مقام ائمه علیهم السلام در خطبه غدیر

از ویکی غدیر
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۸ توسط Modir (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

از آنجا كه اساسِ غدير بر نبوت و خاتميتِ پيامبر اكرم حضرت محمد بن عبداللَّه ‏صلى الله عليه وآله بر قرار است و آنچه در غدير براى آينده اسلام و جهان پيش ‏بينى شده مبتنى بر بيان مقامِ شامخ حضرتش مى ‏باشد، لذا در چندين فراز از خطبه غدير، حضرت منزلت و مقام خود را به مردم گوشزد فرمودند.

در اكثر اين موارد نام ائمه ‏عليهم السلام را پس از ذكر خود آوردند تا معلوم شود ريشه اين شجره طيبه و سر رشته اين برنامه بلند مدت و زير بناى ولايت و امامت، شخصِ خاتم انبياء صلى الله عليه وآله است.

آنچه در مورد پيامبر صلى الله عليه وآله و به تَبَع حضرت امامان معصوم ‏عليهم السلام در متن خطبه غدير آمده در شش عنوان قابل جمع است:

۱. پيشگوئى ‏ها درباره حضرت

انبیاء و مرسلين گذشته به او بشارت داده‏ اند.

۲. خاتمیّت

او خاتم و آخرين انبياء و مرسلين است و بعد از او پيامبرى نخواهد آمد. در حاشيه اين مطلب اشاره ‏اى داشتند كه ذريه و فرزندان هر پيامبرى از صلب خود او هستند، ولى فرزندان من از صلب على‏ عليه السلام خواهند بود.

۳. مقام حضرت

در اين باره به چهار جهت اشاره فرموده ‏اند:

الف) نور از جانب خداوند در وجود او قرار داده شده است.

ب) او نبى مرسل و ترساننده و بر حذر دارنده است، و بهترين پيامبران است.

ج) پس از خداوند، او مولى و صاحب اختيار مردم است، و اختيار او بر مردم از خودشان بيشتر است.

د) او صراط مستقيم خداوند است كه دستور پيروى آن را داده است.

۴. علم حضرت

هيچ علمى نيست مگر آنكه خداوند آن را به وى آموخته و در قلب او قرار داده است.

۵. حجّت بودن حضرت

در اين باره به سه جهت اشاره شده است:

الف) او حجت خداوند بر همه مخلوقات از اهل آسمان و زمين است، و تنها بر انسان‏ ها حجت نيست.

ب) هر كس در حجت بودن او شک كند كافر است، و هر كس در چيزى از سخنان او شک كند گوئى در همه آن شک كرده است، و چنين شكى كفر است.

ج) او از طرف خداوند سخن مى‏ گويد. قول او از جبرئيل، و قول جبرئيل از خداست.

۶. تبلیغ حضرت

در اين باره سه نكته فرمودند:

الف) در رسانيدن آنچه خداوند بر او نازل كرده كوتاهى نكرده است.

ب) مطالب را براى مردم روشن كرده و فهمانيده است. عين عبارت چنين است: «بدانيد كه ادا كردم و رساندم و شنواندم و واضح نمودم».

ج) خدا را بر رساندن و تبليغ خود شاهد گرفتند.