شاخصه های واقعه غدیر
شاخصه هاى واقعه و خطبه غدير[۱]
واقعه وخطبه غدير چندين شاخصه مهم دارد. به عنوان نمونه به چند مورد اشاره مى كنيم:
۱.همراهى بيش از يك صد و بيست هزار مسلمان با پيامبر خداصلى الله عليه و آله در حج آخرين(حجة الوداع) و حضور اين جمعيت كثير در وادى غدير.
۲. خطابه يك ساعته نبى معظم اسلام صلى الله عليه و آله براى جمع مسلمانان و معرفى اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام به عنوان جانشين بلافصل و ولى و صاحب اختيار مؤمنين و مسلمين.
۳. قرار گرفتن عمامه رسول خداصلى الله عليه و آله چون تاجى بر سر امير المؤمنين عليه السلام.[۲]۴. بيعت بيش از ۱۲۰ هزار زن و مرد با ولىّ بر حق خدا و نهايتاً سه روز اقامت در غدير و تأكيد پيامبر خداصلى الله عليه و آله بر پيام هايى چون:
- سلام نمودن به على عليه السلام با عنوان «اميرالمؤمنين» .
- اعلان ثابت بودن احكام الهى و حرام و حلال خدا تا قيام قيامت.
- تبليغ پيام غدير به عنوان بالاترين امر به معروف و نهى از منكر.
- رساندن پيام غدير به وسيله نسل هاى قبل به نسل هاى ديگر و بعدى و پدران به فرزندان و... .
۵ .نزول آيه شريفه «سأل سائل بعذاب واقع...»پس از انكار عامدانه ولايت على عليه السلام توسط حارث فهرى و هلاكت او به درخواست خويش.۶. نام گذارى روز غدير به عنوان عيد اللَّه الاكبر و افضل الاعياد و يوم ابلاء السرائر. ۷. انعقاد عقد اخوت ميان مسلمين.
۸. دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله كه فرمود: پروردگارا دوست بدار هر كه او (على عليه السلام ) را دوست مىدارد و دشمن بدار هر كه او را دشمن بدارد. ياوران او را يارى كن، و خوار و ذليل فرما هر كس او را خوار نمايد. ۹. معرفى حضرت امير عليه السلام به عنوان كسى كه خدا او را منصوب نموده و به او فضيلت داده و امام از طرف خداست و اولين ايمان آورنده به خدا و رسول و اولين عمل كننده به حق و هدايت است.۱۰. معرفى على عليه السلام به عنوان كسى كه در ليلة المبيت جانش را فداى رسول خدا صلى الله عليه و آله نمود، و مصداق آيه «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّه»[۳] مى باشد. ۱۱.نزول آيه شريفه «...الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِينا...» .[۴] ۱۲.شاهد گرفتن خدا بر آن چه پيامبر صلى الله عليه و آله حسب دستور او با آيه «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغ...» .
۱۳.بيان جملاتى چون:
- أَلَا وَ قَدْ أَدَّيْتُ ...
- أَلَا وَ قَدْ بَلَّغْت...
- أَلَا وَ قَدْ أَسْمَعْتُ ...
- أَلَا وَ قَدْ أَوْضَحْت...
- إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ وَ أَنَا قُلْتُهُ عَنِ اللَّهِ تَعَالَى ...
- أَلَا إِنَّهُ لَيْسَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرَ أَخِي هَذَا ...
- لَا تَحِلُّ إِمْرَةُ الْمُؤْمِنِينَ بَعْدِي لِأَحَدٍ غَيْرِه ...[۵]
۱۴. گرفتن بازوى على عليه السلام و اخذ اقرار از امت با جمله: أَلَسْتُ أوْلَى بِكُمْ مِنْ أنْفُسِكُمْ؟ و پاسخ و تأييد مردم با جمله: اللّهُمَّ بَلى. و پس از آن فرمايش پيامبر صلى الله عليه و آله كه فرمود: مَعَاشِرَ اَلنَّاسِ هَذَا عَلِيٌّ أَخِي وَ وَصِيِّي... .
آرى، همه اين فرازها - كه پرتوى است از شعاع هاى حيات بخش خورشيد آسمان غدير - هماره بر تارک تاريخ جاودانه خواهد درخشيد، و به يقين فراموش نخواهد شد، و نسيان عمده آن ها جز گمراهى و رسوايى فراموش كنندگان بازتابى نخواهد داشت.
پانویس
- ↑ غدير فراموشى هرگز (حامد مهدوى) : ص۱۶ - ۲۱ .
- ↑ در عرب آن روزگار رسم بود هر گاه مى خواستند رياست شخص بزرگى را بر قومى اعلام كنند يكى از مراسمشان بستن عمامه بر سر او بود. اهميت اين برنامه آن گاه بيشتر مى شد كه شخص بزرگى عمامه خود را بر سر كسى مى بست، و اين كار در حقيقت به معناى اعتماد به او بود. الغدير: ج ۱ ص ۲۹۱.
- ↑ بقره / ۲۰۷.
- ↑ نعمت در اين آيه ولايت امير المؤمنين عليه السلام است كه طبق آيه «بدّلوا نعمة اللَّه كفراً» ؛ مردم اين نعمت را تبديل به كفر كردند و على عليه السلام را كنار زدند. صفير ولايت: ش ۱۲.
- ↑ آگاه باشيد حق را ادا نمودم. آگاه باشيد آن را رساندم. آگاه باشيد گوش ها شنيدند. آگاه باشيد واضح و روشن نمودم. آگاه باشيد پروردگار بلندمرتبه چنين پيام داده و من از جانب او مى گويم. آگاه باشيد به جز اين برادرم كسى امير مؤمنان نيست و جايز نيست كسى غير از او را امير المؤمنين بناميد.