير از امام صادق‏ علیه السلام وارد شده آمده است: «بِمَنِّكَ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ رَبُّنا، وَ إِنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ نَبِيَّنا، وَ إِنَّ عَلِيّاً اميرَالْمُؤْمِنينَ وَلِيُّنا وَ مَوْلانا، وَ شَهِدْنا بِالْوِلايَةِ لِوَلِيِّنا وَ مَوْلانا مِنْ ذُرِّيَّةِ نَبِيِّكَ مِنْ صُلْبِ وَلِيِّنا وَ مَوْلانا عَلِىِّ بْنِ أَبى‏ طالِبٍ أَميرِالْمُؤْمِنينَ، عَبْدُكَ الَّذى أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ وَ جَعَلْتَهُ»؛  فى أُمِّ الْكِتابِ لَدَيْكَ عَلِيّاً حَكيماً   «وَ جَعَلْتَهُ آيَةً لِنَبِيِّكَ، وَ آيَةً مِنْ آياتِكَ الْكُبْرى وَ»:  ...النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿٢﴾الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾  ، «وَ النَّبَأَ الْعَظيمَ الَّذى هُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ وَ عَنْهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ مَسْؤُولُونَ؛ خدايا به لطف تو شهادت مى‌‏دهيم كه تو خدايى و جز تو اى پروردگار ما خدايى نيست، و محمد بنده و پيامبر تو و نبى ماست، و على اميرالمؤمنين ولى و صاحب اختيار ماست؛ و شهادت مى‌دهيم به ولايت آنان كه ولى و صاحب اختيار ما از نسل پيامبرت از صلب ولى و مولاى ما على بن ابى‏‌طالب هستند. همان بنده تو كه بر او عنايت فرمودى و او را در ام الكتاب (لوح محفوظ) نزد خود سخت والا و پرحکمت قرار دادی و خبر عظيمى قرار دادى كه درباره آن اختلاف دارند و نبأ عظيمى كه از آن اعراض مى‌كنند و روز قيامت درباره او مورد سؤال قرار مى‌‏گيرند».[۳]

امام علی علیه السلام خبر بزرگ الهی است

برخی محققان استفاده از آیه ۶۷ سوره ص در متن دعای بعد از نماز روز عيد غدير را چنین تحلیل کرده‌اند: ابعادى از موضوع «نَبَأٌ عَظِيمٌ» در بیان اميرالمؤمنين‏ عليه السلام آمده كه نکاتی را روشن می‌کند:

  • آن حضرت ارتباط مستقيم «نَبَأٌ عَظِيمٌ» را با غدير چنين بيان فرموده است: «اَنَا النَّبَأُ الْعَظِيمُ، اَلَّذِى اَكْمَلَ اللَّهُ تَعَالَى بِهِ الدِّينَ يَوْمَ غَديرِ خُمٍّ. اَنَا الَّذِى قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَ آلِه: مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ؛ من هستم آن خبر عظيمى كه خداوند تعالى در روز غدير خم به‌وسيله آن دين را كامل كرد. من كسى هستم كه پيامبر صلى الله عليه و آله درباره‌ام فرمود: هر كس من صاحب اختيار اويم على صاحب اختيار اوست».[۴]
  • آن حضرت در سخنى ديگر به اعراض امت‌‏ها از ولايت خود («هُم عَنْهُ مُعْرِضُونَ») اشاره كرده است: به خدا قسم، من هستم آن نبأ عظيمى كه همه امت‏‌ها -به هر زبانى كه بودند- درباره آن اختلاف كردند؛ و فضيلت من بر امت‏‌هاى گذشته -با اختلاف زبان‏‌هاى آنان-  عرضه شد، ولى به فضل من اقرار نكردند.[۵]
  • در جای دیگر حضرت دامنه «نَبَأٌ عَظِيمٌ» را به قيامت می کشاند: «اَنَا النَّبَأُ الْعَظيمُ؛ اَقِفُ بَيْنَ الْجَنَّةِ وَ النّارِ وَ اَقُولُ: هَذَا لِى وَ هَذَا لَكَ؛ من خبر عظيم هستم. بين بهشت و جهنم می‌ايستم و (خطاب به آتش) می‌گويم: اين شخص مربوط به من و اين ديگرى متعلق به توست».[۶]

پانویس

  1. غدير در قرآن، ج۳، ص۳۵۵.
  2. غدير در قرآن، ج۳، ص۴۳۵.
  3. البلد الامین، ص۲۶۰.
  4. الفضائل ص۸۴.
  5. تفسير فرات الکوفی؛ ص۶۴۸؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۱-۴.
  6. الصراط المستقيم، ج۱، ص۲۷۹.

منابع

  • بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
  • البلد الأمين و الدرع الحصين؛ تقى‌الدين ابراهيم بن على عاملى كفعمى، بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۸ق.
  • تفسير فرات الکوفی؛ فرات بن ابراهیم کوفی، تحقیق: محمد الکاظم، تهران: وزارة الثقافة و الإرشاد الإسلامی (مؤسسة الطبع و النشر)، ۱۴۱۰ق.
  • الصراط المستقيم إلی مستحقی التقديم؛ علی بن محمد نباطی عاملی، تحقیق: محمدباقر بهبودی، تهران: مکتبة المرتضوية، ۱۳۸۴ق.
  • غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
  • الفضائل؛ شاذان بن جبرئیل قمی، قم: منشورات الرضی، ۱۳۶۳ش.