آيه ۲۴ لقمان و غدیر

«نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ»

اين آيه در ماجراى توطئه ترور پيامبر صلى الله عليه وآله توسط منافقين در غدير نازل شد؛ آنجا كه توطئه شان خنثى شد و پيامبر صلى الله عليه وآله همه را براى حذيفه معرفى فرمود. جريان از اين قرار است:

حذيفه از پيامبرصلى الله عليه وآله پرسيد: اين افراد كيانند؟ حضرت فرمود: منافقين در دنيا و آخرت. حذيفه پيشنهاد كرد عده ‏اى را سراغشان بفرستد تا آنان را به قتل برسانند.

حضرت فرمود: «خدا به من دستور داده از آنان اعراض كنم» . سپس علت اين سرپوشى و افشا نكردن را چنين بيان فرمود: دوست ندارم مردم درباره من بگويند: «او عده‏ اى از قوم و اصحابش را به دين خود دعوت كرد و آنان پذيرفتند. سپس با كمك آنان جنگيد تا هنگامى كه بر دشمنش پيروز شد، و آنگاه رو در رويشان قرار گرفت و آنان را به قتل رسانيد» .

آنگاه با اشاره به آيه ۱۴ سوره فجر «اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرصادِ» فرمود: «اى حذيفه، اينان را به حال خود واگذار كه خدا در كمينشان است» . سپس با اشاره به آيه ۲۴ سوره لقمان «نُمَتِّعُهُمْ قَليلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ اِلى عَذابٍ غَليظٍ» فرمود: «خدا به آنان مهلت مى‏ دهد، و سپس به عذاب شديد دچار مى ‏نماید ... .»